FanFic.nl

Where words Fail. -Apocalyptica-

One.

Ongeduldig duwde ik me naar binnen waar al een grote menigte was. Ik moest er door heen boren, sneller, ik moest vooraan komen te staan. Waarom was iedereen zo dik, en zij zo klein en dun? Ze voelde hoe een man keihard met zijn kisten op haar dunne All Stars stond, hard beet ze op haar lip, ze zou geen een traan laten om de pijn die haar voet nu had.
'Ticket'. Kon die gast niet even weggaan? Ze had echt wel een ticket willen kopen, welke prijs dan ook. 'Helemaal in orde, loop maar door'. Jezus, ze wist zelf ook wel dat er niets mis was met dat ticket. Daar stond weer een kluit, iets kleiner aangezien een paar bij het merchandise kraampje waren blijven plakken, godzijdank. Eenmaal in de donkere zaal aangekomen propte ik me snel weer tussen de massa mensen, konden ze niet één meisje even voorlaten gaan? ze zouden toch over haar hoofd mee kunnen kijken.
Vol ongeloof keek ze om haar heen, het was haar gelukt, vooraan staan, op het allerbeste plekje van de hele zaal. Verscheidenen mensen begonnen nu al achter en naast haar te dringen, maar ze zou niet van haar plek afkomen, ze had hier voor gevochten en zou zich niet laten verslaan door anderen.
Muziekklanken begonnen te klinken en het publiek schreeuwde haar oren kapot, jezus, die had ze voor hierna nog nodig. Wild danste ze mee met de artiesten in het programma, maar niet te wild.
Eindelijk, de eerste cello klanken begonnen te spelen in het diepe donkeren, eindelijk. Meeslepend door de mooie klanken Keek ik gehypnotiseerd naar hun. Het sloeg om, de harde drum, de heftige cello klanken hadden het zuiver mooie verslagen en maakte de zaal wild. Nu raakte ook zij al het besef kwijt en liet zich meeslepen door de muziek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.