FanFic.nl

Impossible

13.1

Ik had ruimte nodig, en tijd. Het was teveel, zelfs met die enorme hondenkop had ik niet genoeg hersens om het allemaal te kunnen verwerken. Edward kreeg een schuin lachje op zijn perfecte gezicht.
"Neem alle tijd die je nodig hebt. Ik zal op je wachten. Zolang als nodig is." Met die woorden verdween hij, en als ik mens was geweest, had ik een sentimenteel zuchtje geslaakt.
Ik staarde naar de bomen, langer dan de tijd die hij nodig had om weg te gaan. Hij zou op me wachten? Fuck, dan moest ik me haasten!
"Niet doen," gromde Sam in mijn hoofd. Ik keek hem verschrikt aan.
Sam! Dat kan je me niet aandoen!
Jij kan ons dat ook niet aandoen!
Sam, ik... ik moet... Je weet toch hoe het voelt?
Ja, dat weet ik. Maar je mag niet.
Ik wist wat hij zou doen, als ik niet zou luisteren. Hij zou ongetwijfeld zijn alfagezag gebruiken, en dan stond ik machteloos. Tenminste, als wolf...
Je waagt het niet, hoor je!
Ik luisterde niet, transformeerde meteen terug naar mens. De anderen keken gegeneerd weg terwijl ik haastig mijn kleren aantrok en wegrende voor de woedende zwarte alfa. Eens over de rivier was ik veilig.
Ik sprong zonder nadenken het water in, de koude was een schok zonder de vacht die me beschermde. Sam was vlak achter me, en hij zou alle middelen gebruiken om me in ons gebied te houden. Inclusief zijn tanden! Ik gilde toen zijn kaken vlak achter me dichtklapten en rende nog harder.
Hij kwam steeds dichter, ik zou het niet halen, niet als mens. Maar als wolf zou hij me bevelen hier te blijven. Dan moest het maar.
Ik nam het risico en sprong. Als het te ver was, zou ik terug in de rivier vallen en het Sam me zo te pakken.
Maar ik haalde het. Ik klampte me vast aan de oeverbegroeiing en trok mezelf omhoog. Toen pas keek ik om.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.