FanFic.nl

From legend to reality

4. No place like London

“Kom op Sammy, we kunnen hier niet eeuwig blijven staan. We hebben die vrouw een graf gegeven, nu moeten we weer verder.”� Zegt Dean.
“Je hebt gelijk. We moeten de zaak nog oplossen.”�
De broers stappen in de auto.
“Hoe ver is het nog?”� Vraagt Dean na een tijdje rijden.
“We zouden er bijna moeten zijn.”� Zegt Sam.
De betrekt steeds meer, en het wordt steeds donkerder. Het duurt ook niet lang voordat het keihard gaat plenzen.
Dean zet zijn ruitenwissers aan.
“Ik kan amper wat zien door de regen. Kan jij dat bord daar lezen?”� Vraagt hij.
“Shit, gemist. Ik zag niet wat erop stond.”�
“We vragen het wel aan een van die mensen, daar. Trouwens, sinds wanneer rijden ze met paard en wagen?”�
“Dat vinden sommige mensen leuk. Bij een speciale gelegenheid als een bruiloft.”� Zegt Sam.
“Je zou met dit kloteweer maar gaan trouwen.”� Zegt Dean.
Ze rijden de koets voorbij.
“Viel het jou ook op dat die koetsier in klederdracht zat?”� Vraagt Sam.
“Nee, ik heb al moeite genoeg om de weg goed te kunnen zien.”� Zegt Dean.
“We vragen aan de eerstvolgende automobilist of hij de weg weet. Het is een beetje raar om de bruiloft te verstoren.”� Zegt Sam.
Het duurt een hele tijd voordat ze een auto tegenkomen.
“Daar rijd er een! Ik ga hem aanhouden.”� Zegt Dean. “Wat is dat eigenlijk een oude bak waar ze in rijden.”� Zegt hij als ze dichter bij rijden.
“Lekker belangrijk. Als ze maar de weg weten.”� Zegt Sam.
De auto stopt.
Dean stapt uit en loopt naar de bestuurder.
“Sorry, maar weet u misschien hoe we bij Gary, Indiana komen?”� Vraagt hij.
“Pardon meneer? Waar wilt u heen?”� Vraagt de bestuurder. Het valt Dean nu ook op dat zowel de passagier als de bestuurder behoorlijk ouderwets gekleed zijn.
“Weet u waar we nu zijn?”� Vraagt Dean.
“Vlak bij Londen natuurlijk.”�
“Sorry? Een paar minuten geleden zat ik nog in Amerika.”� Zegt Dean verbaasd.
“Ik denk dat je je vergist knul. Je bent echt in de buurt van Londen.”� Zegt de man.
“Bedankt.”� Zegt Dean verslagen.
“God zij met u.”� Zegt de man en rijd weer door.
Dean kijkt hem verbaasd na.

“Wat is er?”� Vraagt Sam als Dean in de auto stapt.
“Nou, volgens die vent die net wegrijd, zijn we nu in de buurt van Londen.”� Zegt Dean.
“Londen?”� Sam kijkt Dean aan alsof hij gek geworden is.
“Kijk lekker die man zo aan! Hij zegt dat we daar nu zijn, ik niet!”� Zegt Dean.
Ze rijden verder tot het niet meer kan. Verder gaan ze te voet.
Uiteindelijk komen ze aan in een drukkere straat. Het is er vol met mensen, allemaal ouderwets gekleed.
“Wat denk jij, zijn we door de tijd gereisd?”� Vraagt Dean.
“Lijkt me sterk. Tenzij jouw auto sneller kan dan het licht.”� Zegt Sam.
“Onderschat mijn schatje niet.”� Zegt Dean.
“Als jij ‘m niet overschat.”�
Hun aandacht wordt getrokken door een van de verkopers die er staat. Of beter gezegd, het jochie van een jaar of 12.
“Wie is nou weer Mr. Pirelli?”� Vraagt Dean zich hardop af.
“U kent Mr. Pirelli niet? Hij is de beste barbier van heel Londen.”� Zegt een vrouw naast Dean.
“U gaat me toch niet vertellen dat dat jochie die Pirelli is?”�
“Nee, natuurlijk niet. Dat is Toby. Hij werkt voor Mr. Pirelli.”�
Toby probeert een of ander spul aan te smeren. De meeste mensen trappen er ook nog in.
Hoewel er één iemand is die het er niet mee eens is. Al snel is het Sam en Dean duidelijk waar ze verzeild in geraakt zijn.
Sweeney Todd.
“Ik wist dat ik dit ergens van herkende.”� Zegt Sam wanneer ze weg lopen.
“Ja, van die film met Johnny Depp.”� Zegt Dean.
“Dat ook. Maar het is ook in de loop der jaren een legende geworden.”� Zegt Sam.
“Serieus? En ik maar denken dat die schrijvers zo’n goede fantasie hadden. Ik vond het al zo goed verzonnen.”�
Sam kijkt Dean vaag aan.
“Wat? Ik bedoel, wie vermoord er nou weer rijkelui met een scheermes?”� Zegt Dean.
“Juist. Zorg maar eerst dat jij niet vermoord wordt met een scheermes.”�
“Ik herken het hier wel. Is dit niet Fleet Street? Dat betekend dat hier in de buurt dat winkeltje zit van Mrs. Lovett.”� Zegt Dean. “Ik heb honger.”�
“Weet jij niet meer wí t er precies in die pasteitjes zit?”� Vraagt Sam.
“Oja… Dat is waar. Laat maar zitten, honger is over.”� Zegt Dean sip.
“Maar hoe komen we hier weg? Ik wil weer gewoon terug naar 2010 en zijn gebreken. Niet hier ergens rond 1846.”� Zegt Sam.
“Hoe kwamen we hier? Misschien komen we op die zelfde manier weer weg?”� Zegt Dean.
“We kwamen hier omdat we verdwaald waren en omdat jij de afslag miste.”� Zegt Sam.
“Nee jij keek zo lekker mee op dat bord.”� Zegt Dean.
“Misschien moeten we gewoon dezelfde weg terug rijden.”� Stelt Sam voor.
Verderop loopt Mr. Pirelli de winkel in van Sweeney Todd.
Even valt het gesprek van Sam en Dean stil.
“Of misschien is het helemaal niet echt waar we nu zijn.”� Zegt Sam.
“Waar heb je het over?”�
“Dit is precies zoals de film. En de film is niet zoals het echt gebeurd is.”� Zegt hij.
“Misschien.”�
“En hoe wil jij met je auto sneller rijden dan het licht?”�
“Plankgas geven.”� Zegt Dean.
“Hoe wil jij met je auto 300.000 kilometer per seconde rijden?”� Vraagt Sam.
“Dat is behoorlijk hard.”�
“En dat is dus wat ik bedoel met ‘het kan niet dat we door de tijd gereisd zijn, want dan moeten we sneller dan het licht’.”�
Denkend staren ze naar het raam van de winkel van Sweeney Todd. Ze zien er 2 mensen binnen.
“Is dit niet het stuk waar Pirelli vermoord wordt?”� Vraagt Dean.
“Jep.”�
“Ik mocht hem niet. Zowel in de film als nu.”� Zegt Dean.
“Wat maakt het uit of je hem mag of niet. We moeten hier weg. We hebben een klus in Indiana, en we zitten nu in een heel andere tijd, op een heel ander continent.”� Zegt Sam.
“Ik heb een idee. Alles hier is tastbaar.”� Zegt Dean. Sam knikt. “De mensen ook.”�
“Oké. Maar wat is je punt.”�
“Misschien is dit weer zo’n geintje van een of andere Trickster. En als we niets doen, blijven we hier voor altijd.”� Zegt Dean.
“Daar zit wat in.”� Zegt Sam. “Oké, we moeten dus iemand vinden die uit de toon valt in vergelijking met de rest hier.”�
“Zoals wij.”�
“Zoiets, ja.”�
“Dus we moeten toch naar Mrs. Lovett.”� Zegt Dean.
“Waarom zouden we dat doen?”� Vraagt Sam.
“Omdat ze vanaf nu zo’n beetje bekend wordt, en dan valt het niet op als we erheen gaan. En als we alleen een biertje bestellen en geen pasteitjes hoeven we ons ook geen zorgen te maken dat we elkaar opeten. En er zijn veel mensen, dus misschien zit onze Trickster erbij.”� Zegt Dean.
“En dat heb je allemaal in die 5 seconden verzonnen?”�
“Misschien.”�

Zoals Dean al zei gaan ze naar Mrs. Lovett’s shop.
Ze gaan aan een tafeltje zitten en bestellen 2 biertjes.
“Misschien weet ik wie we zoeken.”� Zegt Sam.
“Wie dan?”�
“Schuin achter je, 2 tafels verder zit een vrouw. Herken je haar?”� Vraagt Sam.
Dean kijkt achterom. “Dat is Allice. Uit Las Vegas.”� Zegt hij verbaasd.
“Dat bedoel ik. Wat heeft zij hier te zoeken als zij ook uit de 21ste eeuw komt?”�
“En wat doen we nu? We kunnen niet naar haar toe gaan en schreeuwen ‘hee, breng ons terug naar waar we vandaan komen’.”� Zegt Dean.
“We wachten tot ze weggaat, volgen haar, en spreken haar aan als ze alleen is.”� Zegt Sam.
“Wat bof ik met zo’n denker als broertje. Scheelt mij weer een hoop denkwerk.”� Zegt Dean.

Na een hele tijd verlaat Allice de groep waarmee ze in de shop was.
Sam en Dean gaan er zo onopvallend mogelijk achteraan.
Zoals gezegd spreken ze haar buiten aan.
“Allice, wat doe jij hier?”� Vraagt Dean.
“Ik? Ik hang hier een beetje rond.”� Zegt ze. Het lijkt haar weinig uit te maken dat ze niet in haar acteerwerk getrapt zijn.
“Waarom bracht je ons hierheen?”� Vraagt Sam.
“Ik ben gek op legendes. Jullie worden ondertussen ook een wandelende legende. En ik wilde jullie eens meenemen op reis. Jullie gaan zo weinig op vakantie. Beschouw het als een weekendje weg.”� Zegt ze.
“Ik heb genoeg van dit weekendje weg. Breng ons terug.”� Zegt Dean.
“Waarom zou ik jullie terug brengen?”� Vraagt ze.
“Omdat wij weten hoe we jouw soort kunnen vermoorden. En we weten ook dat alles dan verdwijnt wat jij hebt gemaakt.”� Zegt Dean.
“Dat is zonde. Weet je wat? Ik speel een andere keer wel weer een spelletje met jullie.”� Zegt ze. Ze knipt met haar vingers.

Sam en Dean worden wakker.
“Wat is er gebeurd? Waarom waren we aan het slapen in de auto?”� Vraagt Sam.
“Geen idee. Maar… Waren we niet in Londen?”� Vraagt Dean.
“Ik dacht dat het gewoon een rare droom was. Maar we waren er dus toch?”� Vraagt Sam.
“Ja… En Allice ook.”� Zegt Dean. “Eindelijk eens iemand die naar ons luistert.”�
“Hoezo?”�
“Omdat we weer terug zijn waar we waren. Vlakbij Gary, Indiana, in de 21ste eeuw.”� Zegt Dean. “Alles doet het weer.”�
Sam en Dean vervolgen het laatste stukje van hun reis.

Reacties: