FanFic.nl

Zwarte inkt & blinkend metaal. |TC|

Zwarte Inkt -Inleiding-

"Op jonge leeftijd al konden tekeningen en teksten die voorgoed in de huid geschreven waren me meer bekoren dan schetsen op papier, waar op voorhand al van geweten was dat ze zouden vergaan met de jaren. In het begin kon je het nog vrij onschuldig noemen. Ik besteedde mijn tijd aan het opzoeken van tatoeages, en printte verschillende foto's af. Met henna tekende ik ze over op mijn huid. Er zijn dagen geweest dat ik van kop tot teen bedekt was. Zelfs op mijn oorlellen kon je piepkleine sterretjes terugvinden. Maar daarmee werden mijn behoeftes niet bevredigd. Ik wou méér. Maar geen enkele haar op mijn hoofd die eraan dacht mijn eigen armen of benen te laten versieren. De pijn schrikte me teveel af. Nee, ik wou toekijken hoe huid en inkt samenkwamen, verenigd werden op het lichaam. Ik wou getuige zijn van het ontstaan van een stukje kunst, een zelfbedachte creatie."

Weggedoken in de warmte van een dikke sprei en met een smeulende sigaret tussen zijn duim en wijsvinger geklemd, bestudeerde hij de slapende buitenwereld. De nacht fascineerde hem. Hij hield er van in de wetenschap te verkeren dat anderen, terwijl hij tegen de slaap vocht, op dat moment weggezonken waren in een soort van eigen gecreëerde hemel, tussen droom en werkelijkheid in. En daarom installeerde hij zich, die zwoele zomeravond, op het verbrede gedeelte van de vensterbank, met een hete mok thee in zijn handen. Hij glimlachte bij het zien van de wijdse hemel, die zich in al zijn duisternis over de daken uitstrekte. De sterren stippelden een onontdekte route af, omringden de zeldzame wolken met hun licht. Uit angst om zijn broer wakker te maken had hij enkel een zaklamp bij zich, die hij bij de minste beweging in het bed naast het zijne dimde. Hij vermoedde dat zijn tweeling er niet bepaald op zat te wachten in de vroege ochtend gewekt te worden om daarna samen naar de zonsopgang te kijken. Zelfs in gedachten klonk zo'n situatie angstaanjagend romantisch. Hij sloot zijn ogen en liet zijn licht bezwete voorhoofd tegen het raamkozijn aanleunen. Een tel later werd hij opgeschrokken door een kleine mus, die zich met wilde slagen van haar fragiele vleugels een weg door het luchtruim baande. De jongen in het nest waar uit de vogel zo plotseling was opgestegen, tjilpten verontwaardigt, hun bekjes wijd-open gespreid. Wachtend op eten. Hij zuchtte vertedert en goot de inhoud van zijn beker in één teug leeg. De warme vloeistof brandde na in zijn keel toen hij met tranende ogen naar het tafereel voor zich keek. Moedermus was ondertussen gearriveerd, verdeelde de nog levende wormen en de graantjes die ze van het erf van de boer een eind verderop had gejat, over de drie happende snavels. Een tweede traan rolde over zijn wang en omcirkelde zijn voorganger.

Reacties: