FanFic.nl

Secrets [S]

Master Plan

Na zo’n tien minuten kouvatten in de buitenlucht hadden de jongens de bus weer betreden. David had nog geëist dat ieder terugging naar zijn eigen bus, maar de jongens hadden niet geluisterd. Georg was gewoon met een emotieloos gezicht ingestapt en Gustav zat aan Bill vastgeplakt.
Uiteindelijk had David de hoop opgegeven en was hij ook terug de bus ingegaan.
‘Maar jongens,’ deed hij nog een poging, ‘nu kunnen jullie toch helemaal niet slapen?’
‘Stel dat ik zou willen slapen,’ reageerde Tom. ‘Waarom zou dat dan niet kunnen?’
‘Jullie hebben maar twee bedden.’
‘Ik zal je eens laten zien wat ik allemaal kan doen met twee bedden.’ Tom toverde zijn ondeugendste glimlach op zijn gezicht, inclusief pretlichtjes in zijn ogen. Hij pakte Georg bij de arm en trok hem mee naar het slaapvertrek.
‘Als je maar niet denkt dat ik kom kijken!’ riep David hen na.
‘Niet eens?’ riep Tom terug, zonder om te kijken.‘Ik dacht dat jij ook homo was.’
David keek nors voor zich uit.
‘Hè, Georg, David verpest alle lol weer.’Tom zei het zo hard dat iedereen het kon horen.
‘Misschien is hij jaloers en wil ‘ie meedoen,’ opperde Georg op hetzelfde volume.
‘David!’ schreeuwde Tom nog harder. ‘Wil je meedoen?’ De man liep rood aan, maar reageerde niet. Bill kon bijna zien hoe hij tot tien telde.
Hij zag alles gebeuren. Een lichte glimlach stond op zijn gezicht. Toen realiseerde hij zich dat één van de twee bedden van hem was en sprong hij verschrikt op.
‘Tom!’ riep hij. ‘Wacht!’ Hij snelde achter zijn broer aan het slaapvertrek in.
‘Hi, Bill.’ De ondeugende glimlach stond nog steeds op Toms gezicht.
‘Wil jij ook al meedoen?’ Bill schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik kwam gewoon mijn bed opeisen.’
‘Jouw bed?’ Tom deed alsof hij verbaasd was.
‘Ja, één van de twee is van mij.’
‘Zou je denken, Billie?’ De zanger knikte. Tom sprong op en duwde zijn broertje op het lege bed. Hij nam plaats bovenop hem en met zijn handen drukte hij Bills armen tegen het matras.
‘Wat zei je, broertje?’
‘Ik zei dat één van de bedden van mij is,’ herhaalde Bill, terwijl hij tegenstribbelde. Het had weinig effect, want Tom was veel sterker. Hij bracht zijn gezicht dichter bij dat van zijn jongere broertje, tot Bill Toms adem over zijn lippen voelde strijken.
‘Wat zei je, Bill?’ Er liep een rilling over diens rug, omdat hij plots besefte hoe dicht hij bij Tom was. Tijd om te antwoorden kreeg Bill niet, want Gustav kwam de kamer binnen.
‘Oh,’ bracht hij uit, bij het zien van de tweeling. Bill begon weer te spartelen, maar Tom week niet uit.
‘Wat zei je, Bill?’ herhaalde Tom zijn vraag. Om een antwoord uit Bill te krijgen, gaf hij een stoot met zijn heupen.
‘Mijn God, Tom, waar ben je mee bezig?’ bracht Bill moeizaam uit.
‘David ervanlangs geven.’
‘Ik ben David niet, mocht je dat soms denken.’
‘Dat denk ik niet, maar…’
‘Maar je gebruikt me.’ Tom reageerde niet.
‘Ga van me af, Tom,’ beval Bill fluisterend. Zijn broer glimlachte.
‘Ik meen het.’ Tom reageerde alweer niet. Bill realiseerde zich dat tegenstribbelen geen zin had, zijn broer was veel te sterk voor hem. Maar Bill had een wapen waar Tom sowieso niet tegenop gewassen was. Hij wrong zijn handen zo dicht mogelijk naar die van Tom en kreeg het voor elkaar om de nagels van zijn pink, ringvinger en middelvinger in Toms hand te boren. Die slaakte een gilletje en liet Bill een moment lang los - lang genoeg om te ontsnappen. Hij rolde van het bed af en belandde op de grond.
Tom liet zich onderuit zakken op het bed. ‘Zo, hier slaap ik vannacht,’ zuchtte hij voldaan. Georg was het er niet mee eens en sprong bovenop Tom, die er niets tegen kon doen omdat hij op zijn buik lag. Bill veerde overeind en liet zich languit op het andere bed vallen. ‘En ik slaap hier vannacht.’ Hij stak zijn tong uit naar zijn broer. Tom deed het terug, waarvoor Georg hem een tik op zijn achterhoofd verkocht. ‘Hou die tong bij je, Kaulitz,’ zei hij erbij. Tom maakte een tegenstribbelend geluidje, maar gehoorzaamde wel.
‘David stuurde me hierheen,’ herinnerde Gustav de jongens eraan dat hij er ook nog was.
‘Ach, had hij een spion nodig?’ Tom lachte om zijn eigen grap, wat hem nog een tik van Georg opleverde.
‘Het spijt me, vriend, maar er is geen plek voor je,’ grinnikte Tom onverstoord.
‘Doe normaal,’ snauwde Bill. ‘Natuurlijk is er plek voor Gustav.’ Hij ging op zijn zij liggen en schoof tegen de muur aan, zodat er genoeg ruimte vrij kwam voor Gustav. Vervolgens klopte hij met zijn hand op het stuk vrijgekomen matras.
‘Ja hoor, bescherm je homovriendje maar weer,’ spotte Tom.
‘Ga jij lekker Georg verkrachten of zo.’
De genoemde jongen grinnikte en Gustav nam verlegen plaats op Bills matras. Enkele tellen later was het enige geluid in de kamer dat van Georgs vingers die op Toms rug trommelden.
‘Bill?’fluisterde Gustav, zo zacht dat de andere bandleden het niet konden horen.
‘Wat bezielde jou en Tom?’
‘Ik was het niet,’ ontweek Bill. ‘Hij sprong gewoon ineens bovenop me. Wat hem bezielde weet ik ook niet.’
‘Ik hoop dat ‘ie nog een beetje normaal kan doen.’
‘Nou, zo erg was het ook weer niet,’ stelde Bill Gustav gerust. ‘Hoezo eigenlijk?’ vervolgde hij.
‘Ik wilde vanavond iets vertellen, maar niet als je broer niet normaal doet.’
Bill knikte: ‘Nu?’
Dat was Gustavs beurt om te knikken.
‘Hé, Georg?’ Bills sprak weer op normaal volume.
‘Ja?’ kreeg hij als enigszins onzeker klinkend antwoord.
‘Heb jij Tom nog een beetje onder controle?’
‘Ja hoor, hoezo?’ Het was bijna hoorbaar dat er pretlichtjes in zijn ogen stonden.
‘Gustav wil iets vertellen, maar hij is bang dat Tom het verpest.’
‘Geef mij maar de schuld,’ jammerde de gitarist verontwaardigd.
‘Ik neem het je niet kwalijk, hoor. Je hebt nu eenmaal een vervelende persoonlijkheid,’ stelde Bill zijn broer gerust.
‘Heb ik niet,’ luidde Toms felle antwoord.
‘Bewijs het maar.’ Bill knipoogde naar Gustav, waarna het enkele tellen stil bleef.
‘Ik heb een vakantie geboekt,’ sprak de drummer uiteindelijk.
‘Dus?’ reageerde Tom lacherig.
‘En als Tom zo doorgaat mag ‘ie niet mee,’ vervolgde de Gustav.
‘Wacht even, je bedoelt dat je ons meeneemt?’ Georg klonk verbaasd.
‘Ja, is dat een probleem?’
‘Nee, helemaal niet, maar ik dacht dat jij altijd met familie op vakantie ging.’
‘Ja, eigenlijk wel. Maar jullie zijn ook een soort van familie, toch? De komende week ga ik doorbrengen mijn bloedverwanten, de week daarna met jullie.’
‘Wacht even.’ Dit maal was het Tom die onderbrak. ‘Bedoel je dat we volgende week al weggaan?’
‘Ja,’ antwoordde Gustav, wiens ogen een verdrietige, doffe glans vertoonden omdat de jongens zijn idee positief opvatten.
‘Jullie zijn weer lekker pessimistisch. Als jullie geen zin hebben, kunnen jullie het ook gewoon zeggen, dan ga ik wel alleen met Gustav.’ Eigenlijk leek het Bill niet eens zo’n gek idee.
‘Ik wil wel mee!’ protesteerde Tom.
‘Ik ook,’ glimlachte Georg.
‘Oké dan.’ Ook Bill glimlachte. ‘Waar gaan we heen, Gus?’
‘Italië.’
‘Waar ligt dat?’ grapte Tom schaapachtig. De klap die Georg hem daarvoor verkocht was zo hard dat er een luide pijnkreet op volgde.

Reacties: