FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*4*

Tom
Wanneer ik al mijn papieren in orde gemaakt heb en alle spullen weer op hun plaats staan, verlaat ik na een vermoeiende dag mijn kantoortje.
Mijn T-shirt is nat van de druppeltjes zoutwater die van mijn conrows afdruppen, en aan de stand van de zon te zien, gat die natte plek niet meer opdrogen.
Ik kijk even om me heen en zie Bill achter zijn ouders aan weer naar het hotel lopen. Zo snel als het losse zand het toelaat, loop ik, zijn naam roepend, achter hem aan, maar het heeft geen zin. Ze zijn al boven aan het pad wanneer ik eerst nog 50 meter door het losse zand. Met andere woorden; dat haal ik dus nooit.
Met een zucht richt ik mijn blik op het witte zand en keer ik terug naar de houten, witte hut. Naomy komt net naar uiten en lacht als ze me ziet.
“Tomboy, moet jij binnen nog iets hebben of mag ik afsluiten?”�
“Sluit maar af.”� Mompel ik en Naomy kijkt me bezorgd aan.
“Is er iets?”� Vraagt ze terijl ze afsluit.
“Nee, het is niets.”�
“Dat zal wel, heb jij plannen voor vanavond?”�
“Niet meer.”�
“Verkeerd gedacht. Wij gaan samen iets drinken bij Rob.”� Ik lach.
“Met jou altijd.”�
Langs elkaar lopen we al klagend over vervelende klanten over het losse zand. Wanneer het zand overgaat in beton spoelen we onze schoenen af en zonder op Naomy te wachten, ga ik al naar de trap. Nog voor mijn voet op de eerste trede staat, springt Naomy op mijn rug en ik weet dat ik geen andere keuze heb dan haar naar boven te dragen. Als ik haar los zou laten, zou ze er toch weer gewoon opspringen.
Na een, voor mij, zware tocht, komen we aan bij de Universe Bar en zetten ons aan de toog neer. Rob zet meteen onze favoriete drankjes voor ons neer en zet zich dan aan de andere kant van de toog bij ons neer.
“En, zware dag gehad jullie?”�
“Ja, veel klanten. Het is niet moeilijk dat Mona af en toe niet wil meewerken, in de zomervakantie is het altijd zo druk.”�
“Inderdaad, en ik krijg dan altijd van die toeristen die geen enkele ervaring hebben en het gewoon doen om te kunnen opscheppen.”�
“Tja, dat heb je hier wel vaker. Ik ben landgenoten tegengekomen trouwens.”�
“Leuk voor jou, praten ze Duits?”�
“Nee, Nederlands, ze komen uit Vlaanderen. Weetje, ik vind het zo raar. In de 25 jaar dat ik in België gewoond heb, ben ik nooit in Vlaanderen geweest. En nu woon ik twee jaar hier in Australië en ik kom elk jaar Vlamingen tegen!”�
Je gaat nu toch niet beweren dat België zo groot is dat je nooit in dat deel van het land geweest bent?”�
“Nee, Naomy. België is maar een klein land, maar het is opgesplitst in drie delen, en sommige mensen krijgen nu eenmaal alleen dat deel te zien waar ze opgroeien.”� Met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze ons aan.
Het heeft mij en Rob bijna een week gekost om Naomy duidelijk te maken dat België wel degelijk bestaat, en dat er een klein deel van de bevolking er Duits spreekt, waaronder Rob. Als we het over Europa hebben, kan ze regelmatig niet volgen. Ze is er nooit geweest, en de cultuur is te verschillend om het te vergelijken met Australië
“Het zal wel. Lieverds, ik ga maffen.”� Ik krijg nog een zoen op mijn wang gedrukt en dan huppelt ze vrolijk de bar uit.
Ik neem een slok van mijn cocktail en voel dan mijn gsm trillen in mijn zak. Ik neem het zwarte machientje vast en druk het gesprek weg als ik de naam op het scherm zie.
“Neem je niet op?”�
“Zachary.”� Zeg ik kortaf en Rob knik begrijpend.
“Is hij nog steeds niet gestopt?”�
“Nope.”� Ik drink mijn cocktail leeg en wip dan van de barkruk af.
“Ik ga ook maffen, Rob. Zie je morgen.”�
“Morgen.”�
Ik slenter de bar uit en neem de lift naar de elfde verdieping. Ik ga mijn kamer binnen en zie een papiertje op de grond liggen met mijn naam op. Het papiertje raap ik op en ik ga op mijn bed zitten om het te lezen.
‘Hey, ik wilde hier komen slapen omdat ik het niet meer uithoud met mijn zusje, maar je was er niet en ik wilde je niet storen. Misschien moeten we morgen ergens afspreken? Grjz, Bill’
Ha, verdorie, Bill gemist.
Ik haal mijn gsm weer uit mijn zwemshort en open een nieuw bericht.
Hey, heb je briefje gevonden. Ik ben nu op mijn kamer dus als je wil kan je nog komen. Grjz Tom.’
Ik zoek het nummer van Bill en wacht op enige vorm van reactie.
Een kleine vijf minuten later wordt er op mijn deur geklopt en enthousiast spring ik van mijn bed om de deur te openen. Zoals ik al verwachtte staat Bill voor mijn neus en hij lacht als hij me ziet.
“Hey, bedankt dat je me van mijn zusje gered hebt.”� Zegt hij terwijl ik deur weer achter hem dichtdoe.
“Het maakt niet uit, wat gezelschap is leuk.”�
“Euhm, ik ben best moe, dus vind je het erg als ik de zetel al opmaak?”�
“Eigenlijk wel, ja.”�
“Hoezo?”�
“Ik slaap alleen in een tweepersoonsbed, en jij op de zetel? Waar slaat dat op? We zijn jongens onder elkaar, slaap maar bij mij. Zo’n bed ligt toch veel beter dan de zetel?”�
“Ja, dank je.”�
“Wil je nog douchen ofzo?”�
“Nee, heb ik op mijn kamer al gedaan.”�
“Oh, ik ga mij wel nog douchen dus, doe maar alsof je thuis bent.”�
Ik verdwijn in de badkamer en spring een minuutje later in de douche.

Reacties: