FanFic.nl

Columns, sprookjes, kortverhalen..

Lovestory - De rozenjacht

Marlies schudde zenuwachtig haar haar heen en weer, terwijl ze haar best deed om met haar wollen handschoenen het eerste blad van haar samenvatting om te draaien.
Ze had zo meteen een grote herhalingstoets van biologie. Ze wisten het al een maand en zij was gisterenavond beginnen met studeren. Ze kon er echt niets van. Het was ook zo oninteressant. Wat kon haar het schelen hoe heidebodems werden geplagd en hoeveel afval er jaarlijks geproduceerd werd in België?
“Hé, mijn rossekopje, hoe zit het met je bio?”� vroeg Emma, die net op school was aangekomen. Emma was haar beste vriendin en ze zat ook in haar klas.
Aangezien ze altijd samen achterin zaten bij biologie, en ze dan telden hoeveel keer de leerkracht zichzelf per uur tegensprak, wist Marlies dat dat dat een retorische vraag was.
“Ik ben niet ros, maar Venetiaans blond.”� zei ze daarom alleen maar. Even later ging de bel af en somber sjokte Marlies naar het lokaal waar ze les hadden. Ze stevende regelrecht af op een dikke onvoldoende, en dat op de laatste schooldag. Daarbovenop was het zondag ook nog eens Valentijn!
Niet dat ze een vriendje had, maar zo'n vreugdevol weekend mocht niet verpest worden door slechte resultaten. Ze zou nog chagrijniger worden als ze al die verliefde koppeltjes diep in elkaars ogen zag kijken, en ze elkaar daarop een kus zouden geven alsof het de laatste van hun hele leven was.
Ze ging aan een tafeltje zitten en de leerkracht smeet onvriendelijk een bundeltje op haar bank, dat zo dik leek als een examen. Marlies zuchtte en nam haar pen uit haar pennenzak. Dit werd een drama.

Het was het vijfde lesuur. Nog twee lange uren en het was eindelijk weekend!
Zoals verwacht had ze haar biologie verknoeid, en nu zat ze in de saaie les geschiedenis. De leerkracht bleef maar zeuren over zijn eigen reis naar Italië en het boek dat hij aan het schrijven was, maar zeker niemand zou kopen.
En waar had ze nu toch haar typ-ex laten liggen? Verwoed doorzocht ze haar tas, maar ze vond niet wat ze zocht. In de plaats daarvan vond ze op de bodem een... rode roos!
Wie zou die haar geven?!
Was het Joe, haar ex? Die had het een drietal maanden geleden uitgemaakt, omdat hij een ander meisje had leren kennen. Dat was zijn officiële uitleg geweest, maar Emma had haar subtiel laten weten dat hij dat meisje al veel langer kende dan hij toegaf. Hij had haar bedrogen met die del, en haar dan koudweg laten stikken, in de tijd dat ze hem het meest nodig had gehad. Rond die periode was immers haar grootvader gestorven, en ze had niets liever gewild dan uithuilen in zijn sterke armen.
Ze was er echt kapot van geweest, maar nu had ze de breuk een plaats gegeven. Met Joe werd het niets meer. Ze hoopte meer op Mick. Mick was een knappe zesdejaars met bruin haar en groene ogen. Een gemeenschappelijke vriend had hen aan elkaar voorgesteld en sindsdien liep ze op wolkjes.
Ze had de indruk dat hij haar ook wel leuk vond, maar het kon even goed zijn dat ze de signalen verkeerd opving, door haar gevoelens voor hem.
Hoe dan ook, de les ging opeens veel sneller!

Geschiedenis was als in een roes voorbij gegaan en ze lette meer op opvallende bewegingen van potentiële kanshebbers in haar klas dan op de uitleg van de leerkracht. Ze hoopte maar dat niemand in haar klas haar de roos had gekocht. Ook tijdens het zesde en het zevende lesuur dagdroomde ze lustig verder over wie haar de roos had gestuurd. Natuurlijk speelde Mick de hoofdrol in elke dagdroom. Waarom zat er nu gewoon geen kaartje aan de roos?
Eindelijk ging de bel, die aantoonde dat de schooldag erop zat. Ze was blij dat de verlossing er eindelijk was. Voor de eerste keer die dag niet omdat het weekend was, maar wel omdat ze nu misschien eindelijk zou ontdekken wie haar geheime aanbidder was. Misschien stond hij wel aan de schoolpoort op haar te wachten!
Ze had Emma het hele verhaal verteld, in de hoop dat die haar theorie over Mick zou bijstaan, maar dat deed ze niet.
“Marlies, het is Valentijn. Ben je de actie van de school dan al vergeten? Er worden rozen verkocht, wat betekent dat iedereen je er één bezorgd kan hebben.
Bovendien had Joe er ook één besteld, toen ik de mijne voor Vincent kocht.”�
Marlies' ogen schoten vuur. Hoe kon hij eerst haar hart breken, en haar dan zo beetnemen?
“Als je over de duivel spreekt...”� fluisterde Emma. Joe liep langs, omgeven door zijn zielige vriendjes.
“Hé, Joe! Hoe durf je? Indien je het nog niet gemerkt had, ik ben geen pop die je beurtelings kan doen lachen en huilen. En -”�
“Wow, wow...”� bracht hij uit.
“Niks te wow-en. Val me niet langer lastig en steek die roos waar ik denk dat je ze kan steken. Ik hoop dat de doorns enorm prikken!”� riep ze. Enkele toeschouwers joelden.
“Die roos, beste Marlies, was voor Kimberley. Indien je het nog niet gemerkt had, mijn nieuwe vriendin.”�
Hij lachte zelfingenomen. Marlies liep ziedend weg. De eikel.
“Scheelt er wat?”� vroeg een mannenstem achter haar. Mick.
Ze besloot dat ze maar beter eerlijk kon zijn.
“Ik dacht even dat die klootzak van een Joe me een roos had gestuurd, terwijl ik eigenlijk wou dat jij -”�
Oeps, iets te veel informatie.
“Wauw, komen al jouw wensen uit?”� lache Mick zijn schattige lach.
“Nee, ik... Wat?”� vroeg ze verward.
“Ik heb die roos gestuurd. Je betekent al geruime tijd iets meer voor me dan een gewone vriendin voor me, Marlies.”� zei hij en hij keek haar onzeker aan.
Dat was het laatste wat ze zag voor ze hem liefdevol kuste, haar niets aantrekkend van het feit dat de hele school hen aankeek.
Haar toetsen van biologie liepen dan misschien niet over rozen, haar liefdesleven wél.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.