FanFic.nl

This is my World. (Justin Bieber,Jonas Brothers & Big time rush.) [AFGELOPEN!!]

Never tought that I lose my sister.

POV Justin:

Ik zucht. Lysse hongert zichzelf helemaal uit, dit is echt niet goed meer. Wat zou er toch aan de hand zijn? Ik draai me om en ik hoor een knal. Ik schiet recht en stap uit m'n bed. Ik loop naar de overloop en zie Lysse op de grond liggen. ''Shit.. Lysse?'' Ik schud der door elkaar maar ze reageert niet. ''MAMA.. HELP!'' De deur van me moeders kamer gaat open en ze komt naar me toe. Ze ziet Lysse liggen en kijkt me geschrokken aan. ''Justin wat is er gebeurt?'' ''Ik weet het niet, ik hoorde een knal en toen vond ik der zo.'' Ze knielt neer. ''Lysse?'' ''Mam, ze reageert niet.'' Ze kijkt bedenkelijk. ''Justin ga je aan kleden, we gaan naar het ziekenhuis.'' Ik knik en ren naar me kamer. Ik trek snel mijn spijkerbroek aan en een shirt en stap in me nike's. Ik ren terug naar de overloop en me moeder gaat zich nu omkleden. Ik blijf bij Lysse en kijk der aan. ''Lysse.. wat is er toch met je gebeurt.'' en ik schud me hoofd. Me moeder komt terug. ''Justin til der voorzichtig op.'' Ik knik en til Lysse op. Wow, ze is zo licht als een veertje. Ik loop de trap af en me moeder houdt de achterdeur van de auto al open en ik leg Lysse op der achterbank en ga bij der zitten. Me moeder stapt in en rijdt naar het ziekenhuis. Ze kijkt me aan via de achteruit kijk spiegel. ''Justin.. Bel Joe.'' Ik knik en pak mijn telefoon. Ik zoek Joe tussen me contacten en druk op het groene hoorntje. ''Met Joe.'' ''Joe met Justin.'' ''Oh.. hee.. hoe gaat het met Lysse?'' ''Euhm.. daar bel ik juist voor.. We zijn namelijk op weg naar het ziekenhuis met der.'' ''Wat? hoebedoel je ?'' ''Ze is in elkaar gezakt en we krijgen der niet meer wakker.'' ''Justin.. zeg dat ie naar het ziekenhuis moet komen.'' Ik knik. ''Joe, ik moet van me moeder zeggen dat je naar het ziekenhuis moet komen.'' ''Oke.. ik kom er aan.'' Ik hang op en me moeder pakeert de auto. Ik stap uit en til Lysse uit de auto. Ik ren zowat het ziekenhuis in. ''HELP.'' er komen allerlei dokters aan gerend en ik leg Lysse op een brancare en ze wordt meegenomen. Ik wil er achter aan gaan maar wordt tegen gehouden. ''Meneer de dokters doen wat ze kunnen.'' Ik knik en sjok naar de wachtkamer waar me moeder zit te huilen. Ik ga naast der zitten en troost der. ''Hoe is het met der?'' Ik kijk op en zie Joe staan. Z'n ogen staan leeg. ''Ik weet het niet, de dokters laten weten als er iets is.'' Joe zucht en gaat op een stoel zitten. ''Het spijt me.'' Joe kijkt op. ''Waarvoor?'' ''Ze wilde niks eten en drinken en ik heb er niet gedwongen om het wel te doen.'' Joe kijkt me met grote ogen aan. ''Hoeso ze wilde niks eten en drinken?'' ''Ze weigerde alles.'' Joe kijkt me ongelovig aan. Er komt een dokter aan. Ik sta op. ''Hoe is het met der?'' De dokter kijkt niet blij. ''Ik kan jullie alleen vertellen dat ze in coma ligt.'' Joe laat z'n hoofd in z'n handen vallen. ''En hoe is het met het kindje?'' ''Die houden we momenteel goed in de gaten en Lysse krijgt sondevoeding zodat de baby voedingstoffen blijft krijgen.'' Me moeder knikt. ''Mogen we naar der toe?'' ''Ja hoor.'' Joe staat op en met z'n drieën lopen we met de dokter mee. De dokter legt nog een paar dingen uit en laat ons dan alleen. Joe gaat naast der bed zitten en pakt der hand vast. Ik kijk naar het apparaat dat constant de zelfde piep blijft geven. Ik kijk naar Joe en zie dat ie er gebroken uit ziet. Joe tilt Lysse der hand op en legt hem tegen z'n wang. Er glijdt een traan over z'n wang en Joe veegt hem snel weg. Me moeder loopt naar hem toe en lagt een hand op z'n schouder. ''Ik zou zo graag willen weten wat er nu in haar hoofd om ging.'' Joe knikt. ''Ik ook.'' Joe kijkt weer terug naar Lysse. Opeens begint het apparaat sneller te piepen en dan is het stil op een lange iritante piep na. ''Nee.. Lysse.'' gilt me moeder. Joe verstijfd en blijft naar Lysse staren. Ik ren naar de gang. ''HELP.'' er komen weer dokters aan gerend en ze sturen ons weg. Joe laat zich opnieuw op een stoel vallen en verbergt z'n gezicht. ''Ik ben ze kwijt.'' Ik besef dat ie het niet alleen over Lysse heeft maar ook over het kindje in Lysse. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op z'n schouder. Joe kijkt me aan. ''Je moet niet zo denken Joe.. ze kan misschien nog wel gered worden.'' ''Denk je?'' ''Ja.'' Joe knikt en verbergt z'n gezicht dan weer. Er komt weer een dokter aan en Joe kijkt hem hoopvol aan. ''Ze is er nog, u kunt weer naar der toe.'' We knikken en lopen weer naar der toe. Joe gaat weer naast Lysse zitten en blijft naar der kijken. ''Doe dat nooit meer, ik kan niet zonder je.'' zegt ie tegen der. Naar een halfuur komt er een dokter binnen. ''Het bezoek uur is afgelopen.. ik moet u verzoeken om te gaan.. en er mag maar een iemand bij der blijven.'' Me moeder kijkt naar Joe. ''Joe, wil jij blijven?'' Joe knikt. ''Als het mag.'' ''Tuurlijk.. ze is je vrouw dus.'' Me moeder loopt naar Lysse toe en kust der voorhoofd. Ze knikt naar Joe en dan gaan we naar huis. Lysse achterlatent in het ziekenhuis en niet weten of ze blijft leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.