FanFic.nl

When summer ends. ~ Fernando Torres.

Part 14.

Avery Corlisto

‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik. ‘Op jou wachten.’ Zei hij, en wou me knuffelen maar ik duwde hem van me af. ‘Avery. We moeten praten.’ Zei hij. ‘Er valt niks te praten, Ricardo. Onze vriendschap is verpest, oké!?’ snauw ik en wou de deur dicht doen maar hij zette er een voet tussen. ‘Ik ben veel beter voor je dan Fernando.’ Ricardo zei zijn naam alsof het een virus was. Ik liet hem binnen en sloot de deur weer. ‘Fernando kan op elk moment weer terug zijn, dus wees maar snel.’ Zei ik, en sloeg bitchy mijn armen over elkaar. ‘Ik kan gewoon niet zonder je. Je betekend zoveel voor me, nog steeds, sinds brazilië.’ Zei hij. ‘O.’ zei ik ongeïnteresseerd en pakte een glas sap en ging aan de keukentafel zitten. Hij pakte mijn glas af en trok me van de stoel af. ‘Zie je het dan niet in, Avery?’ Hij legde mijn hand op zijn hart en het ging als maar sneller. ‘Ik ben nog steeds verliefd op je, Avery.’ Zei hij. Hoe kan ik hier nou tegen op? Ik voelde zijn hart slagen en zijn warme hand op die van mij. ‘Je maakt de wereld zoveel mooier voor mij.’ Zei hij. ‘Ricardo. Stop.’ Zucht ik. ‘Fernando is verloofd met Olalla. Ik las het in de krant, Avery. Verdomme!’ Boos gooide hij de fruitmand van tafel en liet mij de krant zien.

“Fernando Torres. Voetballer Liverpool FC en Spanje. Verloofd met zijn vriendin Olalla.”�

‘Hij heeft zijn ring weggegooid.’ Zei ik, en sloeg de krant tegen zijn borst en liep naar de woonkamer. ‘O ja? Denk je dat? Denk je niet dat hij weer met Olalla loopt te zoenen nou!?’ Ik wou hem niet horen en zette de tv aan. Het journaal. ‘Avery!’ Ricardo deed zo hard zijn best, zo hard zijn liefde voor mij te geven. Ik sloot mijn ogen toen ik Fernando’s naam op de tv hoorde. Er was een foto in beeld van mij en Fernando in het bootje, en daarnaast nog een van hem en Olalla.

“Eet Fernando Torres van twee hapjes?”� zei de mevrouw op tv.

Ik sloot mijn ogen en beet op mijn lip. Fernando kan niet van twee hapjes eten, hij houd van mij, niet van Olalla. Hoe hij deed net, hoe hij me aanraakte en me kuste, ik wist het zeker. Ik zette de tv uit en keek doelloos voor me uit. ‘Zie je nou wel, Avery!’ De deurbel ging, en ik wou opstaan, maar Ricardo trok me terug. ‘Ik hou van je, Avery! Ik kan je alle liefde geven die je nog nooit hebt gehad, alles!’ zei hij. Ik zag zijn ogen waterig worden en voorzichtig hield hij mijn gezicht vast tussen zijn handen. ‘Alsjeblieft..’ zei hij. Een traan glipte uit mijn ooghoek. De deur ging open en ik kon niet goed zien wie. Ik leek gehypnotiseerd te zijn. Hij pakte mijn hand alsof het iets breekbaars is. ‘Hij heeft je hart al eens gebroken, ik kan dat weer lijmen.’ Zei hij, en hield mijn hand nog steeds vast, toen hij op zijn knieën ging zitten en een donkerblauw doosje uit zijn broekzak haalde. ‘Trouw met me? Ga mee naar Brazilië, Avery?’ Ik slikte, en keek op wie er in de deuropening stond. Ik kon het weten. Fernando stond daar en hij trok wit weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.