FanFic.nl

Welcome Home [10/10]

5.

Shanaya’s point of view
Wat moest ik nu zeggen? Maurits zou me, denk ik, vermoorden moest ik het zeggen, maar misschien help ik hem ook. “Wel, ja,”� mompelde ik. Ik wende mijn blik af en dacht na over wat ik nu misschien had aangericht. “Hoe erg?”� vroeg Bill na een tijdje. Ik dacht even na. Hoe erg was Maurits verliefd? “Smoor,”� mompelde ik. Ik keek Bill weer aan. Hij keek niet echt moeilijk of beschaamd. Er zat een uitdrukking op zijn gezicht die ik niet kon beschrijven. “Ik ben altijd al biseksueel geweest, maar hier moet ik toch over nadenken,”� mompelde Bill. Ik knikte. “Eten!”� riep Maurits vanuit de keuken. “Ik heb niets gezegd, oké,”� fluisterde ik. Bill knikte en zette een glimlach op. “Hmm wat ruikt het lekker,”� glimlachte hij. Hij is goed in acteren. Dat moest hij volgens mij vaak doen voor hij vertrok. Acteren dat hij gelukkig was. Arme hij. Bil had gelijk, het rook inderdaad héél lekker. Maurits had een ovenschotel gemaakt. Ik had verwacht dat er een spanning zou hangen, maar die was er niet. Bill deed volstrekt normaal alsof er niets gebeurt was. “Wat doen we vanavond?”� vroeg ik en keek de tafel rond. “Er komt een goede film op,”� zei Maurits. “Oh, dan kijken we die,”� zei ik. Bill knikte ook.

Met drie zakken chips en een paar flessen ice tea zaten we voor tv. Tijdens de pauze verbrak Bill de stilte. “Euhm, jullie willen me vast niet hier met Kerstmis, dus dan zal ik tegen dan hier weg zijn hoor,”� zei hij. “Nee,”� zeiden Maurits en ik in koor. “Je mag met ons mee Kerstmis vieren, want ik weet dat als jij zegt dat je weggaat, dat je dan niet terug naar huis gaat, maar gewoon ergens verder weg gaat. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat je geen echte Kerst hebt,”� zei Maurits. Die laatste zin zei hij wat zachter. Ik gaf hem gelijk. “Het lijkt me fantastisch om met jou kerst te kunnen vieren en niet alleen omdat je beroemd bent, maar ook omdat je een fantastisch persoon bent,”� zei ik. Bill leek verlegen te worden. Zijn wangen werden langzaam rood en hij krabde onhandig achter zijn oor. “Jullie moeten zeggen als ik weg moet hè,”� zei hij zacht. “Dat zal ik wel doen,”� grijnsde Maurits. Bill begon te lachen. “Bedankt, ik heb me al lang nergens meer zo thuis gevoeld als hier,”� gaf hij toe. “Dat is lief van je,”� zei ik en ik omhelsde hem. Toen de film voorbij was zei ik dat ik ging slapen. Ik hoopte dat Maurits en Bill nog wakker bleven en dat Bill aan Maurits vroeg als het echt waar was dat hij verliefd op hem was. Op de bovenste tree van de trap bleef ik zitten en luisterde naar hun gesprek. Ze praatte vooral over muziek.

Helaas kwam niet waar ik op wachtte dus ging ik maar echt slapen. Ik hing netjes mijn kleren over mijn bureaustoel en trok mijn roze hello kitty pyjama aan. Ik ging op bed zitten en nam de foto van mam en pap vast. Ik mis hen nog elke dag en het blijft pijn doen. Het maakt me vanbinnen kapot. Ik ben amper tien. Ik heb hen nodig. Helaas gaat dat niet meer. Ik heb Maurits nog. Ik heb hem en ik heb Bill. Ik weet wel niet voor hoelang nog, maar ik heb hem. Op een dag zullen ze wel te weten komen dat hij hier is, dat kan niet anders. En ik denk dat hij dan zal weggaan en ons zal vergeten. Zou hij ons wel vergeten? Misschien niet, waarschijnlijk wel. Ik denk niet dat we zo belangrijk zijn voor hem. Met een zucht draaide ik me om en probeerde te slapen. Ik was best moe, maar kon de slaap toch niet echt vatten. Ik bleef maar piekeren over wat er zou gebeuren als Bill vertrok en hoe we Kerst zouden vieren. Moesten we nu ook een cadeau voor Bill kopen. Ja toch? Anders gaat hij zich misschien buitengesloten voelen. Ik denk dat ik hem een kookboek koop, dan kan hij leren koken. Met een grijns draai ik me weer op en zucht nog eens. Nu viel ik wel inslaap.

“Opstaan.”� Iemand begon te blazen in mijn oor. “Hmm,”� zei ik al kreunend. “Komop, opstaan, we gaan kerstinkopen doen.”� Ik opende één oog en zag Maurits langs mijn bed zitten. Ik lachte en sloeg mijn dekens weg. “Ook cadeautjes en kleren?”� vroeg ik. Maurits knikte en glimlachte. “Neem snel een douche en kleed je maar snel aan, dan maak ik hierlangs meneer de slaapkop wakker en zet het ontbijt klaar,”� zei hij. “Oké, is goed,”� zei ik en ging naar de badkamer. Ik hou van Kerstmis en ook van de inkopen. Over 4 dagen is het al kerstmis. Ik heb er wel zin in. Lekker gezellig samen zijn. Ik vind het wel leuk dat er nu een extra gast is. Zo zijn Maurits en ik dit jaar niet met z’n tweetjes alleen. Hoe meer zielen hoe meer vreugde. Na mijn douche loop ik naar onder. Onderweg hoorde ik Bill luid vloeken. Ik grinnikte en gleed van de trapleuning. “Is hij wakker?”� vroeg Maurits. Hij leek gespannen. “Ja, hoezo?”� vroeg ik. “Ik ga hem iets bekennen,”� zuchtte Maurits. Ik knikte en wist meteen waar hij het over had. Hij zou zijn liefde verklaren aan zijn idool. Respect.

Reacties: