FanFic.nl

Bite me!

Tenth One

Hij begon te stomen, stormde naar de wagen als een dolle stier. Vliegensvlug vergrendelde ik het portier. Tergend langzaam zette ik het raampje op een kiertje, zodat hij de rook zeker goed zou zien. Ik nam grijnzend en genietend een eerste trek. Dit was het allemaal zó waard.
"Godverdomme, Noah!" brulde pa. Hij rukte aan het handvat, in de hoop dat het slot op magische wijze zou opengaan.
"Simsalabim," zei ik zacht. Hij keek me dom aan.
"Shit, je bent er nog," zei ik met mijn liefste grijns. Hij werd echt ontzettend boos, en als dit niet zijn wagen was geweest, had hij hem aan gort geslagen.
Ach ja, als hij me toch per se naar de hel wilde brengen, kon ik beter zelf de duivel uithangen.
"Richard, wacht even." Eén van de jongens stapte naar de motorkap, prulde hem open met een ijzerdraadje en rommelde wat. Ik hoorde een klik, en besefte te laat dat het slot open was gegaan.
Pa trok de deur open en sleurde me uit de wagen. Ik klauwde naar hem, misschien kon ik mijn sigaret in zijn oog doven. Ik merkte dat hij me amper aan kon. Behalve dealen, had ik op straat ook leren vechten als de beste.
Twee armen klemden me vast en trokken me weg van mijn vader. Ik verweerde me zo hard ik kon, maar mijn belager had geen partij aan mij.
"Laat me los, of je zal je de dag bezuren dat je geboren bent!" siste ik venijnig.
"Wie ga je daarvoor meebrengen?" zei een stem merkwaardig rustig. Hij liet me los, en ik richtte al mijn woede op de jongen achter me.
"Geloof me, blondie, je hebt geen schijn van kans," zei een ander grijnzend. Ik keek ontzet om me heen. Het was de eerste keer in jaren dat iemand me zo durfde uitdagen. De eerste keer dat ik nauwelijks wist wat ik moest doen.

Reacties: