FanFic.nl

Stand alones (songfics)

Wouldn't change a thing - Camp Rock 2: The Final Jam (Dean & Sita)

http://www.youtube.com/watch?v=4CKqiR_nLaw

Sita

Hij maakte me gewoon knettergek. Hij deed het niet opzettelijk, maar soms leek het wel alsof hij me niet begreep. Alsof hij met zijn gedachten op een andere frequentie zat dan ik. Hij mars, ik Venus. Maar toch.
Het kat en muisspel was ergens ook wel, ik weet niet, aantrekkelijk. Ik haatte sleur, en het feit dat onze relatie zo stroef verliep op sommige momenten, zorgde voor een nieuwe uitdaging op zijn tijd.
Soms was het alsof hij gewoon vergeten was wie ik was, wat we samen hadden. Hij vergat mijn favoriete tv-programma's, bestelde de verkeerde schotel bij de Chinees en kwam soms twee uur te laat op onze afspraakjes. Het maakte me razend, hij luisterde gewoon niet naar wat ik hem vertelde, of het kon hem niets schelen.
Hij kon ook nooit eens serieus zijn. Het leven was een spelletje voor hem, alles was leuk. Hij kon zo ontzettend kinderachtig zijn, echt niet te geloven. Ik schaamde me op sommige momenten echt dood voor hem, als hij weer eens besloot dat een olifant nadoen met rietjes in je mond hilarisch is. Of wanneer hij het leuk vond me een koude douche te geven door beneden de kraan open te draaien. Echt zo ontzettend irritant.
Het deed me stiekem wel verdriet, het voelde aan alsof we niet bij elkaar pasten. Alsof we niet voor elkaar elkaar bestemd waren. Ik huilde mezelf in slaap, als hij niet naast me sliep. Omdat hij op stap was met zijn vrienden, of omdat we weer eens ruzie hadden gemaakt. Ik miste hem dan zo veel, dat mijn hart leek te verdrinken in mijn tranen. Maar als hij wel bij me was, wilde ik soms niet liever dan hem weg hebben.
Maar dan, wanneer ik op het punt stond het uit te maken, omdat ik gewoon genoeg had van die constante wisselingen in onze relatie, omdat ik het gewoon beu was, keek hij me aan. Dan zochten zijn handen de mijne. Dan fluisterde hij mijn naam, en dan werd ik weer halsoverkop verliefd op hem. Ik hield van hem. Hij betekende zoveel voor hem. Hij was de zon, ik de maan. Hij het vuur, ik de regen. We waren zo anders, zo perfect onvolmaakt.
En misschien was dat wel wat ik wilde.

Dean

Jezus, wat kan ze zeuren. Ik wilde gewoon wat lol maken, en nu loopt ze al drie dagen te mopperen dat ik zo'n kleuter ben. Echt niet dus! Trouwens, de rietjes waren echt grappig! Dat zeggen mijn vrienden, dus het zal wel waar zijn, zeker? Ergens snap ik haar wel, ze voelt zich gewoon verantwoordelijker dan ik.
Maar ik heb het raden naar wat ze denkt, ik kan er echt geen touw aan vastknopen. Ik doe heus wel mijn best, hoor, maar ik ben nu eenmaal een man, en mannen kunnen geen twee dingen tegelijk. Ik zou soms wel willen dat ik haar gedachten kon lezen, dat zou alles een stuk simpeler maken.
Langs de andere kant, als we ruzie hebben, zou ze best wel eens onvriendelijke dingen over me kunnen denken. Nee, dank je hartelijk, dat wil ik liever niet weten. Onze ruzies kunnen echt knallend zijn, zo hard zelfs dat de buren komen kijken. Jongens, wat schaam ik me dood dan.
Maar Sita is heus niet de slechtste, en ik ook niet. We zijn gewoon verschillend, zo anders dan de andere. Zij is de rustigste, denkt na over dingen. Ik ben veel impulsiever, dus ik doe ook veel vaker domme dingen. En daar kan zij dan weer zo over doordrammen! Volgens haar vrienden doet ze dat omdat ze ongerust is, omdat ze me niet kwijt wilt. Volgens die van mij is ze bemoeizuchtig en een controlefreak. Maar onze vrienden zeggen allemaal dat we twee tegengestelden zijn, verschillende kanten van dezelfde munt.
Het kan gewoon zo moeilijk zijn om samen te leven, en ik geef toe dat ik naar mijn vrienden ga als er wat spanning komt. Liever dat dan thuis te slapen.
En toch hou ik van haar. Ze is dan wel compleet gestoord af en toe, maar ik zou het echt niet anders willen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.