FanFic.nl

Avril Lavigne and me (lovestory)

[13] Avril/Ramona

De film was geweldig. Ontzettend inspirerend voor een sexualiteit-onzeker persoon als ik. Ik heb serieus jaren gedacht dat ik aseksueel was. Blijkbaar niet dus. Dat lijkt me trouwens vreselijk, om aseksueel te moeten zijn. Dan voel je je toch altijd hopeloos anders? Misschien is het ook wel chill. Voel je al die shit niet die erbij komt. De buikkrampen.
Het is bij Avril voor het eerst dat ik dat heb. Ik denk dat het vlinders in mijn buik zijn. Als voelt dit niet echt als vlinders, maar meer als olifanten. Een hele kudde olifanten die mijn maag platstampen en mijn darmen trillend achterlaten voor ze mijn longen binnenstebuiten en achterstevoren en ondersteboven draaien. En dat elke keer als ik naar Avril kijk.
'Je bent gewoon misselijk' zou Vanessa hebben gezegd. Althans, dat zou ze hebben gezegd als het een jongen was. Vanessa is een keiharde feminist (en voor zover ik weet aseksueel) en ze haat jongens. Ik vind haat altijd maar zo'n sterk woord. Het wordt veel te veel gebruikt, bij de eerste de beste persoon die je niet helemaal mag al. Maar bij Vanessa is 'haten' zwak uitgedrukt. Ze ontwijkt jongens, mochten ze toch niet ontwijkbaar zijn, negeert ze ze en ze zou jongens zo levend kunnen villen. Afranselen. Slachten. Maar niet eten; ze is vegetariër.
Eigenlijk heb ik gewoon ontzettend veel respect voor haar. Ik wilde ook altijd vegetariër worden omdat zij dat was, maar het mocht niet van mijn ouders. Omdat ik dan niet zou groeien. We waren toen 12. Vanessa was al 6 jaar vegetariër en was 1.70 lang. Ik ben altijd minstens 10 centimeter korter dan zij gebleven. Nee, inderdaad, mijn ouders hadden zoals altijd gelijk: als je geen vlees eet groei je niet.
Ik heb het ooit geprobeerd, dat vegetarisch eten. Na twee weken lag ik doodziek thuis op bed en schreeuwde ik om vlees. Dat is dus wat ik van mijn moeder heb gehoord, want ikzelf herinner me er niets meer van aangezien ik met 39,5 graden koorts op bed lag. Ik denk dat ze gewoon last had van hallucinaties. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik zou roepen dat ik vlees wil. Ik had gewoon een griepje te pakken. Vanessa had me aangestoken, want die had die week daarvoor precies hetzelfde gehad. Maar nee, mijn moeder gaf het gebrek aan vlees de schuld. Ook Vanessa's ouders waren het er niet helemaal mee eens. Maar ik stopte, zij ging door.
Haar overtuigende feminisme is iets anders aan haar wat mij fascineert. Al jaren en jaren is zij zo sterk overtuigd van het 'superieure vrouwelijke geslacht'. Ik wil ook feministe zijn. Maar dat is moeilijker dan je denkt. Ik besloot Brontë te lezen (in mijn ogen deden alle gerespecteerde feministes dat) maar ik kwam niet verder dan bladzijde 3. Niets tegen Emily of zo (volgens mij was ze een wonderschone en zeer aardige meid) maar ik lees gewoon niet. Daarna luisterde ik naar muziek van vrouwen, zoals Peaches. Dat ging al beter, tot ik naar een concert ging. Iedereen was daar ineens perfect feministisch. En ze namen ook aan dat iedereen daar lesbisch was. Dat wil zeggen, er waren vier meisjes die mij open en duidelijk probeerden te versieren en dat doodnormaal vonden ook. Ik weet niet of dat daar normaal was maar waar ik vandaan kom was homosexualiteit het grootste taboe.

Gelukkig ben ik nu ontsnapt van al dit gedoe. Van taboes, van mijn zeurende ouders, en zelfs van het verlangen om beter te zijn dan ik ben. Is dit dan wat 'The Big Apple' met je doet? Ik denk het niet. Het enige wat ik hier de hele dag doe is op mijn luie reet zitten. Vroeger tv kijken, maar toen hebben we dat ding verkocht voor een gitaar. Dat doet ook niemand van onze band meer tegenwoordig.
Band...
Ineens krijg ik een geweldig idee.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.