FanFic.nl

Oh Boy - DM

Zwanzig

Ik had afgesproken om zaterdagnamiddag met Fred naar Zweinsveld te gaan. Om samen wat rond te lopen, wat te kletsen, wat te gaan drinken. Ik liep op wolkjes, en de rest van de dag kon niets mijn humeur nog verbrodden, zelfs niet Draco die tegen mijn schouders bokste in de hoop me pijn te doen.
"Kijk uit, Draco, je doet nog iemand pijn," zei ik dromerig, in plaats van hem verrot te schelden. Blaise begreep er niets van, en staarde me net als zijn beste vriend verbaasd na toen ik huppelend naar mijn slaapzaal liep.
Ik moest maar vast gaan kiezen wat ik zou dragen! Ik moest hem laten merken dat ik wat voor hem voelde, maar ik mocht absoluut niet wanhopig overkomen. Het koude weer maakte het me wel wat moeilijker om elegant over te komen.
Ik besloot om gewoon mijn leukste shirt aan te doen. Eén met een cactus en een ballon, waar Forbidden Love op stond. Een skinny met scheuren, en mijn leren jasje erboven. Schoenen zou ik nog wel vinden, maar het zou een paar sneakers worden. Dan ben ik misschien klein, maar ik kan tenminste niet op mijn bek gaan doordat ik niet met mijn hakken kan lopen. Weer een beschamende scène minder.
"En waarom ben jij in godsnaam zo vrolijk?" Ik draaide me geschrokken om, zag Blaise fronsend naar me kijken, met Draco naast zich. Ik wilde eruit flappen dat ik een date had, maar dan wilde hij weten met wie. En de Wemels waren wel de laatsten waar hij me mee wilde zien.
"Zomaar. Mag een mens niet goed gezind zijn?" Ik propte mijn kleren (voorzichtig) weer in mij kast en smeet hem dicht. Ik glimlachte nog steeds, en ik probeerde wanhopig minder gelukkig te lijken.
"Jawel, maar... Je ziet er zo vreemd uit. Zo gelukkig. Je lijkt wel, ik weet niet, verliefd?" Hij sprak het laatste woord uit met een soort walging, alsof hij de jongen in kwestie persoonlijk zou vervloeken. Dat was best een reële kans, hij zou het zeker doen als hij wist dat Fred degene was die me zo blij had gemaakt.

Reacties: