FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 19: De onverwachte kus

Bella, Jako en Jenna staan al in hun nieuwe gewaden wanneer Kuro beneden in de ontvangstruimte komt. Zowel Bella als jako dragen hun normale kleren die ze vroeger in hun eigen stad of dorp hebben gedragen. Maar wat Kuro opviel is dat Jenna, die daarnet nog in een prachtige witte jurk zat, nu een spannende jeans draagt met een lichtblauw topje. Het is niet iets wat een prinses hoort te dragen en dat vind Kuro leuk aan haar. Heel even krijgt hij een tintelent gevoel in zijn maag. Het is geen gevoel die hij normaal heeft als hij honger heeft of als hij zich ergens tegen heeft verstuikt. Het is een gevoel van vreugde. Iets wat Kuro nog nooit heeft meegemaakt.
Inmiddels is Kuro al wat gewend dat hij soms aangekeken wordt als hij over straat komt, vooral omdat het nieuws dat een van de gasten van de koning de is. Wanneer de groep met Bella en Jako voorop en Jenna en Kuro achterop door de hoofdstraat lopen begint er spontaan een jonge knaap iets te vragen aan Kuro:
‘Hallo? Meneer?’
Kuro stopt met wandelen en ook de rest van de groep komt bij Kuro staan.
‘Ja jongeman? Wat is er?’
‘Kunt u me ergens mee helpen?’
Even kijkt Kuro naar Jenna en stil ja-knikkend kijkt Jenna terug.
‘Waarvoor heb je me nodig knul?’
‘Ons huis... Het staat op instorten.’, even rolt er een traan over de wang van de jongen,‘ Alstublieft. Wij hebben het geld niet om een ambachtlied er naar te laten kijken.’
‘Toon me waar het is!... Jako? Bella? Ik ga jullie hulp nodig hebben!’
‘We zitten vlak achter je.’
Met een snelle pas loopt de jongen door enkele smalle zijpaden gevolgd door Kuro,Jenna,Bella en Jako. Na tientallen prachtige huizen zijn gepasseerd komen ze aan bij een grote open ruimte tussen enkele gebouwen waar voor hen een bouwvallig hutje staat.
‘Dit is het. Kan je on helpen het huis te repareren?’
‘Jako? Wat denk je? Als we nu eens een nieuw huis maken uit geharde aarde, die zo sterk is dat zelf de grootste storm er niet door kan breken.’
‘Ja maar dat vergt wat werk. En wat structuur. En we hebben water nodig. Om de aarde wat nat te maken.’
‘Dat is geen probleem’, Jenna staat naast Bella met haar armen wijd naast haar lichaam. Aan bijde armen zweeft een lichtblauwe vloeistof.
‘Water!’
Kuro kijkt blij naar Jenna.
‘Je kan water sturen?’
‘Ik kan meer dan alleen water sturen. Maar dat vertel ik later wel. Laten we eerst hen helpen.’
‘Kuro ik heb even gekeken naar het hutje en het ziet er niet heel slecht uit. We moeten het niet herbouwen. Als we de onderkanten wat verstevigen en enkele steunbalken maken zou het weer stevig moeten staan.’
Iedereen staat met grote ogen naar Jako te kijken.
‘Jij kent wat van bouwen?’ Bella lijkt verrast.
‘Ja heb ik ooit van mijn vader geleerd.’

Na nog geen uur is het huis verstevigt en opgeknapt. De groep neemt afscheid van de jongen en samen keren ze terug naar de hoofdweg.
‘Ik heb een idee.’
‘Wat dan Jenna?’ Vraagt Kuro
‘Als we nu opsplitsen in twee groepen. Bella en Jako gaan op zoek naar hun kledij in deze straat en wij gaan samen op zoek naar jou smoking!’
‘Nou...’ Kuro aarzelt.
‘Dat vind ik een goed idee. Kom Bella wij zijn weg.’
Samen met Bella gaat Jako een klein winkeltje binnen waar ze prachtige gewaden verkopen voor jonkvrouwen.
‘Kom knul,’ Zegt Jenna spottend tegen Kuro,‘we gaan een smoking voor je zoeken!’
‘Lach maar met me... Ik heb die jongen wel geholpen. En het doet me goed.’
‘Dat weet ik ook wel. Je hebt een goed hart.’
Even krijgt Kuro weer dat goed gevoel in zijn maag. Het kriebelt.
‘Dankje.’
‘Kom laten we dit winkeltje even binnen gaan.’
Ze gaan samen een winkel binnen dat vol staat met houten poppen die verkleed zijn in prachtige middeleeuwse smokings. De eerste kamer waar de poppen staan staat vol met tafels waarop smokings netjes opgevouwen zijn. Ook staan er aan de linkermuur twee kasten waarin de wat duurdere smokings hangen. Kuro heeft nog maar net een smoking op de dichtste tafel aangeraakt wanneer er uit de tweede kamer achter de eerste een oud vrouwtje komt.
‘Goede middag beiden.’
‘Goede middag mevrouw.’ Zegt Kuro beleefd.
‘Goedemiddag Jannetta.’ Zegt Jenna gevolgd door een rustige uitademing.
‘Jonkvrouwe Jenna!? Wat komt U hier doen?’
‘Ik... of liever gezegt, wij zijn op zoek naar een gepaste smoking voor mijn vriend.’
‘Ahzo... Willen jullie me alletwee volgen naar de kamer hiernaast? Ik zal er voor zorgen dat je vriend er voorbeeldig uit zal zien op het bal.’
‘Dankje Jannetta. Ik wil niet onbeleefd zijn maar heb je nog wat van die heerlijke thee?’
‘Jazeker wachten jullie even hier dan maak ik er wat voor jullie. Jullie mogen gerust al wat passen.’
‘Dat zullen we doen.’ Kuro loopt naar het pashokje en wanneer de vrouw weg is naar de privé-ruimte confronteert hij Jenna met wat ze net nog gezegt heeft.
‘Mijn vriend?’
‘Ja... ik wilde niet dat ze veel vragen aan je stelde.’
‘Ach, ik dacht heel even dat je op me viel.’ Met blinkende ogen kijkt Kuro naar Jenna.
‘Hier doe dit maar eens aan!’ Het een glimlach op haar gezicht smijt ze een zwarte smoking met een smaragt groene boord naar Kuro.
‘Ik doe mijn best.’
Kuro doet traag zijn broek van de smoking aan, zo voorzichtig dat hij er niets aan scheurt en dat hij er niets aan vuil maakt.
‘Kuro?’
Met een ruk draait Kuro zich om. Voor hem staat Jenna in het hokje. Haar neus tegen de zijne. Hij kijk haar recht in haar lichtblauwe ogen aan.
‘Nog even over dat van daarnet. Wat als ik het nu eens meende?’
Kuro’s hoofd staat op ontploffen, hij heeft geen idee wat hem nu overkomt. De inderlijke kracht in zijn maag maakt een sprongetje.
‘Ik...’ Voor Kuro het beseft raakt zijn mond de zachte roze lippen van Jenna. Jenna doet haar ogen toe en Kuro volgt haar. Hij laat haar hem begeleiden, zonder te beseffen van de plaats en het moment waar ze samengedrukt dicht bij elkaar in een pashokje staan. Langzaam raakt Jenna Kuro’s blote bovenlijf aan. Kuro geniet van alles wat Jenna doet. Hij geniet van de geur van Jenna, van de zachte handen, van haar glanzende haar. Kuro wilde dat dit moment bleef duren...
‘O, sorry jonkvrouwe. Ik wist niet dat ik jullie stoorde.’
Kuro verbreekt de band die hun lippen zijn begonnen. Jenna wendt zich af van Kuro en gaat in een leunstoel naast het pashokje zitten.
‘Hier Jonkvrouwe Jenna, uw thee.’
‘Dankje Jannetta.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.