FanFic.nl

Mijn tijdelijke broer. [TC]

Hoofdstuk 8.

Wild gesjor aan zijn arm liet hem verdwaasd opkijken. Met moeite kon hij zijn ogen openhouden en hij vroeg zichzelf af hoe hij zo moe kon zijn, tot het hem weer te binnenschoot en zacht kreunde toen zijn rug pijn begon te doen.

‘Bill Trümper, wat is dí­t?’ Met een kwaad gezicht stond Simone naast zijn bed.

Opeens was Bill klaarwakker. Simone hield een bierflesje vast en zwaaide er gevaarlijk mee voor zijn gezicht. Niet wetend wat te zeggen staarde hij Simone aan.
Hoe had zijn moeder de flesjes ontdekt? Oké, Bill moest toegeven dat hij niet heel subtiel te werk was gegaan; hij had alles namelijk in de container gedumpt, maar was nog wel zo snugger geweest om er een krant overheen te leggen. Het leek Bill onwaarschijnlijk dat zijn moeder in de container had zitten graaien, ook al zou het hem niks verbazen als ze dat ook echt had gedaan.

‘Hoe wist je…?’ Bill wist dat hij zichzelf met deze vraag zou verraden, maar hij was te nieuwsgierig.
‘De vuilnisman kwam klagen over de hoeveelheid gedumpt glas in de container. Hij vroeg zich af hoe ik zo dom kon zijn het niet in de glasbak te gooien.’

En Bill had nog wel gedacht slim te zijn geweest. Als de vuilnisman de container had geleegd zonder het glas te zien, was Simone nergens achtergekomen, maar zulk geluk had hij nooit; er moest altijd wel iets fout gaan.

‘Ga je nog wat zeggen of blijf je dom zitten zwijgen!?’

‘Ik heb niks gedaan!’ Simone lachte schamper.

‘Ha!’ zei ze, terwijl ze vol ongeloof ‘niet te geloven, mijn zoon!’ mompelde.

‘Mam, ik heb niet-’

‘Nee Bill!’ tierde zijn moeder en ze schudde driftig haar hoofd. ‘Ik kan niet geloven dat je me dit flikt. Jij zou hier het goede voorbeeld geven en wat doe je?! Je plundert mijn kelder! Ik dacht dat je niet dronk!’

‘Hoe weet je zo zeker dat ik het was!’

‘Ik heb je vannacht wel gehoord Bill.’ Verdomme! Nu kon hij zich er zeker niet meer uit lullen, ook al was hij nooit van plan geweest Tom te verraden.

Zwijgend keek hij zijn moeder aan, die dit als een schuldverklaring er vaarde en snauwde: ‘Vanaf nu heb je huisarrest!’
Zeg het dan Bill! Zeg dat Tom het was, dat jij er niks mee te maken hebt! Maar hij deed het niet. Hij had zijn moeder teleurgesteld en nam de schuld op zich. Waarom? Liefde liet je soms rare dingen doen.

~~

Verbaasd keek Bill op, toen iemand zijn kamer kwam binnenstrompelen. ‘Bill, pak eens een aspirine voor me,’ vroeg Tom met een schorre stem. ‘Nee.’

‘Wat nou ‘nee’?! Geef me er één, ik sterf van de koppijn!’ Zo zag het er inderdaad ook wel uit. Toms gezicht was bleek en hij hield zijn hand constant tegen zijn slapen gedrukt. Zijn mond was één strakke lijn en het leek alsof hij net had overgegeven - wat hij misschien ook wel had gedaan.

‘Ik bedoel, ik ben je slaaf niet. Je kan ook vragen waar het ligt en het vervolgens zelf pakken,’ antwoordde Bill en hij richtte zijn aandacht weer op de tv, waar een documentaire op was, die hem eigenlijk niks interesseerde.

‘Waar liggen ze? Dan kan ik ze zelf pakken, omdat jij dat perse wilt,’ bromde Tom. ‘Beneden in het kastje boven de koelkast.’ Tom kreunde en draaide zich om. ‘Zeg, ik zal maar oppassen dat Simone je niet ziet, dadelijk komt ze nog achter wie eigenlijk haar kelder heeft geplunderd.’ Maar Tom snapte deze subtiele hint niet en hij mompelde iets onverstaanbaars.
‘Nee, wacht eens!’ riep Bill, toen Tom aanstalten maakte om zijn kamer te verlaten. ‘Wat nou!’ snauwde deze en hij was klaarblijkelijk niet in voor discussie. ‘Ik heb huisarrest, weet je waarom?’
‘Nee, mag ik nu gaan?’
‘Nee. Zegt het je iets als ik zeg: ik was zo aardig om de schuld op me te nemen?’ Tom fronste en krapte achter zijn hoofd.
‘Dus jij hebt mijn kamer opgeruimd?’ vroeg hij.
‘Ja en mam heeft me ’s nachts gehoord toen ik jouw zooi opruimde, dus ik heb de schuld gekregen, halleluja!’

‘Wil je niet zo schreeuwen alsjeblieft? Ik ga naar beneden.’
‘Zeg hallo! Krijg ik geen bedankje terug?! Ik heb je wel mooi een enorme straf bespaard ja!’ tierde Bill.
‘Daar heb ik toch niet omgevraagd?’ merkte Tom op en hij liep Bills slaapkamer uit, drukte de deur dicht en liep naar beneden - te horen aan het kraken van de vijfde tree.
Klootzak, ik haat je, godver! Ik heb het wel voor je opgenomen imbeciel! Bill zuchtte en trok een gezicht toen zijn maag begon te rammelen. ‘Vandaag krijg je geen eten’ had Simone gezegd. Hij vroeg zich af hoe hij de hele dag zonder kon. Hij had Tom moeten verraden! Hoe kon die klootzak zo ongevoelig en ondankbaar zijn!? Gefrustreerd beet hij op zijn nagels.

~~

Bill hoorde de klok beneden vier uur slaan. Hij kreunde toen zijn maag begon te rommelen en vervloekte het besef dat hij de hele dag nog zonder eten moest.
Na nog vijf minuten voor zich uit te hebben gestaard, besloot hij dat hij als afleiding kon gaan douchen. Niet dat zijn honger daar mee gestild werd, maar alles wat diende als tijdverdrijf was de moeite waard. Hij raapte zijn kleding bijeen, aangezien hij in enkel zijn boxer onder de dekens lag en liep richting de badkamer. Hij sloot de deur en draaide hem dit keer wel op slot, want hij was niet vergeten dat Tom hem de vorige keer compleet naakt had gezien.

Bill draaide de douche aan, trok zijn boxer uit en stapte onder de hete stralen. Het douchegordijn was gemaakt, maar Bill vroeg zich niet eens af hoe of wie dat gedaan had en zong zoals gebruikelijk een bekend wijsje, maar dit keer zachter dan gebruikelijk. Hij wilde niet dat zijn moeder hem kon horen en daarna zou denken dat hij geen spijt had - ook al had hij niets gedaan. Misschien zou zijn moeder de straf iets verlichten, dat was het minste waar hij op kon hopen.

Reacties: