FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 16: samen!

Jennifer pov:
Ik liep langzaam langs ze heen naar buiten. Ik ging op de traptree zitten van het trapje voor het huis. Zij waren weer samen. Gelukkig wel. Ik werd uit m’n gedachten gehaald door een zachte stem. ‘En is het gelukt?’ Ik keek op. Een eindje rechts van me vandaan stond Nick. Er verscheen een lach op m’n gezicht. Ook al was ik best verbaasd. Ik had alleen Joe nog maar gezien. Die stond gehaast voor m’n deur met een videoband in z’n handen en ik kon in één keer raden dat dat het interview was, dat ik ook aan het kijken was. Ik had geen moment getwijfeld en was met hem naar Sascha gerend. Ik had besloten om eerst zelf naar binnen te gaan, om met haar te praten. En het was gelukt. Maar ik had aan Joe niet gemerkt dat Nick ook mee was. Langzaam stond ik op. ‘Wat doe jij hier?’ Vroeg ik verbaasd. ‘m’n broer steunen’ begon hij terwijl hij op me af kwam lopen. ‘En m’n vriendin een dikke knuffel geven’ vervolgens sloeg hij twee armen om me heen en gaf me een dikke knuffel. ‘Je bent een geweldige broer’ fluisterde ik in zijn oor. Hij liet me verbaasd los. ‘En een geweldige vriendje’ zei ik erachteraan. ‘Gelukkig maar’ zei hij lachend. ‘Ik heb je gemist’ zei hij zacht. ‘Ik jou ook’ z’n mond kwam langzaam dichterbij. Vervolgens voelde ik z’n lippen. Dit had ik nou zo gemist. 2 maanden lang had ik hem niet vast kunnen houden of iets, en nu kon dat eindelijk weer. ‘Wat heeft iedereen toch met zoenen’ het was Lucas die dat zei. Terwijl ik m’n lippen nog op die van Nick had, moest ik lachen. Langzaam liet ik Nick los. ‘Eerst kom ik de huiskamer binnen en staat Sascha daar te zoenen met een jongen die ik helemaal niet ken en dan kom ik buiten en dan sta jij daar ook te zoenen met een totaal onbekende jongen’ vervolgde Lucas. Ik moest alleen maar harder lachen. Ik stelde Lucas en Nick aan elkaar voor. ‘Nick, dit is Lucas de broer van Sascha. Lucas, dit is Nick…’ ‘je vriendje. Dat heb ik gemerkt ja’ Nick en Lucas schudde elkaar de hand. ‘En wie is die jongen dan die binnen m’n zus aan het aflebberen is?’ Vroeg Lucas. ‘dat is Joe’ zei Sascha die net aan kwam lopen, net Joe achter zich aan. Joe en Nick keken ons verbaasd aan. Ze verstonden er namelijk niks van. Nadat Sascha had uitgelegd waar dit gesprek over ging en Joe en Lucas elkaar ook de handen hadden geschud, besloten we maar om naar binnen te gaan. We hebben de hele avond nog bijgepraat en toen was het zo laat dat ik maar besloot om naar huis te gaan. M’n ouders zouden het nooit goed vinden als ik een voor hen onbekende jongen zou meenemen naar huis, die dan ook nog eens zou blijven slapen. M’n ouders waren er dan wel bijna nooit. Maar ze kwamen ’s avonds altijd wel controleren. Ze dachten dat ik sliep, maar heel vaak was ik ook nog wakker. Ze waren ook heel streng in jongens. Meestal kozen zij de jongens uit waar ik mee zou daten. Ik had ze daarom ook nog niks van Nick verteld. Dat had onze band, die er al bijna niet was alleen maar moeilijker gemaakt. Ik dacht dus dat Nick net als Joe bij Sascha zou blijven slapen. Maar Nick dacht daar duidelijk heel anders over. Toen ik m’n jas aandeed en naar buiten liep kwam hij achter me aan. ‘hey, wacht nou even. Ik ga mee’ ik stond stil tot hij naast me stond. ‘Nick, het is niet zo’n goed idee. M’n ouders zijn nogal streng als het om jongens gaat’ zei ik zacht. Ik wou het hem niet vertellen. Het liefst wou ik vertellen dat hij mee naar huis kon en zo lang kon blijven als hij wou en dat m’n ouders hem super zouden vinden. Maar dat kon ik niet. ‘je ouders zijn er toch nooit’ fluisterde hij zacht in m’n oor. Het leek wel of iedereen om ons heen mee aan het luisteren was, zo zacht praatte we. ‘Ja, maar ‘s nachts wel’ ik liep door. ‘Nou en’ zei hij nu harder. Ik stond weer stil en draaide me om. Nick kwam naar me toegelopen. ‘Ik heb je al 2 maanden moeten missen. Ik wil je bij me hebben. ik mag toch wel bij mijn vriendin slapen. Anders moet ik eens een hartig woordje met jouw ouders spreken’ ik moest lachen. Hij was blijkbaar bloedserieus. ‘ze weten niet eens dat jij mijn vriendje bent’ ‘hoezo, schaam je je voor mij?’ Vroeg hij verbaasd. ‘Nee, nee’ schreeuwde ik bijna. Dat mocht hij niet denken. ‘het is gewoon’ ik zuchtte. ‘m’n ouders zijn nogal lastig als het om vriendjes gaat. Ik hou van je. Echt waar. Heel veel zelfs’ er verscheen een lach op z’n gezicht. ‘En daarom ga ik mee’ zei hij heel lief. ‘Omdat ik ook heel veel van jouw hou. En nu heb ik recht om bij je te zijn.’ Hij liep al door. Hoe kon ik daar nou nee tegen zeggen. Snel rende ik naar hem toe en pakte zijn hand. Het was fijn om weer samen te zijn.

Reacties:

saphira zei op 12 sep 2010 - 11:47:
Kan niet wachten!
Ik wil die gezichten van haar ouders zien!

SusieSimon zei op 12 sep 2010 - 0:36:
aaaaaaaaaaw.. Ik wil ook zo'n vriendje! Waarom hebben ze nou geen fabriek die de perfecte vriendjes maakt? Of jongens met een afstandsbediening?
nou ja.. kan niet wachten tot het volgende hoofdstuk. En je schrijft echt heel leuk .
mag ik weer een melding?
xx

Cullengirl zei op 11 sep 2010 - 22:39:
aaaw, Nick is zoo lief!
Snel verder! <3333
xxx