FanFic.nl

GESTOPT Ashtray heart |Draco Malfoy|

7. Sometimes the world drives me crazy

De dagen, weken wel zeker een paar maanden na die kus stond opeens weer heel de aarde goed. Toch voor mijn omgeving, ik werd mee de diepte in gesleurd. De ruimte in en de aarde draaide te snel. Pansy behandelde me weer als haar puppy. Niks had ze gemerkt van het feit dat haar vriendje me ooit echt liefdevol had aangeraakt. Me smekend had aangekeken voor nog meer om door te gaan met hem. Oké, even die gedachten van me afschudden, want er aan denken wou ik helemaal niet meer. Het was verleden tijd. Soms zag ik dat Draco me nog even aan keek of na, zoekend naar mijn blik, een antwoord op zijn vragen. Natuurlijk stelde hij deze niet luid op, maar ik wist dat als ik in zijn ogen zou kijken de vragen op me af zouden schieten. Daarom mijden ik hem ook zo vaak mogelijk. Het was inderdaad een hele opdracht voor me; Pansy die me terug moest als beste vriendin en dan ook nog eens toverdranken elke week. Snape was erg tevreden over mijn en Draco's samenwerking. Er was niet veel afleiding en telkens splitste we het werk op, maar werkte dan ook weer samen. Dat eerste altijd onder mijn initiatief, dat tweede onder die van hem. Eigenlijk bracht ik er erg weinig tegen in, want uiteindelijk draaide het ook deels om onze samenwerking.
Maar genoeg over dat. De maand december was al aangebroken en spoedig was het Kerstmis. Heel de school was al prachtig versiert. Die grote behaarde struisvogel in een dikkere versie daarbuiten deed goed zijn best. De Kerstsfeer zat er dan ook helemaal in. Zelf hier bij ons in Slytherin. De Harry Potter fanclub kreeg elke dag een dubbele porsie grapjes er boven op. Ach, trok je daarnet weer zo'n zielig gezichtje? Ze verdiende het heus. Iedereen was echt in die Kerststemming dus, alleen ik verdiepte me niet echt in al dat gedoe. Persoonlijk vond ik dan ook dat ik er een erg goede reden voor had. Trouwens, of we nu Kerst bij de Malfoy's of gewoon thuis zouden doorbrengen, allebei zouden ze verschrikkelijk zijn geweest. Sinds mam doodt is betekend Kerstmis niks meer voor me. Helemaal niks.
Vandaag kregen we een dagje vrij, net voor dat we naar huis zouden mogen gaan of hier bleven zoals een klein aantal deed, voor een keer naar Hogsmeade te gaan. Daar had ik wel zin in. Zin om even hier te ontsnappen. Daarbij lag er al een heerlijk dik sneeuwtapijt dat vroeg om op geschept te worden en naar Gryffindors te worden gegooid. Mijn spiegelbeeld in het raam gaf me een klein gemene grijns, die dromerig om mijn lippen speelde. Inna ging me helpen had ze me beloofd, dus dat ging lachen worden. Hard lachen. Ik knoopte mijn redelijk lange zwarte kasjmier jas dicht. Daaronder had ik een blauwe jeans en een topje aan met daarover een dikker vest. Nog snel deed ik mijn wanten aan, die echt lekker warm voelde en liep samen met Inna arm-in-arm naar buiten. We giechelde als twee kleine bezetten kinderen.
Achter ons hoorde ik zijn stem. Zijn stem pratend tegen zijn twee varkens en tegen Lance. Draco zijn nieuwe beste vriendje. Ik vroeg me af hoe de twee het overleefde met al die aandachts te kort. Wat verder op hoorde ik het heerlijk gegil van leeuwtjes die op de vlucht waren voor de lieve slangetjes. Ja, school was net als een dierentuin in Dreuzelland. Ooit was ik er een keer geweest met mijn vader. Niet voor lang, maar ik was er ooit wel een keer geweest.
Inna sleurde me mee naar de Gladrags Wizardwear in voor te kijken naar wat nieuwe kleding. Alles was me best. Na wat rond te kijken naar de leuke jurkjes die er hingen voor de feestdagen besloot ik er toch maar eentje te kopen. Pap en ik zouden sowieso toch nog gaan winkelen, maar je wist maar nooit. Daarna gingen we onze ogen wer uitkijken in Honeydukes Sweetshop en zelfs ik kon niet weer staan aan de chocokikkers. Nooit werd je er te oud voor. Na onze een lading van speciaal Kerstmissnoep in te hebben geslagen en nog een sneeuwbalgevecht onder gewoon Slytherins onder elkaar. Draco had niet meegedaan. Iets wat me redelijk verbaasde. Weer werd ik door Inna meegesleept, maar dit keer had ze het gewoon verschrikkelijk koud. Daarom besloten we maar The three broomsticks in te gaan om ons op te warmen. Nadat zij boterbier had gehaald begon de hoorzitting al. "Waarom kijkt hij naar je alsof hij je kan opeten?" Even giechelde ze bij het uithoren naar mij en Draco. "Misschien moet ik dan een chocokikker in zijn mond gaan proppen?" God, wat ging ik haar missen in die twee weken.

Reacties:

4passions zei op 13 sep 2010 - 15:49:
Ok, ik vind je ontzettend leuk en vlot schrijven!! ik ben benieuwd hoe 'Christmas at the Malfoys' verloopt, mag ik een melding als je verder gaat?

xx