Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » We lost a dream we never had. » hulp is onderweg :P
We lost a dream we never had.
hulp is onderweg :P
Echt erg dat dat meisje nog meer als mij heeft meegemaakt. "We gaan haar opzoeken Aya." zeg ik dan. "Meen je dat?" vraagt ze. Ik knik. "Natuurlijk." zeg ik dan. "Hoe wil je dat gaan doen?" vraagt ze me. Ik krijg een grijns op mijn gezicht. "Weetje hoe goed Elysha is met computers tering!" roep Bill overdreven uit. "Ik ben inderdaad goed met computers, ehb ene programme gehackt dat ze bij de politie gebruiken en nu kan ik alles van iedereen opzoeken, van strafbladen tot straten waar ze ooit gewoond hebben." vertel ik haar. Aya's mond zakt open. "Coel!" zegt ze ik grijns.
georg kwam aanlopen met een laptop en legde die voor Elysha's neus. ik kroop weg en ging tegen de muur aanleunen. afwezig keek ik naar het tafreel. amg ik ga me zusje weer zien.. 'ben je zenuwachtig?' geschrokken keek ik om me heen,aan mijn linkerkant was georg komen zitten. ik snoof even en knikte toen : straks..herken ik haar niet meer...' fluisterde ik terwijl de tranen alweer in mijn ogen sprongen. 'jullie zijn tweelingen,die band is zo sterk dat je daarvoor je ogen neit nodig hebt en ik kan het weten kijk maar naar tom en bill. ik keek op en zag hoe ze bezig waren. ze lachte hard en trokken daarbij het zelfde gezicht. ik giechelde.Zal gwen ook wat van mij hebben...
"Oké en nu typen we even in: www.search.com in en tadaa!" zeg ik en laat zien waar ik de strafbladen kan zien. "Maar dit hebben we neit nodig. Kijk dit hebben we nodig. PeopleSearch." zeg ik en start PeopleSearch op. Aya kijkt me verbaasd aan. "Naam?" vraag ik. Aya typt Gwen's volledige naam in. "Hij laadt." zeg ik en start mijn muziekprogramma op. Ik zet Sugar Cube op van Porcelain and the Tramps, mijn lievelingsband. Ik klik PeopleSearch weer aan. Ik kijk even snel. "Wow." zeg ik terwijl mijn mond open valt. "Wat?" vraagt Aya me. "Ze woont gewoon aan de coolsingel. Dat is like, ín de koopgoot." zeg ik verbaasd. Aya's mond valt open. "We gaan nu langs want ze is thuis." zeg ik. "Dat weet je niet." zegt Aya. "Zeker wel, kijk daar," en wijs een groen knopje aan. "Dat betekend dat ze thuis is, anders had het rood geweest. Dat heeft elk huis." leg ik uit. Aya knikt lichtjes. Ik grijns. "En dan zeg je?" vraag ik afwachtend. "Dankje wel allerliefste Elyshí¡!" zegt ze en geeft me een knuffel. "Hé ze is nog wel vanmij hoor!" roept Bill ineens lachend. Ik kijk hem hooftschuddend aan.
'maar wat moet ikzeggen!'vroeg ik opeens totaal in paniek.'nou wat dacht je van "hoi ik ben het ayana,je tweeling zus weet je nog ?" zei gustav 'is een begin' zei georg met een klein lachje. Elysha duwde me de trap af : we zien wel als we er zijn!' zei ze lachend. ik schudde mijn hoofd en liet me voort duwen door haar. Eenmaal in Tom's auto...'omg i kwil niet in deze auto >,<'zei ik zeurend. 'hoezo niet!'bromde tom beledigt. 'nou als ik hier uit stap voel ik me zo'n hoer ><' iedereen begon te lachen,ik ben gwn aan het zeiken,heb ik vaak als ik zenuwachtig ben. 'NOU DAN LOOP JE TOCH TJEEZZ' zuchtte tom geergerd. 'jij gaat absoluut níet tegen mij schreeuwen!'siste ik woest. 'here we go again..' zuchtte gustav. 'STIL Tom jij hebt hier geen tijd voor en Aya rustig het komt goed !' zei Elysh streng. ik mompelde wat en probeerde aan iets anders te denken voor de komende 5 minuten. 'Ik weet hoe ik je ga noemen!' riep ik lachend. 'wie?'vroeg iedereen in koor 'Elysha vanaf nu noem ik jouw Ely' lachend rolde ze met haar ogen : stap nu maar uit we zijn er' zei ze plagerig.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.