Hoofdcategorieën
Home » 30 Seconds to mars » Dead Memories [3-shot] AF! » 2.
Dead Memories [3-shot] AF!
2.
Wiskunde, hij hield van het vak wiskunde. Bij wiskunde zat hij schuinachter haar, en kon geheel onopvallend naar haar kijken. Nog even, en het was vakantie. Dan kon hij de hele dag naar haar kijken hoe ze daar in haar hangmat lag.
Pauze, van hem had wiskunde eeuwig mogen duren, hij zou eeuwig naar haar kunnen kijken. 'Hé, Jared, waar ben je met je gedachtes?'. Boos keek ik hem aan, ik kon niet met de rest van de jongens opschieten, en sinds ik alleen nog maar aan haar dacht was alles erger geworden. 'Het is beleefd als je antwoord, of heb je dat thuis nooit geleerd?'. Ik zocht een uitvlucht, hopelijk zou ze niet naar me kijken en zien hoe ik werd uitgelachen. Een duw op mijn borst zorgde er voor dat ik naar achter wankelde. 'Hoor je me eigenlijk wel? of ben je gewoon zo achterlijk dat je niets bergrijpt?'. Ik werd van kant naar kant geduwd als een levenloze speelgoedpop. Lachende stemmen, ze hadden weer even lol met het losertje van de klas. 'Haha, zeg, wat denken jullie? nu word hij nog verzorgd door zijn pappie en mammie, maar later? Hij kan niets, zwerver!'. Ik sloot mijn ogen, deze pauze moest snel over zijn. 'Laat hem met rust, nu'. Een rustige stem die bijna een fluistering was. Ik opende mijn ogen, daar stond ze, naast me. De jongens lieten mij twijfelend los, zouden ze doen wat ze vroeg of gewoon door gaan met hun pleziertje? 'Hou Op'. Met grote tegenzin lieten ze me los en liepen verder. Daar stond ik nu helemaal alleen werd gepest maar op dit moment was ik gelukkig, zielsgelukkig. 'Je moet leren van je aftebijten'. Ik knikte, volgende keer zou ik dat doen.
In gedachten fietsde ik terug naar huis, elke dag het zelfde, steeds weer het zelfde ritme, geen verrasingen.
"Jared!'. Verschrikt keek ik om, achter me kwam ze aangespurd op haar eigen fiets. 'Ik wist niet dat jij hier in de buurt woonde!'. Ik knikte, praten ze nu echt tegen mij? Ik, Jared, de gepeste, de loser? 'Wat leuk! Misschien kunnen we soms samen fietsen?'. Verbaast keek ik haar aan, ze sprak nooit tegen me waar kwam dit opeens vandaan.
Uren later, daar stond hij weer, zijn eeuwig spiegelbeeld was er weer, de gene die er altijd was. 'Hoi'. Hij was er wel, maar praten deed hij niet. Mensen die duizende woorden nodig hadden om een leugen te vertellen had hij niet nodig, een oogwink en hij wist alles wat hij niet wou toegeven.
Over een uur was dat vervloekte interview al, waar hij zich doorheen moest faken, de grappig altijd vrolijke Jared Leto.
Reacties:
I like. (Ook al is het nog niet af) Jared is zo zielig hierin. Zo ga ik nog janken en ja, dat meen ik.
Shannon ga Jared huggen! NU!