Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Torture - Tom Kaulitz » First Chapter
Torture - Tom Kaulitz
First Chapter
"Goedemorgen, Yentl!" Ik roerde in mijn koffie, keek nauwelijks op toen Bill met veel overbodig enthousiasme binnenstormde. Hij had een sleutel. Aangezien hij de gewoonte had eventjes binnen te springen op de meest onchristelijke uren en ik dus absoluut geen ochtendmens ben, had ik hem die maar gegeven. Dan moest ik tenminste niet meer rechtstaan als de deurbel ging om te gaan opendoen.
"Morgen," mompelde ik afwezig. Ik gebruikte voor half negen in de morgen niet meer dan de hoogstnodige lettergrepen. Ik nam een grote slok van de dampende mok in mijn handen. De koffie was te warm. Tong verbrand.
"Waar is Tom?"
"Badkamer. Douchen." Toen hij gisterennacht thuis kwam, rook hij naar lavendel. Naar Haar.
"Je ziet er moe uit."
"Altijd 's morgens, dat weet je." Zeker als ik mezelf weer geluidloos in slaap had gehuild. Ik nam een boterham uit de zak en liet hem enkele minuten doelloos op mijn bord liggen, voor ik besloot er choco op te smeren. Ik dacht altijd na over wat ik wilde eten, en toch koos ik elke keer hetzelfde als ontbijt.
"Goedemorgen, lieve schat." Zijn armen rustten op mijn schouders. Hij rook weer lekker, weer naar zichzelf. Veel beter. Hij kuste mijn wang. Hij was in een uitstekend humeur, dat was overduidelijk.
"Goedemorgen," murmelde ik zo liefdevol als mijn ochtendhumeur me toeliet.
"Ben je laat thuis gekomen?"
"Nee. Rond half één. Maar je sliep al." Nietes. Het was drie uur geweest, en ik had mijn ogen geen minuut dicht gedaan voor hij er was.
"Oh, valt nog mee," glimlach ik. Bill zweeg. Hij vroeg me niet waar Tom heen was gegaan. Erg ongewoon voor iemand met zijn nieuwsgierigheid. Ik was er vrijwel zeker van dat hij wist waar zijn broer mee bezig was. Dat hij zelfs Haar naam wist, misschien zelfs Haar adres en hoe ze eruit zag. Dat hij niets zei om mijn gevoelens niet te kwetsen. Maar aan de blik in zijn ogen zag ik dat hij het absoluut niet goedkeurde.
"Wat ga je doen?" vroeg Tom toen ik recht stond. Hij was net naast me gaan zitten en had op zijn beurt de chocopasta genomen.
"Douchen, aankleden en dan naar school. Het is maandag, ik heb een volle dag vandaag." Ik was lerares in het vijfde en zesde jaar secundair. Godsdienst en Geschiedenis. Ik hield van mijn job. Ik verschilde als drieëntwintigjarige niet erg veel in leeftijd van mijn leerlingen, en dat zorgde voor een aangename sfeer. In de meeste klassen tenminste, ik had ook een paar moeilijke.
"Wanneer vertrek je?" Ik wierp een blik op de klok. Een koe met ogen die als slinger dienden, ik werd er compleet gestoord van. Maar ik vond hem zo mooi dat het zonde zou zijn om hem weg te doen.
"Drie kwartier. Ik ga eerst Johan nog ophalen. Zijn auto staat in de garage, en anders moet hij een uur op de bus zitten."
"Is dat niet een beetje uit de richting?" vroeg Tom wantrouwig. Aan zichzelf kent men de ander, zeker? Ik wilde hem zeggen dat ik niet was zoals hij. In plaats daarvan glimlachte ik.
"Hij is gewoon een vriend, meer niet."
Slappe vod dat ik ben...
Reacties:
snel weer verder
melding ???