Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Sterren op het ijs - nieuwere versie - » deel 6
Sterren op het ijs - nieuwere versie -
deel 6
“Tom we gaan dringend moeten oefenen, want we hebben niet veel tijd.”¯ Ik ben nog niet van plan om te zeggen dat hij een make-over krijgt - dat geeft geen goede eerste indruk, begrijp je -. Maar dat we veel gaan moeten trainen, dat valt niet te ontkennen, dus is het beter om hem meteen voor te bereiden.
“Is goed. En wat gaan we doen?”¯
“Zwemmen”¯ -sarcasme-
“Zwemmen?”¯ Verschijnen er nu denkrimpels op zijn hoofd? Ik ga hem verlossen uit zijn lijden.
“Schaatsen, kalf!”¯ Oeps, dat was niet echt beleefd. Ik kon het niet meer inhouden.
“Ah.”¯ Van een domme reactie gesproken … misschien bereid ik hem toch beter voor, om een hartinfarct te voorkomen.
“ Maar eerst gaan we die kleren laten krimpen…”¯
“Nee!!”¯ hehe..
“Jawel! Nu iets heel anders, de dagplanning. Morgen om sta je op om zes uur, want om zeven uur kom ik je ophalen om te gaan shoppen.”¯ Tom kijkt droef, oh arme…
“ Om achter uur gaan we beginnen met schaatsen…”¯ Tom kijkt droever. Haha, ik ga hem helemaal in een depressie steken. En nu ga ik de doodssteek geven..
“En om negen uur ga jij gaan slapen om krachten op te doen”¯
“ Negen uur!”¯ Kijkt hij opeens niet meer droef. Het is eerder verbaasd, bijna kwaad, geschrokken, maar vooral niet droef.
“Ja.”¯
“ En om hoe laat ga jij dan gaan slapen?”¯
“ Elf uur, het uur wanneer de grote mensen gaan slapen. En ik wil geen discussie.”¯
“ En ik moet zo vroeg naar bed?!”¯ Ja, negeer mijn laatste zin maar weer.
“ Ja, ik ben niet zot om om negen uur te gaan slapen hoor…”¯
Tom kijkt boos!
Jippie! Plan: deel één: geslaagd! Grijns=verdwenen! I’m good and I know it!
Oké, en nu naar mijn slaapplaats ik begin moe te worden van al doe uren in de auto… waar slaap ik?
Zou die presentator dat gezegd hebben in zijn speech?
Oh scheisse, nu weet ik niet waar ik moet slapen!
“Tom?”¯
“Ja!”¯ Oeps, die klonk boos..
“Weet jij waar ik moet slapen?”¯ Oh nee, daar is die grijns weer! Dat betekent niet veel goeds…
“ Dat ga ik nu eens niet zeggen.”¯ Oh, hoe durft hij!! “Tenzij ik langer mag opblijven..”¯ Ja maar, zo niet hé! Hij is de rollen aan het omkeren! Ik stel hier de regels!
Maar aan de andere kant, ik moet toch weten waar ik slaap. Ik kan toch moeilijk buiten slapen of zo…
Wat een lastig innerlijk dilemma! Oh nee, zijn argumenten zijn beter.. Ik ga me met pijn in het hart moeten overgeven…
“ Hoe laat?”¯
“Elf uur.”¯
“ Tien uur!”¯
“Tien uur dertig!”¯
“Deal! Mag ik nu weten waar ik slaap?”¯
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.