FanFic.nl

Fallen myself

52. De studio

Rebecca pov;
We moeten nog een maand wachten tot de uitslag van onze examens. Een maand waarin we hard repeteren. David heeft ondertussen de nummers al uitgekozen. We zijn ze alleen nog aan het perfectioneren. Vandaag krijgen we te horen of we geslaagd zijn. Als de telefoon gaat schiet ik overeind. Maarten begint te lachen. Maar zijn actie herinner ik me ook nog. Hij viel van de bank af van schrik. "Hallo met Rebecca." Ik hou mijn gezicht tijdens het hele gesprek in plooi. Maarten probeert te seinen wat hij zegt. Ik leg de hoorn neer en spring op hem af. "Ik ben geslaagd." Met zijn tweeën beginnen we te gillen. Ik typ het nummer van Tom in. "Ik ben geslaagd. Maarten dat doet pijn." Ik hoor een doffe plof en merk dat we samen op de grond zijn beland. "Gefeliciteerd," wordt er aan de andere kant gemompeld. "De rest zegt ook gefeliciteerd." "Zeg ook maar tegen hun dank je wel." Ik hoor wat gestommel op de achtergrond. "Rebecca neerleggen. Ik moet dringend iemand spreken." "Ik spreek je binnenkort wel weer. Mijn mama heeft de telefoon nodig." "Oké, doei." "Doei." Ik geef de telefoon aan mama en loop naar mijn kamer. Niet veel later stormen er nog drie mensen mijn kamer in. Stuk voor stuk hartstikke hyper. "Ben jij ook geslaagd?" "Ja en aan jullie hoef ik het niet maar te vragen." Fleur heeft een glimlach van oor tot oor. Claire kijkt intens gelukkig. Romeo kijkt eerder opgelucht. Als hij het dit jaar weer niet gehaald zou hebben, was er een groot probleem. De deur gaat weer open. John komt binnen met chips en drinken. Als dat op mijn bureau staat geeft hij Claire een zoen. "Charmeur," roep ik plagerig. "Mag ik." "Natuurlijk," reageert Claire voordat wij kunnen reageren. "Waarom kwamen jullie hierheen." Romeo haalt een film uit zijn tas. "Om te vieren dat we geslaagd zijn." Romeo zet de dvd op en de rest nestelt zich op mijn bed.

Na de diploma-uitreiking moeten we onze koffers pakken en worden we opgehaald. Christian is alweer onze chauffeur. De koffers verdwijnen achterin. Onze ouders en vrienden krijgen allemaal dikke knuffels. "Jullie komen ons toch wel opzoeken," roept Fleur naar iedereen die zich verzamelt heeft. "Romeo er is altijd plaats voor jou, dat je dat even weet." Hij knikt. "Ik overleef het wel hoor." "Maar wij niet." Het komt geen seconde in Christian op om te zeggen dat we weg moeten. Toch zitten we een kwartier later in de auto, wetend dat vanaf nu onze levens drastisch gaan veranderen. "Een nieuw avontuur," lach ik naar de rest. Ik heb van dit al het een en ander mee gekregen. Hun nog helemaal niets. Voor John is het ook niet volledig nieuw. Hij weet wat hem te wachten staat. "Zullen we onze ouders nog veel zien?" Claire klinkt zenuwachtig. Haar moeder is al zo vaak alleen, nu is er helemaal niemand meer. "Dat ligt aan onszelf. We kunnen altijd op bezoek gaan en zij kunnen ook naar ons toe komen." "Schat, het komt allemaal goed, dat zul je zien. Je gaat het avontuur van je leven tegemoet. David zorgt goed voor jullie en als het echt niet gaat kun je altijd nog stoppen."

Na vele uren in de auto gezeten te hebben komen we bij onze studio aan. Hij ligt niet zo ver van die van Tokio Hotel vandaan. De jongens hebben zelf gezorgd dat er eten in de koelkast ligt en het er schoon is. Ik heb Tom al wat af horen vloeken over het huis. Er zijn vier slaapkamers, terwijl we er maar drie gebruiken. De vierde besluiten we als logeerkamer te gebruiken. We besluiten pizza te bestellen en dan naar bed te gaan. Morgen pakken we wel uit. Nu zijn we te lam van de reis om nog iets te doen.

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Ik besluit meteen mijn kamer in te richten. De muren mogen niet geverfd worden, maar de gele kleur vind ik prima. Ik zet op het bureau foto's van vrienden en daarna sluit ik mijn laptop aan. Ik heb nog geen mails gekregen. Dan besluit ik me maar verder aan te kleden en te gaan ontbijten. Ik ben helaas de eerste. Ik kijk in de kastjes en besluit meteen een boodschappenlijstje te maken. Langzaam aan komt de rest ook naar beneden. "Dit kunnen we dadelijk het beste in de winkel halen. David heeft een briefje achtergelaten dat hij om twee uur hierheen komt voor de besprekingen. Wie gaat er mee iets te eten halen." Aangezien alleen John aangekleed is, staat hij meteen op. "Ik mag je officieel toch niet zonder mij laten gaan." Ik knik. Samen lopen we de deur uit naar de dichtstbijzijnde winkel.

Om precies twee uur staan we allemaal in de woonkamer. David komt net aan met nog een man. Hij stelt zich voor als Mark. "Hij zal samen met jullie de single opnemen. Als die aanslaat, waar ik niet aan twijfel, zal hij ook de rest van de cd met jullie opnemen. Jullie hebben de afgelopen maand zo hard gewerkt, dat jullie morgen wel al kunnen beginnen. Jullie maken maar afspraken met Mark over de tijden. Hij zal beslissen hoe het loopt en mij op de hoogte houden." We knikken een keer. Nu neemt Mark het woord. "Opnemen zijn een paar lange dagen. Je zit vooral in de ruimte waar je moet zitten. Rebecca krijgt het meeste werk. We kijken even of je je zang en gitaarspel kunt combineren, anders moeten we je zang apart opnemen. Morgen leg ik uit hoe alles precies werkt. Ik denk dat tien uur wel een mooie tijd is. Hoe eerder we beginnen, hoe sneller we klaar zijn." Weer knikken we. Tegenspreken heeft toch geen zin.

Stipt om tien uur staan we de volgende ochtend onze instrumenten te stemmen. Mark heeft net uitgelegd hoe de apparaten werken. Mark heeft ondertussen plaats genomen in de kamer bij het apparatuur. "Zijn jullie er klaar voor." Ik kijk de rest aan. Als ze knikken, steek ik mijn duim op. "Dan mogen jullie beginnen." Claire tikt af en begint te drummen. Hij heeft gezegd dat het aftikken er af gehaald kan worden. Maar dat is alleen als we het zelf willen.

Na een week hebben we 8 nummers opgenomen. Er komen er maar vijf op de cd, maar dan zijn ze alvast opgenomen. In die week hebben we nog steeds niets gehoord van Tokio Hotel. David heeft zich ook niet meer laten zien. Onze opnames zijn opgestuurd om bewerkt te worden. We hebben nu voorlopig rust. Iets waar we allemaal aan toe zijn. We besluiten om te beginnen met shoppen. Iets wat er al een tijdje niet van gekomen is. We stappen in de auto en gaan.

Reacties: