FanFic.nl

Killers Instinct // HOTD

4. Verdedigen tegen de Dood

“Wat doen we nu?”�
Taiki had nog steeds zijn arm om me heengeslagen en ik zat nog steeds terneergeslagen op de grond. Paniek ruiste door me heen.
“Eerst iets vinden om ons te verdedigen,”� antwoordde Fukuda op Taiki’s vraag. “We moeten hier toch wel iets kunnen vinden? We zijn in een handarbeidlokaal.”�
Ik keek om me heen. Ik zag inderdaad een stel planken liggen die van pas zouden kunnen komen. We waren in een van de drie handarbeidlokalen van de school. Als hier niet iets lag, dan wist ik het ook niet meer (nou was ik te overstuur om na te denken en denk ik achteraf dat ik ook iets had kunnen vinden in het gymhok).
Taiki knikte. Op de hamer van Ayumu na en de ijzeren staaf die Fukuda gebruikte om haar mee te verdedigen, waren we wapenloos. En Taiki en ik hadden al helemaal niets.
“Ik denk dat ik hier wel iets heb.”� Ayumu had een blauwkleurige boor in zijn hand.
“Een boor?”� vroeg Taiki zich walgend af. Ik was blij dat ik niet de enige was die Ayumu vol ongeloof aankeek.
“Bang voor bloed?”� vroeg Ayumu gemaakt speels. “Hoor eens: buiten dit lokaal jaagt de dood. Het zal niet lang duren voordat zij hier binnen breken. Als ze je bijten… het is of hun dode bloed, of ons bloed.”�
Taiki naast me slikte. “Je hebt gelijk,”� zei hij met een klein stemmetje.
Ik beefde bij de gedachte meer bloed te zien. Ik had het na mijn smaak al genoeg van gehad. Ik was er niet bang voor, maar vond het nou niet heel erg prettig. Bovendien haalde het teveel enge herinneringen op.
“Kun je nog meer vinden?”� vroeg Fukuda aan Ayumu.
We kregen nog niet meteen antwoord, maar vervolgens schudde Ayumu zijn hoofd. “Nog niet echt.”�
Ik zag enkele silhouetten langs het raam komen op slakkentempo. Zij.
“En wat hebben we hier?”�
Fukuda hield een zwaar ding omhoog. Rood bij het handvat. IJzer en zwart bij de… zaag.
Ik hapte naar adem.
“Ook nog een kettingzaag?”� vroeg Taiki verbijsterd.
Fukuda grijnsde breed. “Hip toch? Niet erg fris, maar ik weet zeker dat-ie werkt. Eventjes kijken hoe ik dit ding aankrijg…”�
Ik haalde diep adem. “Benzine.”�
Fukuda trok haar wenkbrauwen op. “Wa?”�
“Benzine,”� herhaalde ik. “Het is benzinekettingzaag.”�
“Dat je dat weet,”� verbaasde ik Ayumu. Hij liep naar Fukuda toe. “Volgens mij heeft ze nog gelijk ook, Aiko-chan.”�
Fukuda Aiko bekeek het ding van alle kanten. “Hoe ziet ze dat dan?”�
“Ik zit hier,”� hielp ik hun met herinneren. Ik stond wat trillerig op en liep naar ze toe. “Zie je dat? Daar gooi je de benzine in.”�
“Hoe weet je dat?”� vroeg Taiki. “We hebben toch helemaal geen handarbeid? Volgens mij heb je er nooit meegewerkt.”�
Ik haalde mijn schouders op. “Ik weet er niet heel veel van, hoor, maar mijn oom heeft een gigantische werkplaats. Dit is een van de vele modellen kettingzagen die hij heeft.”�
“Ah, dat verklaart het,”� zei Ayumu overtuigd. “Weet je hoe hij werkt?”�
Ik knikte. “Ik heb er ook een van in mijn handen gehad. Niet dat ik het mocht gebruiken, natuurlijk,”� voegde ik iets later er snel bij toe.
“Dan mag jij ‘m hebben,”� zei Ayumu.
Ik keek hem verschrikt aan. “Ik?”�
“Jij bent de enige die weet hoe hij werkt,”� zei Fukuda voor Ayumu. “Hij is wel zwaar…”�
“… zwaarder dan een elektrische kettingzaag, maar wel twee keer zoveel sneller,”� fluisterde ik bijna. De kennis die ik had wilde ik niet echt delen, want ik wist dat ik hun alleen maar bemoedigde om mij de kettingzaag te geven, en ik had er niet echt zin in .
“… maar je kunt wel veel meer van hen uit de weg ruimen,”� ging Fukuda ongestoord verder.
“Maar we gaan er ook langzamer door,”� protesteerde ik. “Ik kan niet echt rennen met een zware kettingzaag. En reageren zij niet op geluid? Denk je dat een kettingzaag Mozart speelt of zo?”�
“Zie jij hier nog iets anders liggen die gebruikt kan worden dan?”� vroeg Fukuda aan mij brutaal.
Ik zweeg er lang. “Nee.”�
“Inderdaad,”� zei ze. “Dus neem hem, wat ik kan er helemaal niets mee.”�
Ze duwde de zaag letterlijk in mijn handen. Het zware gewicht drukte tegen met aan.
Ik zuchtte ongemakkelijk. “Goed dan.”�
Ayumu wierp de boor op naar Taiki. “Voor jou dan,”� zei hij. “Nu moeten we uit school geraken. Ten eerste omdat er mij hier teveel van die wezens zijn, ten tweede vraag ik me af hoe het met mijn ouders is en ten derde hebben we nooit eeuwig benzine voor dat geval,”� hij wees naar mijn kettingzaag. “En ik kan met niet voorstellen dat jij dat altijd kan volhouden met dat ding. We moeten buitenschool vervanging ervoor zoeken.”�
Ik knikte. Ik was doodsbang. Dit ging niet werken. Ik wist het gewoon. Zo’n kettingzaag is veel te zwaar en maakt veel te veel herrie. Het trekt meer puinhoop aan dan dat het op afstand houd.
Ik voelde het.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.