FanFic.nl

From legend to reality

1. Las Vegas and Possessed Dolls

Sam en Dean nemen een dagje vrij in Las Vegas.
Dean heeft het er onwijs naar zijn zin. Hij speelt wat poker, flirt met de jonge dames en maakt zich nergens druk over.
Sam daarentegen vond het helemaal geen goed idee om een dagje vrij te nemen in Las Vegas. Hij weet hoe Dean de spelletjes speelt, en dat is alles behalve eerlijk.
Het lijkt hem ook niet een bepaald prettig idee om door die kleerkasten het casino uitgegooid te worden.
Het enige voordeel dat aan Dean’s spel zit, volgens Sam, is dat ze weer wat geld hebben om van te leven. Het jagen betaald nou eenmaal niet top.
“Ha, alweer gewonnen. Kom Sam, dat gaan we vieren met een drankje.”� Zegt Dean.
“Ik denk dat je al genoeg drankjes gehad hebt. We kunnen beter gaan.”� Zegt Sam.
Hij wil Dean al mee naar de uitgang nemen als ze worden tegengehouden door een jongedame.
“Jullie waren toch niet van plan om nu al te vertrekken?”� Vraagt ze.
“Nou, Sam hier wilde al weggaan. Maar voor jou blijven we nog wel even.”� Zegt Dean.
“Ik zag je net poker spelen tegen die beginners. Je had ze mooi in de zeik genomen. Je wist dat ze kansloos waren.”� Zegt ze.
“Ze hebben zelf gezegd dat ze wel een potje wilde doen. Dat het ene potje er meerderen werden is niet mijn schuld.”� Zegt Dean.
“Jij lijkt me wel een goede speler. Durf je nog een rondje aan?”� Vraagt ze.
“Natuurlijk. Maar ik waarschuw je wel, het kan je behoorlijk wat geld kosten.”� Zegt Dean.
Sam rolt met zijn ogen. Hoe kan het dat ze broers zijn? Dat vraagt hij zich weleens af.
“Ik ga alvast naar het hotel. Je komt zelf wel weer terug, toch?”� Vraagt Sam.
“Ja, ja.”� Dean wuift hem weg.

Wanneer Dean die avond met een lang gezicht weer thuis komt kan Sam al raden wat er is gebeurd.
“Verloren?”� Vraagt hij.
“Moet ik daar nog antwoord op geven?”� Vraagt Dean.
“Hoeveel?”�
“Te veel.”�
“Volgende keer beter. Ik wist dat dit ging gebeuren.”� Zegt Sam.
“Zeg dat volgende keer dan gelijk.”� Zegt Dean.
“Elke idioot kon dat weten.”�
“Behalve deze idioot. Het enige pluspunt is dat ik haar telefoonnummer heb gekregen.”� Zegt Dean.
“Wauw, wat een verbetering.”� Zegt Sam sarcastisch.
“Het was alsof ze wist wat ik ging doen. Bij alles wat ik deed was Allice me een stap voor.”� Zegt Dean.
“Nu weet je ook eens hoe het voelt om erin geluisd te worden.”�
“We hadden nooit naar Las Vegas moeten gaan.”�
“Ga nou maar slapen. Volgens mij heb je behoorlijk wat gezopen.”�

Wanneer Dean de volgende ochtend waker wordt met een flinke hoofdpijn, zit Sam al klaar met een nieuwe zaak.
“Waarom ben je zo vroeg op?”� Vraagt Dean.
“Het is half 10. Voor ons doen is dat absoluut niet vroeg.”� Zegt Sam terwijl hij een bericht aan het lezen is.
“Wat heb je gevonden?”� Vraagt Dean.
Sam laat het artikel zien.

10-jarige doodsbang door pop
Gary, Indiana
Jaimee heeft gisteren de schrik van haar leven gehad. Het is de politie en haar ouders een raadsel of het echt was of niet.
Ondanks dat ze doodsbang is, wilde ze toch haar verhaal vertellen.
Ze zegt dat ze hiermee anderen wil waarschuwen.

“Mijn oudste zus had eens een pop. De pop was al oud, en was al kapot voordat i k geboren was.
De pop was ergens in de kelder van ons huis opgeborgen.
Mijn zus had me veel over de pop verteld; De naam van de pop was Johannah. Ze is vernoemd naar mijn oma.
Johanna was erg mooi met zwart haar en rode lippen. Ze was een lopende pop en kon ook haar ogen sluiten als je haar liet slapen.
Ze was behoorlijk groot voor een pop.
Door dit soort verhalen werd ik nieuwsgierig. Ik ging zoeken in de kelder. Alle dozen heb ik doorzocht, alleen om de pop te vinden.
Jaren van zoeken gingen voorbij, maar ik heb het nooit opgegeven. Ik wist het zeker, Johannah moest hier ergens zijn. En wanneer ik haar zou vinden, zou ik haar weer maken.

Gisteren speelde ik verstoppertje met mijn oudere zus.
Ik kroop tussen de dozen door.
Terwijl ik aan het wachten was tot mijn zus me vond heb ik in een paar dozen gekeken.
Onder een van de grote dozen zag ik een blauwe doos. Eentje die me nooit eerder was opgevallen! Ik dacht dat dit de doos kon zijn waar Johannah in lag al die jaren.
Ik heb een paar dozen verschoven.
Uiteindelijk heb ik haar gevonden.
Ze was alles wat mijn zus me verteld had, maar dan beter!
Ik wilde haar oppakken toen ik opmerkte dat haar rechter arm en been ontbraken.
Haar arm en been lagen naast haar hoofd.
Ik schrok er even van toen het tot me doordrong.
Daarna opende ze haar ogen! Echt waar!
Het was een slapende pop! Ze kan haar ogen niet openen wanneer ze ligt.
En een pop kan niet veranderen van gezichtsuitdrukking, maar Johannah wel!
Ik keek toe hoe haar gezichtsuitdrukking langzaam veranderde.
En ik stond nog steeds tussen alle hoog opgestapelde dozen.
Ik ben zo snel als ik kan op weggerend naar boven.
Ik heb mijn ouders verteld wat er was gebeurd.
Toen pappa ging kijken in de kelder, was Johannah weg! Hij heeft overal gezocht.
De doos was er nog wel, maar Johannah niet.
Ik durf daar echt niet meer naar beneden! Straks komen er nog andere spullen tot leven!”�

“Bezeten poppen? Dat klinkt meer als iets in een film.”� Zegt Dean.
“Het is al vaker gebeurd. Ik heb hier ook nog een ander artikel. Deze komt ook uit Gary, Indiana.”� Zegt Sam.
Dean leest het andere artikel.

Pop onuitgenodigd op verjaardagsfeestje
Gisteren was de verjaardag van Selène. Het liep alleen niet af zoals ze had gewild.
Een van haar vriendinnen, die ook op het feest was, verteld wat er is gebeurd.
“Het begon een paar dagen voor Selène’s verjaardag. Haar moeder had een mooie, kleine chineese pop voor haar gekocht.
Die nacht hoorde Selène iets zingen “I’m a little China doll. I got a pocket knife, and I’m gonna kill you, I’m gonna kill you.”�
Selène schrok zich rot, maar ze dacht dat ze het verbeeld had. Misschien was het een nachtmerrie.
Toen ze haar nachtlampje aan deed lag de pop op haar kussen, en niet op het nachtkastje waar ze het had neergezet.
Deze keer zette ze de pop in haar kast. De volgende morgen zou haar verjaardag zijn, en die zou niet verstoord worden door een of andere pop.
Ze ging weer naar bed.
Vroeg in de ochtend werd ze weer wakker. Ze zag het chineese poppetje op haar nachtkastje staan. Het zong hetzelfde rare liedje als die nacht.
Selène dacht dat haar moeder een geintje met haar uithaalde, dus sliep ze nog even verder.
Die avond was haar feestje dus.
Selène had verteld over de rare pop, en we moesten allemaal lachen omdat we haar niet geloofden.
We zaten tot laat films te kijken. Tot Myrtha iets hoorde. “Wat kwam dat gezang vandaan?”� Vroeg ze. Wij hadden niets gehoord.
We luisterden gespannen met zijn allen. En toen hoorden we het: “I’m a little China doll, I got a pocket knife, I’m gonna kill you, I’m gonna kill you.”�
Selène flipte bijna.
Met zijn allen keken we gespannen naar de deur. Daar kwam het chineese poppetje langzaam op ons af gelopen.
Ineens haalde de pop uit met het mes, en maakte een diepe snede door de keel van Myrtha.
We zijn met zijn allen gillend naar de hal gerend.
Toen Selène en ik achterom keken waren alleen wij tweeën nog over. We hoorde het liedje steeds dichterbij komen.
Vervolgens gingen we naar de keuken. Daar zagen we de moeder van Selène dood op de grond liggen. Haar keel was helemaal opengesneden.
Selène heeft gelukkig een goede band met de buren, daar zijn we dus heen gegaan. We mochten bij hen overnachten.
De hele nacht hebben we wakker gelegen omdat we dachten dat we het liedje hoorden. En het kwam steeds dichter bij.”�

“Klinkt niet echt als een gezellig feestje.”� Zegt Dean.
“Hmm-hmm.”� Zegt Sam.
“Trouwens. Ik weet aan welke film me dit deed denken. Dead Silence.”� Zegt Dean.
“Nooit van gehoord.”�
“Het gaat over iemand die een pakketje ontvangt van een onbekende ontvanger. Wanneer ze het open maken zit er een buikspreekpop in.
Die man laat zijn vrouw even alleen met de pop, komt later terug en zijn vrouw is vermoord. Het enige wat het geweest kon zijn, was de pop. Die trouwens in een andere houding zat dat toen hij de kamer verliet.
Wanneer hij het lijk van zijn vrouw vind is haar tong eruit gesneden.”�
“Gatver.”� Zegt Sam.
“Laat me nou even uitpraten, man. Oké. Nou, die man wordt dus verdacht, gezien er niemand anders aanwezig was, behalve die pop. Hij gaat op onderzoek uit, en komt dus meer te weten over die buikspreekpop. Zijn echte eigenaar was Mary Saw, en daar gaat een legende over, inclusief rijmpje. "Beware the stare of Mary Shaw. She had no children, only dolls. And if you see her in your dreams, don't you ever ever dear to scream."
Mary blijkt dus zo’n boze geest te zijn.”�
“En hoe eindigt het?”� Vraagt Sam.
“Hij leeft nog kort en ongelukkig. Ergens op het eind schreeuwt hij wanneer hij Mary Shaw ziet, dus hij wordt ook vermoord.”� Zegt Dean.
“Dus jij denkt dat dit net zoiets is? Wie weet is dit wel Mary Shaw?”� Zegt Sam.
“Het is een film waar ik het over had. Ze hebben die legende verzonnen. Maar het kan zeker iets vergelijkbaars zijn.”� Zegt Dean.
“We gaan dus naar Indiana?”�
“Jep. Nu meteen.”�

Reacties: