FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 23: De tekens

Kuro kan maar aan een ding denken. Hij moet en zal de man laten boeten voor wat hij zijn vrienden heeft aangedaan. Met een striemende pijn in zijn twee handen stapt Kuro de grote zaal achter de broze deur binnen. Hijgend van woede sluipt hij stil de enorme ruimte in tot in het midden van de zaal. Het is er kil en koud. Iets wat Kuro verontrust. In de vorige kamer is het namelijk veel warmen en hier heerst de dood. Nadat Kuro’s ogen aan de donkere kamer gewend zijn inspecteerd hij vlug alles rondom hem. Nu ziet hij waarom het er zo koud en gedempd is. De kamer bestaat volledig uit kristallen die geen reflectie geven. Alleen de stappen van Kuro’s voeten op de vloer worden weerhalmt. Plots gebeurd alles in een verstroomsnelling. De deur van de kamer valt toe. Een wolk van vuur licht op en doet de kamer oplichten. Vanuit het niets krijgt Kuro een dreun tegen zijn neus.

Wanneer Kuro de kamer binnen loopt gaat Jenna vlug naar Bella en bekijkt wat hen precies tegenhoud dat ze geen aarde kunnen verschuiven of bewegen.
‘Staal. Zuiver staal. Onverwringbaar voor aardstuurlingen.’
Bella probeert hard met haar handen te bewegen om zo de ketting die rond haar beide armen zit los te maken. Helaas komt er geen beweging in. Nadat ze het nog een tweede keer probeert kruipen er kleine druppels bloed langs haar arm naar beneden. Het scherpe staal heeft een snee gemaakt in de arm van Bella.

Het licht gaat even uit voor Kuro wanneer er een reusachtige vuist op zich af komt. Wanneer Kuro weer bij komt voelt zijn neus warm aan, er druipt vocht langs zijn lip naar beneden, bloed. Meteen is Kuro weer alert wanneer hij zijn eigen bloed proeft. Hij balt zijn vuisten en vliegt met behulp van opzwevende aarde weer recht. De kamer is nu verlicht en ziet er anders uit dan toen er nog geen licht aanwezig was. Kuro laat een luide kreet vallen.
‘Waar ben je! Verrader! Toon jezelf. Wees niet zo laf!’
Rechts van Kuro laait een vlam op, meteen is het gezicht van Vako zichtbaar op een hoge top van een kristal.
‘Ik ben geen lafaard. Dit is gewoon mijn gevecht niet. Ik moest je alleen de boodschap doorgeven dat het kwaad komt, natuurlijk heeft hij me gevraagt je te doden. Maar dat is bijzaak.’
‘Als je me wilt doden, dan is dit zeker jou gevecht! Wie anders zou er met me vechten?’
Kuro had beter zijn mond gehouden. Doordat hij zich de hele tijd op Vako gericht heeft zag hij niet wat er onder Vako staat. Daar staat Kuro. Of Kuro’s evenbeeld. Het ziet er precies hetzelfde uit, het gedraagt zich zelfs zoals Kuro. Alleen schuilt er iets kwaads in, als je er dan nog niet bij neemt dat die Kuro omgeven werd door vuur rond zijn lichaam. Net als een lucifer die niet wil doven.

Jenna opent haar buidel die gevuld is met water. Ze beweegt sierlijk haar handen wanneer ze er een brei water uit haalt. Door enkele grappige bewegingen te doen maakt ze van het koele water een lange ijspegel zoals die dat ze al eerder gebruikt heeft voor de nachtmerrie. Ze beveelt Bella om niet te praten en ook niet te bewegen. Traag sijpelt er een druppel water van haar hoofd, zweet. Ze zwaait haar armen omhoog en de pegel doet hetzelfde. Langzaam loodst ze de pegel door het stalen werk en zo tot bij de kettingen die de armen van Bella onbeweegelijk vast houden. Langzaam snijd ze met de pegel heen en weer. Beetje bij beetje snijd de pegel dieper in het staal.

‘Misschien heb je al ooit gehoord over Lucifer? Beste Kuro?’
‘De duivel?’
‘Ja de duivel’ Met een zware lach begint hij Kuro uit te lachen.
‘Wat echter niet bekend is van de duivel is dat hij vele vormen kan aannemen. Hij is immers ook niet de baas van de hel zoals er in veel verhaaltjes wordt vertelt. Nee de Duivel wordt beveelt door het Kwaad. En momenteel wordt hij door mij beveelt. Ik heb hem gevraagd de gedaante van jou meest gevreesde vijand aan te nemen. En blijkbaar ben ik dat niet... Jij bent je eigen grootste vijand. En nu gaat hij je vernietigen!’
Meteen loopt de duivel in zijn Kuro-gedaante naar Kuro telkens laat hij een smeulende voetstap achter. Hij spert zijn hand open en meteen komt er vuur uit. Onmiddelijk komt Kuro zijn instinct naar boven. Hij zwiert zijn hand voor zich en meteen breekt een brok steen uit de aarde die voor Kuro de hitte van de vuurbal opvangt. Het helse vuur die van Lucifer afkomstig is kaatst terug naar Lucifer zelf. Het heeft niet veel effect maar het maakt toch een kleine snede in de onderlip van de duivel. Met een vurige vinger veegt hij het opgewarmde bloed van zijn droge lip. Dan kijkt hij met een grijnzende blik naar Kuro. Hij haalt met zijn andere hand uit en meteen vat de mauw van Kuro’s trui vuur. Terwijl Kuro probeert de trui uit te doen wordt hij opnieuw geraakt door Lucifer in zijn rechterzijde. Als bij toverslag duwt de grond Kuro in de lucht zodat deze de korte opeenvolging van vuurballen ontwijkt. Wanneer Kuro terug op de grond beland staat hij met zijn trui in zijn handen naar te duiven te wijzen.
‘Toro,toro!’ Zegt Kuro op een spottende manier.
En dan...

Wanneer de ene zweetdruppel van op Jenna’s hoofd zich gedupliceerd heeft en er meerdere druppels in een stroomversnelling naar beneden schuiven via haar voorhoofd wil ze stoppen met het snijden van de stalen kettingen. Plots hoort ze iets naast zich. Jako laat een lichte kuch vallen. Hij scant de omgeving met zijn ogen en doet ze dan toe.
‘Ik kan zo bij je...’ Zegt jenna moeizaam zonder de zwevende pegel te laten vallen.
Een luide knal doet Jenna’s concentratie wankelen. Ze laat de pegel vallen in de stalen kooi die dan onmiddelijk verbruizeld tot kleine ijskristallen. Geschrokken draait Jenna zich om. Ze kijkt opnieuw naar de kooi waarin Jako zit of liever gezegt zat. Een groot rotsblok heeft zich tussen de tralies van staal gewrongen en zich dan in twee gesplitst waardoor ze een gat hebben nagelaten in de kooi. Jako staat versuft naast de kooi.
‘Waar is die gek?!’
‘Wie?’ Jenna loopt naar Jako en ondersteund hem.
‘Die man, die laatst nog met Kuro heeft gepraat op het bal.’
‘Kuro is hem gevolgd in de kamer hiernaast.’
‘Die man heeft mij en Bella... Bella! Waar is ze?!’
‘Jako, ze zit in die kooi. Nee wacht! Let op, ze is gewond.’
Nog voor Jenna Jako kan tegenhouden herhaalt hij wat hij bij zijn kooi heeft gedaan, zachtjes verbruizeld hij de kettingen en vangt Bella op. Snikkend sluit ze haar ogen wanneer ze zich tegen Jako gooit.

En dan doet Lucifer iets wat Vako niet heeft voorzien, dankzei zijn oerinstinct veranderd de duivel van vorm. Hij verlaat de vorm van Kuro’s gedaante en transformeert zich tot een woeste en ranzige stier. Twee gigantische zwarte horens doemen uit boven de rode ogen van de stier. Kleine rookwolkjes zweven uit z’n neus.
‘Wat doe je? Dat heb ik je niet opgedragen!’
Kwaad staat Vako te schelden naar de duivel. De stier negeert hem. Al zwaaiend probeert Kuro de stier te lokken met zijn trui. De stier begint traag met zijn linker voorpoot op de grond te stampen. Het zet zich klaar om een aanloop te nemen.
‘Doe het niet! Zie je niet dat hij je misleid!’
Deze keer probeert Vako op het hoogste kristal in de kamer de duivel te waarschuwen voor de list van Kuro. Opnieuw negeert de duivel Vako’s waarschuwing. Hij begint traag zijn hoeven naar voren te schuiven, steeds sneller. Kuro blijft onbeweegelijk met een strakke blik staan. Wanneer de twee horens nog maar enkele boogscheuten ver van hem vandaan ziet sluit hij zijn ogen, dankzei de trillingen op de grond krijgt hij een duidelijk zicht op de zaal en de duivel die hem nadert. Hij concentreert zich op de grond achter de trui, langzaam duwt hij met zijn gedachten de geharde aarde achter de trui naar boven. De stier merkt niets. Kuro laat een grijns zien. De stier is nu bij de trui en kan hem bijna aanraken. Met een rukt trekt Kuro de trui omhoog. Nog voor de duivel door heeft wat er is gebeurd en hoe hij in de list van Kuro is gelopen knalt hij met zijn zijn hoorns en hoofd tegen de muur van aarde. Hij valt bewusteloos neer. Kuro laat een kreet van overwinning vallen.

‘Jako? Hoe heb jij je eigenlijk uit die kooi weten te redden? Je kon je handen toch niet bewegen?’
‘Kuro en ik hebben bij de Taj-Chan clan leren aardsturen met onze gedachten. Het vergt echter een grote inspanning om dit te doen en daarom gebruiken we het alleen in noodsituaties.’
‘Daarom was je zo lang bewusteloos.’
‘Ja , die man wist dat ik dit kon en daarom heeft hij me een extra dosis gegeven.’
‘Maar waarom kan Bella zichzelf dan niet bevrijden?’
‘Ze kan het niet, ze heeft het nooit geleerd om met haar gedachten te sturen. Dat mocht immers niet van haar ouders.’
‘Waarom?’
‘Ze vonden het onmenselijk. Zelfs voor aardstuurlingen.’
Deze keer is het niet Jako die de vraag beantwoord maar Bella.
‘Ze zeiden dat ik niet zoals elke andere gek van de clan mocht zijn. Toen Jako kwam werd ik verlieft op hem. Hij vroeg of ik met hem en Kuro mee wilde gaan naar het Noorland. En ik stemde toe.’
‘Jen? Blijf jij bij Bella. Ik moet Kuro helpen.’


‘Moet ik hier alles zelf doen!’
Vako, die alles heeft kunnen zien gebeuren springt van het kristal. Hij Smijt een smeulende brok aarde naar Kuro. De aarde is te warm waardoor Kuro ze niet kan besturen. Hij is gedwonen om weg te springen. Daar maakt Vako gebruik van. Hij loopt naar de bewustloze gedaante van de duivel. Langzaam houd hij zijn hand boven het lichaam en spreekt enkele onverstaanbare woorden die voor Kuro onbekend zijn. Langzaam stijgt het vuur op via de arm van Vako naar zijn lichaam. En beetje bij beetje veranderd de gedaante van Vako. Hij krijgt Twee grote zwarte horens. Hij groeit. De hitte in de kamer maakt het Kuro bijna ondraagelijk. Vako wordt omringt door het helse vuur van de duivel waardoor het moeilijker is voor Kuro om Vako’s gedaante te zien. Wanneer de transformatie van Vako’s nieuwe lichaam compleet is blijft er alleen nog een smeulend hoopje as over die toont dat de duivel ooit in de kamer aanwezig is geweest. Een slechte lach uit de mond van Vako’s duivelse gedaante doet de kamer trillen. Enkele kristallen breken af. Plots beginnen beide handen van Kuro te gloeien. De twee merkwaardige tekens lichten opnieuw op. Zonder dat Kuro iets doet komt er een overvloed van kennis zijn brein overspoelen. Duizenden manieren om de duivelse gedaante voor hem te vernietigen komen in hem op. Kuro moet zijn ogen sluiten om alles kennis te lezen. Vako begrijpt niet waarom Kuro niet aanvalt. Hij spreid zijn handen open en die vullen zich met vuur. Tot er twee grote vuurballen zichtbaar zijn in zijn handen. Hij grijnst met een duivelse lach.
‘Dit, uitverkorene... Dit is het einde voor jou!! Net zoals je moeder! Zij zal sterven! Het Kwaad heeft nu al mensen naar haar gestuurd om haar leven te beïndigen!’
Met een onmenselijke kracht gooit hij de vuurballen naar Kuro als grote sterren flitsen ze door de kamer gevolgd door de plots verschijnende reflecties op de kristallen. Kuro staat stil Zijn gesloten ogen gaan heen en weer. Hij is zich niet bewust dat er een groot gevaar op hem afkomt. Elke seconde dat de vuurballen dichter bij Kuro komen wordt de gloed van de tekens sterker en feller. Dan raken de vuurballen Kuro. Er is een hemels licht die de kamer vervult.

Jako doet de deur open. Hij rent naar binnen en staat direct stil. Met zijn beide handen sluit hij zijn ogen af voo het hemelse felle licht. Luid schreeuwend om hulp.

Jenna en Bella horen Jako om hulp schreeuwen. Ze zien een witte gloed vanuit de deur verschijnen. Beiden kijken ze vlug de andere kant op. Jenna houd Bella stevig vast. Een traan rolt over haar wang.
‘Kuro...’

In het midden van de hemelse bol Licht zweeft Kuro. Zijn ogen zijn geopent. Zijn ogen zijn gevult met wit licht, moed, liefde, kracht, hoop. Hij kijkt glimlachend naar de donkere gedaante die Vako voorstelt. Langzaam houd hij zijn twee handen met de tekens voor zich. Hij spreekt met een vreemde stem naar Vako in een taal die al eeuwen niet meer op aarde is gesproken.
‘Verga. Duivelse aanganger. Je bent een gezwel op de zuiverheid van de aarde. Door jou zijn er vele levens verloren. Je hebt door de dood van de duivel de balans op aarde verstoord. Het is jouw taak om nu de opdrachten van de duivel in de hel te volgen. Ik zeg het je nog eens. Verga!’
Vako probeert zijn handen voor zijn ogen te houden. Maar het lukt hem niet. Een onzichtbare kracht dwingt hem om zijn handen opzij te hangen. Langzaam worden zijn handen opzij geperst. Dan opent hij abrupt zijn ogen. In zijn duivelse ogen staat een blik van wanhoop te lezen. Wanneer Vako de gedaante van Kuro ziet dwaalt zijn zicht af naar de twee tekens op de handen. Ze verschijnen helder voor zijn ogen. Alles rondom hem begint te vervagen. Net alsof de tekens al de levenskracht uit Vako zuigen. Ze sturen hem naar de hel. Hij voelt zijn duivelse kracht afnemen. Hij wil schreeuwen. Schreeuwen om hulp. Maar hij kan het niet. Zijn mond is gesnoerd. Stil begint hij te jammeren. Hij begint zijn hoop te verliezen. Dan verdwijnt de laatste levenskracht van Vako uit het lichaam die langzaam door het licht verteert wordt. Kuro kijkt blij. Blij dat hij zijn opdracht voltooit heeft. Hij trekt zijn armen dicht naar zich toe. Opnieuw sluit hij zijn ogen. De kennis begint als warm regenwater uit zijn brein te stijgen, te verdampen. Langzaam daalt hij weer tot zijn voeten contact maken met de grond. In de bol van licht opent hij zijn ogen. Hij kijkt naar de tekens op zijn handen. Even weet hij niet wat te zeggen of wat te doen. Dan begint de gloed van zijn tekens te minderen. Het worden weer gewone tatoës. Kuro ziet weer de volledige kamer voor zich. Hij voelt zich draaierig. Zonder hij het beseft valt hij op de grond. Alles wordt zwart voor zijn ogen.

Jako opent zijn ogen weer wanneer hij merkt dat de gloed weg is. Hij ziet Kuro vallen op de grond. Zo snel hij maar kan loopt hij naar zijn vriend. Hij ondersteunt zijn hoofd. Even kijkt hij rondom hem. De kamer is leeg. Er is geen spoor van Vako.
‘Jenna! Bella! Kom! Kuro is bewusteloos! We moeten hier weg!’
Meteen komen Jenna en Bella de kamer binnen. Samen dragen ze Kuro’s slappe lijf. Na enkele vermoeiende uren komen ze terug aan het begin van de grot. Jenna verbreekt haar muur van ijs en Jako maakt de stenen muur los en verbruizelt hem. Met een stevig koord bind Jako Kuro vast aan Liria. Jenna kruipt achter Kuro op Liria en bestuurd Liria zo via de teugels. Jako eb Bella lopen vooraan en tonen zo aan Liria waar de weg terug naar het kasteel is. Samen verlaten ze de grot waar ze zoveel ellende hebben beleefd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.