FanFic.nl

When summer ends. ~ Fernando Torres.

010.

Avery Corlisto



‘Fernando. Wat is dat om jouw vinger?’ vroeg ik. ‘Mijn vinger?’ We stopten met dansen en hij keek geschrokken naar zijn vinger. ‘Je bent verloofd!?’ riep ik. De aanknop van de waterval stond op springen. ‘Nee, ik kan het uitleggen. We waren verloofd voordat we hier naar toe gingen’. Zei hij. ‘Je wist dat ik hier woonde’. Zei ik. ‘Ik..ik..’ Fernando zucht en ging op de bank zitten, en Ricardo kwam ook net binnen en gooide zijn tas in de hoek. ‘Hey’. Zei hij en knuffelde me en zag later pas Fernando zitten, die emotieloos voor zich uit staarde. ‘Wat doet hij hier?’ vroeg Ricardo arrogant. ‘Ik dacht Ricardo. Dat hij was veranderd, en omdat hij geen slaapplek had, had ik hem dit aangeboden. DEZE BANK!’ Kwaad gaf ik hem een duw en liep naar de slaapkamer gevolgd door Ricardo. Ik staarde uit het raam toen ik zijn armen om mijn middel voelde en zijn warme adem in mijn nek. ‘Hij is je niet waard, Avery’. Zei hij en kuste mijn hals. ‘Jij bent Avery niet waard, Ricardo!’ Ik schrok en zag Fernando in de deur opening staan. Woest. Hij stond te koken. ‘Nou sorry hoor. Maar ik heb haar gesteund, getroost, en dat komt allemaal door jou!’ Expres prikte Ricardo tegen zijn borst. ‘Raak me niet aan, Braziliaan.’ Zei hij kwaad. ‘Ik jou? Blijf met je tengels van Avery af. Spanjaard.’ Zei hij. ‘Stop.’ Zei ik geïrriteerd. Ze hoorden me niet en het ging verkeerd. Ricardo gaf Fernando een mep tegen zijn kaak, en Fernando weer tegen Ricardo’s wang. De twee kwamen op de grond terecht en het bloed liep uit hun neus. ‘Jongens. Hou op!’ riep ik. Ik pakte mijn mobiel en belde snel Milano dat ze Cesc mee moest nemen.

Milano en Cesc stonden voor de deur en snel deed ik open. ‘Snel. Straks vermoorden ze elkaar nog.’ Zei ik. Cesc stroopte zijn mouwen op en liep op de twee ruziende beren af. Hij haalde ze uit elkaar en hield Ricardo tegen. Fernando kreunde van de pijn en Cesc gooide hem doekjes toe. ‘Nee, Ricardo. Koel jij maar even af.’ Zei Cesc en nam hem mee naar het trappenhuis en Milano sloot de deur. Fernando verging van de pijn, het leek alsof hij een harde trap van een voetballer had gehad in een wedstrijd, zo lag hij op de grond. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Milano. ‘Fernando is verloofd, en Ricardo kwam thuis, en tja, ruzie.’ Zucht ik. ‘Jullie moeten praten.’ Zei Milano. ‘Maar..’ ‘Nee. Jullie verlaten het appartement pas als jullie uitgepraat zijn. En Ricardo slaapt voorlopig bij mij en Cesc, in de logeerkamer.’ Zei ze. ‘Oké’. Zucht ik. Ik ging langzaam bij Fernando zitten en drukte een doekje tegen zijn lippen. ‘Auw. Dat brand.’ Riep Fernando. Ik zucht en hielp hem met opstaan en zette hem op mijn bed en ging er naast zitten. Ik pakte de verbanddoos en deed een gaasje op de schram op zijn voorhoofd en depte het bloed weg op zijn onderlip. ‘Zit stil.’ Mompel ik. ‘Waarom ga je Ricardo niet verzorgen.’ Zei hij sarcastisch. ‘Die is hier toch niet!’ zei ik geïrriteerd. ‘Ja dus..’ zei hij. ‘Verdomme. Nando.’ Zucht ik. ‘Nando?’ zei hij verbaasd. Ik gooide de rommel weg en keek Fernando weer aan. ‘Moet ik nog steeds op die koude bank slapen?’ vroeg Fernando. Waarom kan gewoon niet nee tegen die jongen zeggen? Smacht mijn hart nou zo erg naar die kerel? ‘Nee.’ Zei ik uiteindelijk. Hij glimlacht en wou me knuffelen. ‘Maar jij blijft op je eigen deel.’ Zei ik waarschuwend.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.