Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Als je maar geniet! » 7# Betrapt en verraden!
Als je maar geniet!
7# Betrapt en verraden!
Ik geloof dat het nu een maand geleden is, het is alsof ik in een droom leef. De dag trekt voorbij als een wolk in de verre lucht. Nachts huil ik mezelf inslaap. Ook deze avond maar algauw zijn mijn tranen op, ik begin het beu to worden. Ik ben de zelfmedelijden zat, dus in plaats van wanhopig voor me uit te staren besluit ik erop uit te gaan, ik moet en zal weten wat hun geheim is. Ik sta op en trek mijn sokken aan, uit de kast haal ik mijn zwarte mini rokje met plooien en mijn mouwloos zwart topje. Uit de laden van mijn bureau haal ik mijn halo- ja echt een halo, we gebruiken ze nog steeds. Ook al kunnen gewonen mensen ze niet zien, ze worden gedragen op traditionele missies waar we al onze kracht nodig hebben - en zet die op, ik geef er een tikje aan en ik voel me 100% opgeladen. Ik werp en vluchtige blik op de spiegel en schud mijn hoofd zodat mijn lange vlecht heen en weer beweegt, ‘perfect’ fluister ik en glip mijn kamer uit. Op mijn tenen loop ik de trap af en in de hal buk ik om mijn pumps aan te doen. Ik rijk naar het haakje en pak mijn sleutel ervan af. Ik loop voorzichtig terug naar boven mijn kamer in, daar doe ik de deur dicht en mijn raam open. Schattend in het duister kijk ik naar beneden. Als ik er zeker van ben dat ik niemand zie spring ik en land op lenig als een kat op beide voeten.
De reis gaat makkelijk, het is op loopafstand. Als ik bij het huis aankom zie ik dat alle lichten uit zijn. Maar ik weet wel beter dus ik scan het huis geestelijk af op activiteit. Zo zie ik dat Simone onrustig slaapt, Gordon op stand by staat- dit houd in dat hij wel rust maar zo in de aanval kan gaan,- ik glimlach als ik het zie en kijk verder. In de kamers verderop slapen Bill en Tom beide uitgeput na hun concert. Ze zijn diep in slaap. Ik knik en loop zonder aarzelen naar de deur, ik leg mijn hand op het slot en sluit mijn ogen. Twee seconde later hoor ik een klikje en de deur gaat open. Op mijn tenen sluip ik naar binnen er scan het huis opnieuw deze keer opzoek naar de documenten. ‘bingo’ mompel ik als ik een merk waar ze ongeveer zijn. Ik glip de woonkamer door op naar de eetkamer. Bij de eetkamer is een trap die ik opga [ blij dat hij bekleed is, ik had echt geen hakken aan moeten doen] als ik boven ben kijk ik even rond en snuif een vaag bekende geur op. Ik kijk naar links waar de kamers van de tweeling zijn en dan naar de zolder trap waar Simone en Gordon boven slapen. Ik loop naar rechts waar de studeer kamer ongeveer moet zijn. Er is slechts een deur, ik leg mijn hand op de klink en voel dat die open is. Ik ga naar binnen en voel mijn mond open vallen. De studeer kamer is ultra modern ingericht en ik denk eraan om mijn mond te sluiten. Ik bedenk me dat ik niet weet waar de documenten precies zijn en trek op goed geluk een van de laden van de kast bij het raam open.
Voorzichtig snuffel ik tussen de papieren en net als ik er een neerleg realiseer ik me dat ik net mijn naam heb gezien. Ik pak het document weer op en kijk ernaar, ik lees de eerste regels:
Elyon Beely geboren als Elyon Ruby Kaulitz.
Moeder: Simone Kaulitz
Vader: Jög Kaulitz
Broers: Bill en Tom Kaulitz
[Simone tweeling zus van Anna, band verslechtert. Anna adopteerde Elyon toen moeder niet bereid was om voor het kind te zorgen]
Mijn ogen blijven beverig op de laatste paar worden hangen en net op het moment dat er tranen over mijn wangen glijden vliegt de deur open en stormt het hele gezin naar binnen.
Reacties:
wow ze is dus hun zusje cool ga verder ik vind het een mooi verhaal