FanFic.nl

Fallen myself

53. First Single

Het wachten tot de single helemaal klaar is, duurt lang. Gisteren heeft Mark ons al een nummer laten horen. Het klinkt echt goed. We hebben het ook meteen aan Tokio Hotel laten horen. Ook zij waren razend enthousiast. Vooral Georg en Gustav waren verbaasd, ze hadden ons nog nooit horen spelen. Niet dat wij nou verbazing hadden verwacht. De telefoon haalt me weer in het nu. "Hallo met Fleur." De rest van het gesprek versta ik niet. Het tv-programma dat opstaat trekt niet echt mijn aandacht. "David komt zo meteen langs. Hij wou even weten of we thuis zijn." Ik knik een keer. Frank heeft geprobeerd om tot ons door te dringen. Zelf is hij niet meer echt in de buurt. Al zie ik geregeld dezelfde jongens door de straat heenlopen. Net of dat niet opvalt. Al wil Frank natuurlijk dat het opvalt. Hij wil dat ik me angstig ga gedragen. Dat ik echt bang wordt. Dat ik de deur niet meer uitdurft. Meestal doe ik niets anders dan eens naar die jongen zwaaien. John wordt er een beetje hopeloos van. Hij is bang voor nog zo'n actie als toen ik hem ontmoette. Al zou ik niet snel nog een keer zo roekeloos doen. Er is wel besloten dat Fleur en Claire ook niet meer zonder John weg mogen. Claire vindt dat allemaal prima, hij is haar vriendje. Maar Fleur vindt het vreselijk irritant. Ze kan niet eens stiekem richting Bill sluipen. Net zo als ik het irritant vind dat als ik en Tom buiten lopen, John ons schaduwt op een paar meter afstand. Als ik hem een kus geeft, kijkt er altijd iemand. En niet alleen John ook iemand die bij Frank hoort. We krijgen een envelop van hem. Dan een foto met datum en tijdstip, dan een brief met omschrijving van wat we doen en aanhebben. Het begint angstaanjagend te worden dat hij zo dichtbij kan komen. Aan de andere kant is het alleen maar bluf. We bewaren alles en sturen iedere week alles op naar de politie. Die doen niet erg veel aan onze toestand. Ze hadden hem anders al lang kunnen pakken. Je hoort wel eens verhalen van een stalker en dat je dan niet weet wie het is. Nu is het andersom. Ik weet precies wie het is, waar hij is en wat hij durft te doen. Misschien ben ik daarom ook niet zo heel bang voor hem. De voordeur slaat dicht en David komt de kamer in gelopen. Zijn gezicht straalt. Achter hem komen nog vier jongens aangelopen. Ze kijken een beetje benauwd naar hun manager. Zodra iedereen zit gaat er buiten een alarm af. Ik sta op en trek meteen de gordijnen dicht. Dat was het alarm van de poort en ik weet al wie het was. John draait de achterdeur op slot en we gaan weer zitten. David kijkt ons verbaasd aan. "Dit is al de tweede keer deze weken, dus we weten al wat er gebeurd. En we hoeven geen details over wat we dragen, want dat weten we zelf ook wel." "Hij gaat echt ver jullie levens in." David klinkt een beetje verwonderd. "Ach ik denk dat ik me eens met de politie ga bemoeien. Maar ik heb iets voor jullie." Hij geeft mij een pakketje en ik maak een plakbandje los. Fleur de volgende en Claire de laatste. Op het hoesje staat een foto van de fotoshoot van afgelopen week. In het hoesje zit een cd. Claire stopt hem in de cd-speler. Niet veel later horen we onszelf zingen. "Dit is jullie single. We hebben al een paar nummers op de site van ons label gezet en ze worden al veel beluisterd. Ik denk dat jullie zo wel al snel bekend zullen worden. Op dit moment worden er tientallen van deze gedrukt. Over twee weken gaat de eerste lading naar Nederland, België en Duitsland. Als ze goed verkopen mogen jullie verdergaan met de cd en gaan we het afzetgebied verbreden." Mijn humeur schiet een aantal graden omhoog. Fleur is in de lucht gesprongen en ondertussen bij Bill opschoot beland. De jongens feliciteren ons. "En nu ga ik jullie verder feest laten vieren. Ik ga eens kijken hoe ik de rest hier ga regelen. Misschien nog wel een bodyguard erbij. Geen van jullie kan nu namelijk meer weg. Als ik gelijk krijg hebben jullie er toch nog meer nodig." Met zijn telefoon al in zijn hand loopt hij weg. De voordeur slaat dicht. "Zei ik het niet, zei ik niet dat jullie het zouden maken." "Tom loop niet op de feiten vooruit." "Wacht maar, dit is het begin." Georg begint te lachen. "Straks hebben jullie niet eens meer tijd voor jullie vriendjes." "Wij zullen altijd tijd hebben voor zulke schatjes." Fleur benadrukt haar zin door Bill nog een zoen te geven. Die daar gretig op in gaat. De armen van Tom slaan zich ook als boeien om me heen. "Die cd's van jullie vliegen over twee weken over de toonbank. Straks zijn jullie nog beroemder dan ons." "Nee, we krijgen gedeelde publiciteit," herinner ik hem. Ten slotte zal er een wereld in rep en roer zijn als ze erachter komen dat heel de groep al bezit is. Vervolgens ook nog met de broertjes van Tokio Hotel. Veel meer publiciteit kun je niet verwachten.

Toch krijgt Tom gelijk. Drie weken later valt David onverwacht binnen. Wij staan nog in pyjama. Ja het is pas negen uur hoor. Achter David komt Mark binnen. "Jullie gaan aankomende week de rest van de nummers voor de cd opnemen. Er staan er vijf op de single. Die komen niet meer op de cd. Dat betekend dat jullie er dus nog negen moeten. Jullie nemen nu eerst de rest van de nummers al op, dan kunnen die al in elkaar gezet worden. Mark helpt jullie met de rest te schrijven." We knikken een keer. Het nieuws moet nog een beetje tot ons doordringen. "Waar wachten jullie op, aankleden." De stem van Mark haalt ons uit onze trans. We rennen naar boven. Niet veel later staan we in de studio. Het dringt nog steeds maar half tot ons door dat onze single dus echt goed verkoopt.

De aankomende weken moeten we hard werken. Een halve dag in de studio en de rest is het oefenen en muziek schrijven. Gelijk besluit ik al nummers te schrijven als het niet moet. Op commando schrijven werkt namelijk niet echt goed. Regelmatig zitten we met een pen in ons mond voor ons uit te staren. Mark verbeterd de muziek en soms de tekst. We wouden niet dat hij de nummers echt voor ons zou schrijven. Zingen doe je toch het beste met je eigen nummers. Je weet wat je ermee bedoeld. Maar na bijna twee maanden hebben we dan toch de rest van de nummers.

Reacties: