FanFic.nl

Babe, you lost me.

2.

Dagen gingen voorbij, weken gingen voor bij, maanden gingen voorbij en jaren gingen voorbij. Om precies te zijn 6 jaar 3 maanden en 4 dagen, Bill was nu 21. Zij zou nu 20 zijn. Hij had de hoop opgegeven dat ze ooit terug zou komen, en dat die vreselijke laatste dag hun laatste afscheid zou zijn. Bill was nu een druk man, hij had een stressvol maar succesvol leven opgebouwd. En hij hield van dat leven, des te minder hij aan haar moest denken. Hij is verslaafd geworden aan de druk die op hem uitgeoefend werd, aan de adrenaline na elk gigantisch concert. En aan de liefde,natuurlijk. Maar s’avonds laat wanneer hij zjin ogen niet kon sluiten, dacht hij aan haar, aan haar diep gekleurde bruine ogen, aan haar prachtige mooie lange bruine lokken haar en aan haar naam. Die perfecte naam, verwoorde perfect de persoon die ze was. Feyrouse. Hij had haar nog nooit haar hele naar genoemd. Tot op die dag dus. Normaal was ze gewoon Fey voor hem. Het mooie spontane meisje die hij al jaren kende. Die altijd eerlijk tegen hem was. Zelfs eerlijk over de Tokio Hotel tattoo achter zijn nek, ze verklaarde hem voor gek. De tattoo werd in de beginjaren van Tokio Hotel gezet, en het had slecht af kunnen lopen maar ook goed, zoals nu dus het geval was. Maar toch was ze er voor hem, ze hield zijn hand vast terwijl hij zijn tanden op elkaar zette. Maar nu moest hij haar missen, en hij deed dat niet zo’n beetje ook. “Bill, waar zit je met je gedachtes?! We zijn bijna thuis!”� Riep zijn tweelingbroer opgewekt. Bill schrikt wakker uit zijn diepe gedachtes, en kijkt het raam uit. Hij zucht diep, thuis… “Eindelijk, Tom, nog even en dan zien we Mama en Gordon weer even!”� zei hij net zo opgewekt. Na hooguit een half uur kwamen Bill en Tom bij hun ouderlijk huis aan, hun echte thuis. Hun moeder kwam opgewekt open doen toen de tweeling aanbelde. “Oh jongens toch!”� riep ze huilend uit. De jongens waren nu al lang volwassen en hadden een eigen leven opgebouwd, maar voor hun moeder waren ze nog altijd klein. Ze had ze gemist, dat kon je zien. En hun hadden haar gemist, dat kon zij zien. Ze hadden haar om precies te zijn acht en een half maand niet gezien. En ze hadden veel om te vertellen. Maar nu eerst eten en dan gelijk naar hun oude bed, ze waren dood op. De zes maanden tour had zijn tol geëist, niet alleen van Bill en Tom, maar ook voor Gustav en Georg. Hun medebandleden en een van hun beste vrienden. Omdat ze zo vaak met elkaar optrokken hadden ze haast geen geheimen voor elkaar. Tom vond dat wel best, maar Bill had daar wel eens wat problemen mee. Soms had hij wat tijd voor zichzelf nodig, dan werd hij boos en sloot hij zichzelf op. Na een paar uur kwam hij dan opgelucht terug, en was alles weer koek en ei. Maar in Bill’s achterhoofd spookte Feyrouse altijd rond. En hij spookte altijd in haar achterhoofd rond. Daar aan de andere kant van de wereld.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.