FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 21: Het noodbericht

Met een luide bonk opent Jenna de deur naar Kuro’s kamer. Buiten adem en in haar strakke jeans staat ze voor hem aan z’n bed.
‘Kuro!’
‘Hmm, wat is er?’
‘Je moet opstaan! Er is iets gebeurd.’
Het duurt even voordat Kuro zich herinnert wat er de vorige nacht allemaal is gebeurd. Voordat hij zich gaat kleden kijkt hij vlug naar zijn handen. De twee smaragtgroene tekens staan nog altijd ongeschonden op zijn hand.
‘Wat is dat aan je handen?’
‘Ik weet het niet. Ik leg het nog wel uit. Wat is er?’
Terwijl Kuro zijn gezicht nat maakt en met een washandje zich schoonmaakt vertelt Jenna wat er is gebeurd.
‘We hebben een postvalk gekregen!’
‘Wat is daar erg aan?’
‘Kuro je begrijpt het niet. Er hangt een noodzegel aan. Dit wil zeggen dat er iemand in nood is!’
‘Maar wat heb ik daar mee te maken?’
‘Jako en Bella zijn nergens in het kasteel te vinden.’
Opeens is Kuro klaarwakker. Hij herinnert zich de mysterieuze man en wat hij gezegt heeft. Ook haalt hij het beeld weer voor zich van toen de man weg ging en hij twee zakken meehad.
‘Jako! Bella!’
Kuro snelt de ruimte uit en loopt naar de trap in de linkse toren op de voet gevolgd door Jenna.
‘Waar is de valk?! Ik moet het zeker weten!’
‘Hij wil alleen aan jou zijn brief tonen. Dus weten we niet wat erin staat.’
‘Waar is hij?!’
‘Hij zit in het bureel van mijn vader.’
Kuro gaat zo snel door de hangen dat alles rondom hem op lichte en zware strepen lijkt. Zijn voeten luisteren niet naar zijn hersenen, ze handelen uit zichzelf. Kuro zelf denkt maar aan een ding.
‘Wat kan de man met zijn vrienden gedaan hebben?’
De deur van het bureel staat wagewijd open wanneer Kuro en Jenna er toekomen. In de kleine kamer zit de koning met een gefronste blik naar een vogel op de desk te kijken. Achter hem staan twee van de raadsmannen die Kuro gisteren nog gezien heeft. De kamer ruikt naar oude boeken. Als er niet vanalles door Kuro’s hoofd spookte zou Kuro van dit moment genoten hebben. Maar nu niet. Niet nu zijn vrienden in gevaar zijn. De koning wijst naar de vogel wanneer Kuro hem vraagt waar de valk is. En dan draait de vogel zich om. Met een sierlijke beweging buigt hij voor Kuro en vraagt hem of hij Kuro is. Kuro beantwoord hem en vraagt of hij de brief snel kan lezen. Nadat Jenna de vogel een muntje heeft laat de vogel de brief los en vliegt terug weg. Kuro kan nog net een glim van een vuurteken op de nek van de vogel zien wanneer hij door een raam wegvliegt. In zijn handen houd Kuro de noodbrief, een noodbericht. De brief wordt door een zegel bestaande uit kaarsenvet samengehouden. Gespannen vraagt Kuro de koning om een brievenopener. Jenna kijkt over Kuro’s schouder wanneer hij de brief trillend opent.
‘Niet Jako. Mijn beste vriend. Alstublieft... Hij is de enigste die mij compleet begrijpt.’
Wanneer hij het gehijg van Jenna in zijn nek voelt kalmeert hij wat. Hij opent de brief en leest de schokkende tekst:
Een noodbericht gevormd uit de handen van het kwaad.
‘Beste Kuro. Misschien herken je me nog. Ik, Vako. Ik ben de man die je gisteren hebt ontmoet. Toen ik je duidelijk heb gemaakt wat jou toekomst is bleek het alsof ik je niet kon van gedacht laten veranderen. Daarom heb ik je vrienden gedrogeerd en gisteren meegenomen. Niet omdat ik je wil chanteren. Nee ik wil je gewoon pijn doen. De heer van het kwaad kom binnenkort tot leven. Hij zal er alles aan doen om deze wereld te vernietigen! Maar dat kan hij niet als jij er bent.
Oja. Wil je je vrienden nog zien? Wil je zo heldhaftig zijn om ze te redden? Ik heef je een tip waar je ze kan vinden. Waterval en grot. Waarschijnlijk kan je vriendinnetje je wel helpen. Dat is de enigste reden waarom ik haar ook niet heb meegenomen. Kom maar vlug. Ik verwacht je!
Kuro leest de brief nog eens rustig door en zakt dan neer in de dichtste stoel. Hij laat de brief abrupt vallen. De koning staat recht en neemt de brief. Ook hij leest hem rustig door.
‘Ik kan je helpen. Je bent tenslotte familie nu.’
‘Ik moet dit alleen doen.’ zegt Kuro. ‘Ik wil niet dat er nog meer slachtoffers vallen.’
‘Ik ga met je mee!’ Jenna hangt haar armen rond kuro’s nek.
‘Nee... dat kan ik niet van je vragen. Je kent Bella en Jako ook niet zo goed.’
‘Ik ken jou en dat is genoeg. Jij bent alles voor me. Als jij je vrienden gaat redden zal je me moeten meenemen. Of je nu wil of niet!’
‘Maar schat. Dat kan je toch niet? Je bent een troonopvolger!’
Deze keer is het niet Kuro die Jenna wil tegen houden maar de koning zelf. Hij kijkt bezorgt naar zijn dochter.
‘Vader, jij leeft nog lang en momenteel heeft Kuro me harder nodig.’
‘Maar je weet niet eens waar die gek zich heeft verscholen!’ De koning zijn stem wordt wat luider en kwader.
‘Watervallen en Grot. Hij zit in de Encriagrot, vader. Ik weet het zeker.’
De koning zucht diep en even wil een raadsman ook iets zeggen maar die veranderd van gedacht wanneer hij Jenna kwaad naar hem ziet kijken.
‘Als jullie zo graag willen gaan. Moet je bescherming meehebben. Ik geef je mijn beste waterstuurders mee.’
‘Nee dit moeten wij alleen doen, vader! Andere soldaten zullen ons alleen maar vertragen! En daarbij Kuro is de verkozene. En ik ben een ervaren waterstuurder. Samen vormen we een sterk team tegen deze gek.’
‘Ik weet dat ik je niet kan tegenhouden, Jenna. Je bent net zoals je moeder. Als je iets wilt ga je ervoor. Ik zorg dat jullie twee paarden krijgen.’
‘Kan U mijn paard en het paard van mijn vrienden klaarzetten? Die zijn ons al gewoon en hebben samen met ons al wat meegemaakt.’
‘Dat kan ik zeker.’ De koning gaat de kamer uit gevolgd door de raadsmannen.
Kuro blijft samen met Jenna achter.
‘Ik hoop dat ze zich redden.’
‘Daar ben ik zeker van! Jako en Bella zijn beiden goede stuurders. Als je zag wat ze met dat huis hebben gedaan.’
‘Dankje, Jen. Dank je voor je vertrouwen in mij.’
‘Kom we moeten je vrienden gaan redden!’
‘Nee Jen. We moeten onze vrienden gaan redden.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.