FanFic.nl

Welcome Home [10/10]

4.

Shanaya’s point of view
“Bill, wakker worden.”� Hij sliep nu in de logeer kamer. Hij is hier ook al twee weken. Zou ik hem vertellen dat Maurits echt verliefd op hem is? En dan ook echt verliefd, als hij hardop droomt hoor ik niets anders dan Bill zijn naam. Het is eigenlijk wel lief, maar ik ga misschien nog even wachten om Bill het te zeggen, misschien wil hij dan helemaal niet meer blijven. En hij is zo leuk, echt hij is aardig en helpt met alle klusjes die in huis moeten gedaan worden. “Bi-hill,”� zei ik op een zeurderige toon. Hij is echt nooit wakker te krijgen. “Je kleren staan in brand!”� zei ik. Meteen was hij wakker en stond hij voor zijn kleren. Ik moest gaan zitten van het lachen. Met zijn armen over elkaar keek hij me aan. Hij bleef echt minutenlang mij aankijken. Arme Tom, hij moest dit ook vast vaak ondergaan. Ik veegde een lachtraan weg toen Bill op me af sprong. “Kieteldood jij,”� grijnsde hij. “Is dit een verkrachting ofzo?”� Maurits stond in de deuropening. “Nee hoor,”� zei Bill kalm. “Hij kietelde me enkel,”� grijnsde ik. “En trek iets aan dude.”� Ik gaf Bill een por. Hij keek naar zichzelf en besefte dat hij hier enkel in boxer gekleed stond. “Ik moet gaan werken. Bill let jij op het huis en Shanaya?”� vroeg Maurits. “Zeker,”� zei Bill die een broek probeerde aan te trekken. “Ik dek de tafel, dus ik verwacht je binnen vijf minuten,”� zei ik en gleed via de leuning de trap af. Ik legde alles op tafel voor het ontbijt en ging melk uit de kelder halen. Toen ik weer terug kwam zat Bill aan tafel. “Een record tijd!”� lachte ik en ging ook aan tafel zitten. Bill gniffelde en nam een sneetje brood. Bill is in het echt wel anders dan ik had verwacht. Veel aardiger, geen diva, geen arrogante klootzak.

“Jij mag afstoffen,”� zei ik en drukte een stofvot in Bill zijn handen. “Oké,”� zei hij en ging aan het werk. Ik nam de stofzuiger en begon. Ik keek hoe Bill de na een tijdje vieze stofvot tussen twee vingers vasthield. Ik grinnikte en wees naar de keuken. Al snel hoorde ik de kraan op en dicht gaan. “Dat is al beter,”� zei Bill tegen de stofdoek. Praatte hij nu tegen de stofdoek? Ik grinnikte en ging naar de hal met de stofzuiger. Bill’s cowboy boots lagen daar. Ik nam ze op. Ze zagen er best duur uit. Ik gniffelde en trok ze aan. Ik was benieuwd hoe ze mij stonden. Ik keek in de grote spiegel links van me en begon te lachen. Ik zag er niet uit. Ik deed ze vlug uit en zette ze onder de verwarming. “Ik ben klaar!”� riep Bill vanuit de zitkamer. “Goed, ik ook,”� zei ik en zette de stofzuiger terug. “Wat moet er nu gebeuren?”� vroeg Bill. Ik lachte. Bill begreep me niet een trok een wenkbrauw op. “Ik had me je heel anders voor gesteld in het echte leven,”� gaf ik toe. “Hoe dan?”� vroeg Bill nieuwsgierig. “Dat vertel ik je wel bij de koekjes,”� knipoogde ik. Bill glimlachte. Ik nam de doos met koekjes uit de kast en maakte warme chocomelk. “Nou vertel?”� vroeg Bill. Ik ging tegenover hem zitten. “Wel, Maurits is dus een grote fan van jou en hij heeft het vaak over jou. Af en toe keek ik dan mee in de tijdschriften die Maurits altijd kocht als Tokio Hotel erin stond en ik vond dat je op een omhoog gevallen diva leek,”� zei ik eerlijk. Bill begon te lachen en nam een slok chocomelk. “Verder kijken dan je neus lang is,”� zei hij. Ik knikte. “Ik kende je dan ook niet persoonlijk dus kon ik ook geen persoonlijk oordeel geven,”� zei ik. Bill knikte. “Ik vind het wel grappig dat je dat over me dacht.”� Hij grinnikte even. “Ik denk dat ik niet de enige ben, misschien komt het door je uiterlijk?”� Bill knikte. “Dat heeft er veel mee te maken, maar dat weerhoud me niet om zo gekeeld te gaan, dat is hoe ik ben,”� zei hij filosofisch. “Ja, dat had ik al door, Maurits heeft me vaak je hele leven verteld,”� zei ik met draaiende ogen. Ik zag Bill’s wangen rood worden. Van schaamte?

Het was half vijf in de namiddag toen Maurits weer terug kwam. Hij had ook nog inkopen gedaan. Met z’n drieën zette we alles in de kasten. “Ik zal wel iets koken, om jullie te bedanken,”� zei Bill. “Wij weten net zo goed als jou dat jij absoluut niet kan koken,”� zeiden Maurits en ik in koor. Bill grinnikte. “Dat klopt wel.”� Maurits duwde ons de keuken uit. “Ik kook wel,”� zei hij met een grijns. Ik wist al dat hij dat voor Bill wilde doen, zijn idool, zijn grote liefde. “Kom Bill, wij gaan tv kijken,”� zei ik sleurde hem mee naar de bank. Tijger kwam automatisch op mijn schoot liggen. “Er is echt alleen maar slechte muziek op tv,”� bromde Bill zachtjes. Ik gniffelde en zette het op een andere post. “Jij vind zeker alleen jezelf goed?”� vroeg ik. Even was het stil. “Nee, ik vind mezelf niet goed, maar ik kan het wel nog muziek noemen,”� zei Bill. Ik grinnikte om zijn reactie. “En trouwens ik luister heel graag naar Green Day, Aerosmith, Kiss enzo,”� zei Bill. “Wist ik al,”� zei ik. “Maurits verteld me altijd alles.”� Bill krabde even op zijn achterhoofd en zweeg toen. “Is hij soms verliefd op mij?”�

Reacties: