FanFic.nl

Dead Memories [3-shot] AF!

Three.

Dagen vlogen voorbij, de ochtend stond ik vrolijk op. Poetsen mijn tanden, ontbeet en snelde naar haar huis toe om naar school te gaan. We kregen een vriendschap, ik voelde me vertrouwd, ze snapte me. Misschien was ik dan niet haar geliefde, ze hield van me en vetrouwde me. Ik zou altijd voor haar klaarstaan. Op school deden we niet veel met elkaar, alleen bij die uurtjes die we samen hadden praten we veel en lang, uren. Bij haar voelde ik me helemaal op me gemak, vreemd vertrouwd.
School was afgelopen, misschien zou ik nu dagen bij haar zitten, zou ze me lachend een stoot geven. Misschien zou zij wel in haar hangmat gaan liggen. Maar niets van dat zou uitkomen, niets, minder dan niets zelfs.

Zweetdruppels gleden vanaf mijn nek verder naar beneden naar mijn rug. Het was heet, benauwd. Het was stil, veelste te stil. We stonden daar alleen maar, elkaar aan te kijken, wachtend op de gene die het eerst zijn mond open zou doen. Maar ik sprak niet, ik huilde niet, had zelfs geen tranen, niets. Zwijgend keek ze me aan, haar ogen zochten naar vergiffenis, en een schim van pijn gleed over haar gezicht. 'Het spijt me'.
Ze keek nog snel een laatste keer naar mijn gezicht en stapte toen bij haar ouders in de auto om weg te rijden, naar het verre onbekenden.


Het interview was half goed verlopen. Half. De eerste helft ging perfect, ik lachte, en Shannon en Tomo namen dit keer de grapjes over. Maar bij de tweede helft was het omgeslagen, hier hadden zels Shannon en Tomo me niet meer kunnen helpen met een verdwaalde grap. De woorden spookte na in mijn hoofd, als een heftige migraine aanval. 'Is er iets waar je spijt van hebt'. Simpele woorden met een onprettig antwoord. Ja, hij had spijt van iets.
Hij zou haar zoeken, om een goed afscheid te nemen, zodat hij haar los kon laten.

Reacties: