FanFic.nl

Het einde der tijden.

Verboden.

Ditmaal sta ik in mijn eigen kamer. Ik bekijk mezelf zorgvuldig in de spiegel. De opdracht voor vannacht is moeilijk. Haast onmogelijk. Ik probeer mezelf te bekijken op een manier zoals ik me nog nooit bekeken heb. Voor deze nacht, in deze minuten probeer ik iemand te zien die mijn vader in mij zag. Ik zet alle zelfhaat en dramamakerij aan de kant en probeer het te zien.
Mijn vader zei dat ik mooie ogen had. Ik zie het niet. Mijn vader zei dat ik sterk was. Ik voel aan mijn bovenarmen. Opnieuw niets. Mijn vader zei dat ik slim was, en analytisch. Ik kijk de kamer door, maar zie niets dat me nog niet eerder was opgevallen. Mijn vader zei dat ik bijzonder was, in meerdere opzichten.
Ik zucht en laat me op bed vallen. Al die jaren dat ik gepest werd heeft me geen goed gedaan. Het heeft mijn zelfbeeld zo vervormd dat ik nu niet eens de realiteit kan zien. Opnieuw sta ik op, deze keer met wat meer moeite. Ik bekijk mezelf van wat dichterbij, draai mijn oog dichter naar de spiegel toe. Ze zijn lichtbruin met een soort groene rand om de pupil. Groot, sprekend. Ik durf die woorden nauwelijks eens te denken. Zelden heb ik iets positiefs over mezelf durven zeggen, uit angst dat Frederique me in mijn gedachten nog zou volgen. Ik kijk naar mijn slobberige pyjama. Van daaruit blik ik op mijn kledingkast. Allemaal slobberige kleding. Ik zie eruit alsof ik rechtstreeks uit een verslaafdenhuis ben ontsnapt. Eerder kon mijn kleding me weinig schelen, maar nu besef ik dat als ik de volgende dag met een betere instelling moet beginnen, dat ik in eerste instantie moet werken aan mezelf. En voor deze ene keer wil Jeanny haar best doen om er goed uit te zien.
Opnieuw ga ik liggen en sla de deken om me heen. In gedachten ligt er iemand naast me, die een arm om me heen slaat en me in mijn hals zoent. Iemand die van me houdt en me nooit kwaad zou willen doen.
Is het verboden voor me om naar liefde te verlangen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.