FanFic.nl

Zwarte inkt & blinkend metaal. |TC|

Zwarte Inkt -2-

Het zonlicht zocht een weg doorheen zijn oogleden, botste tegen de barrière van zijn wimpers aan. Hij voelde de stramme spieren in zijn kuit aanspannen toen hij rechtop in bed ging zitten en zijn linkerhand over het dekbed naast hem liet glijden. De matras was onbeslapen. Een vervlogen staaltje van de geur van zijn broer was in de zachte stof gekropen. Hij zuchtte en kantelde zijn hoofd. De overgebleven druppels zweet werden met uitgestrekte pink van zijn slapen geveegd. Een frisse bries vond zijn ingang via de spleten in het raamkozijn, duwde hem overeind en leidde hem naar de ontbijttafel, waar zijn broer druk in de weer was met het heen en weer rennen tussen de oven en het aanrecht. Hij kreunde even en liet zich op de dichtsbijzijnde stoel neervallen, terwijl hij nors een verdwaalde dreadlock terug in de haarband duwde. 'Wat doe je?' De jongste broer keek op. Zijn donkere ogen ontmoetten die van zijn evenbeeld. 'Muffins maken.' was het simpele antwoord dat hij gaf, vooraleer hij zich opnieuw naar de gootsteen haastte. 'Laat me raden..' mompelde Tom. 'Peer en gember?' Bill glimlachte. 'Inderdaad.' Hij huppelde naar de koelkast en tilde met de nodige moeite een grote, witte kom op. 'En wafels.' glunderde hij, nadat hij de schaal op het bijtafeltje had geplaatst en over zijn pijnlijke onderarmen wreef. 'Zin om te helpen bakken?' Tom haalde zijn schouders op. 'Je weet dat ik niet kan koken.' mopperde hij, waarna hij onhandig zijn ene been over het andere sloeg. 'En dan? Ik toch ook niet?' Bill huppelde vrolijk opnieuw naar de bakoven, lustig met een pollepel zwaaiend. 'Komaan, Tom! Je gaat je kleine broertje toch niet al het werk laten doen?' vroeg hij, zijn onderlip pruilde. De jongen fronste zijn voorhoofd, overwoog de gevolgen van die keuzes die hij kon maken. Hij hield niet van koken, maar aan de andere kant was het wel een geweldige kans om nog wat tijd door te brengen met Bill. Daarom stemde hij in en dwong zijn lichaam staand te blijven. Hij sleepte zichzelf naar het werkblad, waar Bill druk in de weer was met het bestrooien van de lapjes wafelbeslag, zodat het deeg voorzien werd van een mooi laagje poedersuiker. 'Hier,' Bill reikte hem een keukenhandschoen aan. 'Haal jij de muffins uit de oven, dan zoek ik het wafelijzer wel.' 'Dat staat daar,' merkte Tom op. De reebruine ogen volgden de richting die zijn wijsvinger aanduidde.

Als gehypnotiseerd volgde hij de bewegingen die zijn broer maakte. Het zwarte haar dat elegant over zijn schouders danste. Het kleine glimlachje dat met zijn volle lippen speelde. Die prachtige, slanke benen waar geen einde aan leek te komen. Maar wat dat moment het allerbelangrijkste leek, was het dunne stukje stof rond zijn benige borst, dat er niet in slaagde zijn broers gehele bovenlichaam te bedekken. De zwarte inkt die een deel van zijn heup sierde, stond in fel contrast tegen de witte huid.

'Kijk niet zo naar me,' fluisterde Bill zenuwachtig. De taxerende blik van zijn tweeling bezorgde hem kriebels, diep in zijn buik. Hij hield er niet van als mensen gedurende lange tijd naar hem staarden, het maakte hem nog onzekerder dan hij al was. Tom merkte niets van zijn ongemak op. Hij had het te druk met staren. In eerste instantie besefte hij niet eens dat er tegen hem gepraat werd. Hij hoorde het wel, maar luisterde niet. En laat dat nu net een heel groot verschil zijn. 'Tomi?' De zwartharige jongen had moeite met de zachte trilling in zijn stem te verbergen. Zijn broer keek lichtjes glimlachend op. 'Hmmh?' 'Scheelt er iets?' Tom fronste zijn wenkbrauwen. 'Wat zou er wel mis zijn misschien?' 'Je staarde naar me.' murmelde Bill, vooraleer hij zijn broer de rug toekeerde en het wafelijzer op het aanrecht plaatste. 'Ik dacht na,' was zijn zwakke excuus. 'Over wat dan?' 'Over jou.' zuchtte Tom. De woorden rolden uit zijn mond, en renden vlug buiten zijn bereik, zodat hij ze niet opnieuw kon inslikken.

Reacties: