FanFic.nl

Our own Humanoid world

32. Maandag avond 01/03/2010

Makbule’s point of view
Backstage zaten we elkaar onze dag te vertellen. We hadden even geen zin om backstage te kijken. “Ik wou dat ik jullie had gezien toen jullie vol pudding en bloem hingen,”� lachte Jorinde. “Wil je niet,”� lachte ik. “Tom was kei romantisch vandaag,”� gniffelde Tosca. “Als het er op aan komt kan hij wel romantisch zijn precies,”� zei Danny. “Absoluut, en dat is schattig,”� zei Tosca. “Ik en Bill liepen zo in het winkelcentrum en hij stopte voor een lingerie winkel en hij ging naar binnen en ik dus volgen toen nam hij een string uit de rek!”� zei Jorinde in één adem. “Dat meen je niet?”� vroegen wij in koor. Jorinde knikte hevig. “Hij bekeek de roze string en toen vroeg hij aan mij: ‘Voor de volgende tour misschien?’ Ik nam toen die string uit zijn handen legde die terug en zei dat hij het maar moest houden hoe dat het was,”� zei Jorinde. We begonnen toen allemaal tegelijk te lachen. “Ik zie hem al op het podium staan in enkel een roze string,”� lachte ik. “Willen we dat wel zien?”� vroeg Tosca. “Misschien, maar dan een boxer, een string zit iets te strak denk ik,”� zei ik. Weer begonnen we allen te lachen. Net dat moment kwamen de jongens weer terug binnen. Bezweet en uitgeput, behalve Bill, hij had nog energie zat om een marathon te lopen. Ik hielp hem uit zijn leren pak en gaf hem zijn kleren aan. “Ik ga nog even naar het podium terug,”� zei Bill en weg was hij. “Waar heeft hij die energie opgedaan?”� vroeg ik. “Heeft hij dan toch die string gekocht,”� mompelde Jorinde. “Nee, dan zou zijn stem hoger zijn,”� lachte Tom. “Je weet maar nooit waar een mens energie van krijgt,”� zei Jorinde. “Ik ga hem even achterna,”� glimlachte ik en ging richting podium. Er was nu niemand meer in de zaal, langs achter keek ik toe hoe Bill op de rand zat en genoot van alles rondom hem. Ik hoorde hem zingen dus zocht ik naar een gitaar. Ik nam een akoestische en ging langs hem zitten. Al snel kon ik invallen. Bill glimlachte en zong rustig verder.

“Welk liedje nu,”� vroeg Bill. “I don’t wanna miss a thing van Aerosmith,”� zei ik. “Oh, die ken ik,”� glimlachte Bill. “Later wil ik het op mijn bruiloft draaien,”� zei ik. “oh mijn gott dat zou prachtig zijn,”� zei Bill. Hij gaf me een subtiele hint. “Als ik oud genoeg ben trouw ik wel met jou hoor,”� lachte ik. Bill lachte en schraapte zijn keel. Ik begon te spelen.

…
Don't want to close my eyes
I don't want to fall asleep
'Cause I'd miss you, babe
And I don't wanna miss a thing
'Cause, even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you, babe
And I don't wanna miss a thing
…

Bill ging liggen toen hij de laatste woorden had uitgesproken. “Zeg nog eens een nummer?”� vroeg Bill. Ik dacht even na. “You and me van Lifehouse,”� zei ik. “Hmm, even denken, ik ken hem, maar even de tekst herinneren,”� zei Bill. Hij sloot zijn ogen en legde zijn vingers op zijn slapen om die te masseren. Hij legde dan zijn armen onder zijn nek en begon te zingen. Hij was zo mooi vanaf hier. Hij lag daar zo lief, het zweet lag nog op zijn voorhoofd van het concert van daarnet.

…
you and me and all of the people
with nothing to do
nothing to prove
and it's you and me and all of the people
and I don't know why
I can't keep my eyes off of you
…

Door zijn schoonheid liet ik af en toe een steekje hangen. Bill grinnikte dan, hij hoorde dat natuurlijk. Ik begon te blozen. Bill kwam recht. “Dit moeten we vaker doen,”� zei hij. Ik glimlachte. “Als jij dat wilt.”� Bill gniffelde. “Natuurlijk wil ik dat, anders zou ik het toch niet voorstellen,”� zei hij. “Logica,”� gniffelde ik. Bill keek rond. “Ik hou van jou,”� zei hij. Hij drukte een zoen tegen mijn slaap. “Er moesten meer mensen als jou zijn,”� gniffelde ze. “Oeh, doe toch maar niet, anders zou je misschien niet meer van mij houden,”� knipoogde hij. Ik glimlachte. “Ik zou altijd van jou houden, wat er ook gebeurt,”� zei ik en ging met mijn vinger over alle snaren. “Nog een liedje?”� vroeg Bill. “Ja, Guardian Angel Van Lovex,”� zei ik. “Die ken ik,”� glimlachte Bill. “Dat is een prachtig nummer!”� Hij likte zijn lippen nat en begon dan te zingen en ik speelde de akkoorden.

…
And if you cry,
I'll hold your head up high
I'll be right by your side
Cause I will be your guardian angel
…

“Prachtig,”� bracht ik uit toen Bill de laatste woorden had uitgesproken. Hij glimlachte even. “Jij bent prachtig.”� Zijn ogen twinkelde. Die kleine sterretjes betekende veel, héél veel. “Je weet dat ik niet tegen complimentjes kan,”� zei ik. “Verpest dit romantisch moment nou niet,”� zei Bill met een pruillip. Ik lachte en legde de gitaar aan de kant. “Kom hier jij,”� gniffelde ik. Bill zijn handen gleden om mijn heupen. Ik legde mijn handen in zijn nek. Ik keek recht in zijn bruine ogen. Die twinkeling zag er nog leuker uit van dichtbij. “Je bent onweerstaanbaar,”� fluisterde ik. Hij glimlachte en drukte weer een kusje op mijn lippen. Onze neuzen raakte elkaar. Met mijn rechter oog zag ik iedereen in de deuropening kijken. Van Tom tot Danny. Jorinde zat op Tom zijn rug om iets te kunnen zien. Ik glimlachte en zoende Bill weer. Ik voelde zijn glimlach in onze zoen. “Je bent oogverblindend, ik verdien jou schoonheid niet. Ik ben aartslelijk tegenover jou,”� fluisterde Bill. “En toch bij jij de mooiste persoon ter wereld,”� zei ik terug. Bill glimlachte en drukte weer een zoen op mijn lippen. “Jij bent een roos die straalt op een zomerdag.”�

Reacties: