FanFic.nl

I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}

In Londen ~8~

PoV Joe:
Langzaam drong het tot Nick door dat deze laatste avond, onze laatste avond samen, geweldig zou moeten zijn. Maar alles werd verpest door een persoon. Niet dat er iets verpest kon worden, er was nog niks tussen Brit en mij. Ik wide het vanavond vragen, of ze mijn vriendin wilde zijn. Dat kom nu niet meer. Ik kon natuurlijk gewoon met Jessica naar het feest gaan, dat zou ook beter zijn voor Brit. Maar Brit was niet zomaar een meisje dat ik wil laten gaan. Waarschijnlijk zou het wel gebeuren. En ik kan er ook gewoon niet tegen dat Nick wel alles voor elkaar heeft. Dat is nou altijd zo, oke misschien is dit een beetje overdreven. 'Nick?' Ik maak Nick wakker uit zijn gedachten, Gedachten die waarschijnlijk niks met mijn probleem te maken hebben. Nee, ze waren vast een stukje verder weg, ergens bij Emma ofzo. 'Joe, je moet vanavond doen wat die Jessica van je vraagt. Dan gaat de tijd sneller en zal het hele feest voorbij zijn voor je jezelf iets aandoet.' 'Maar ik wil niet dat het voorbij gaat, ik zou willen dat het eindeloos duurde. Maar ik zou er met Brit heen willen. Kijk...' Ik kwam half overeind van het bed en haalde een klein doosje uit mijn broekzak. Nick was sprakeloos. 'Is dat...?' Hij maakte het doosje open, er zat een zilveren kettinkje in met een klein hartje eraan. 'Wow, heftig.' 'Nick, wist je dat ik soms zo jaloers op je ben. Jij hebt op een een of andere manier altijd alles voor elkaar. Jij hebt straks de avond van je leven -tot nu toe. Daarna immigreer je naar Nederland en leef je nog lang en gelukkig.'
Heel even waren we alle twee stil. Maar toen barstten we los. 'Het was mijn idee!' 'Niet waar ik dacht er eerder aan!' 'Ik sprak het uit!' Heel even taste ik Nick af, en hij mij. Maar toen sprong ik op er stormde naar de deur van Nick's kamer. Vervolgens rende ik de hotelkamer uit, zo snel as ik kom wilde ik het goede nieuws aan Brit en Emma vertellen. Vooral aan Brit natuurlijk. Ik klopte op de deur van hun hotelkamer, Nick stond alweer achter mij voordat er was opengedaan.


PoV Brit:
Hard werd er op de kamerdeur gebonsd. Het vliel me mee dat de deur het allemaal aankon. Ik had zo'n vaag vermoeden wie er voor de deur stond. En als het niet Kevin, Joe of Nick zou zijn zal ik de beveiliging bellen. 'Em, ga jij even kijken wie er bij de deur staat?' IK zat net zo lekker op de bank en had eigenlijk geen zin om op te staan. Bovendien was ik zo`n huilfilm aan het kijken en had ik geen zin in om met een betraand gezicht de deur open te doen. Ik hoorde Emma al naar de deur lopen. Toen ze open deed draaide ik me half om zodat ik kon zien wat er gebeurde. Emma omhelsde eerst Joe maar gaf toen Nick een enorme knuffel. Dit werd gevolgd door een hoop onduidelijk gemompel -Joe en Nick, en een gil van blijdschap -Emma. Toen kwam ze naar mij toe om het hele gebeure een beetje uit te leggen, want ik snapte het eigenlijk niet. 'Brit! De jongens vliegen ons morgen achterna naar Nederland, ze hebben toch vakantie. En wij trouwens ook dus we kunnen heel veel leuke dingen gaan doen!' 'Maar dat is geweldig!' riep ik [nog steeds met betraand gezicht] terwijl ik opstond van de bank. 'Ja hea!' riep Nick, hij stormde op Emma af en gaf haar een knuffel...en een hele lang kus. Ik keek weg, ik had er geen behoefte aan. En geen tijd voor ook. Joe kwam op mij afgestormd en gaf mij ook een knuffel. Het voelde fijn dus ik drukte me dichter tegen hem aan. Het kon me niet meer schelen of hij zou stikken of niet. Nouja eigenlijk wel, maar toch. Het was allemaal zo vertrouwd bij Joe. Ik legde mijn hooft op zijn borst en snifte even. Joe was even afgeleid. 'Heey, wat is er?' vroeg hij, en toen zag hij mijn betraande gezicht. 'Gaat het wel goed met je?' Ik knikte en probeerde met mijn hoofd naar het TV scherm te wijzen. Het ging een beetje lastig want ik wilde niet van Joe wegkijken. Mijn armen wilde ik ook niet gebruiken want die lagen net zo lekker om Joe heen. 'Die film ken ik volgens mij, is dat die met dat Spaanse meisje en jongen, dat die jongen verhuis naar Nieuw Zeeland maar er dan pas achter komt hoeveel hij van het meisje houd?' Weer knik ik, mijn tranen komen ook weer naar boven. 'Rustig aan maar,' zegt Joe 'zoiets doe ik jou niet aan.' Voorzichtig kust hij mijn wang...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.