FanFic.nl

I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}

In Londen ~9~

PoV Nick:
Samen met Joe liep ik door de gangen van het hotel terug naar onze kamer.Joe straalde. ‘Waarom heb je haar het kettinkje nou niet gegeven?’ ‘Shoot!’ Joe draaide zich om en wilde terug lopen, maar stond toen meteen weer stil. ‘Die ligt nog bij jou op bed’ ‘Oh, ga maar niet terug, wacht tot een goed moment.’ Ik opende de deur van onze kamer, een droge lucht die van niks anders kon zijn dan de roomservice kwam me tegemoet. ‘Kev, wat heb je besteld en waarom. Ik wil helemaal niet vervelend doen maar het voedsel hier is behoorlijk slecht voor een beetje hotel.’ ‘Dit is geen roomservice, ik ben zelf aan het koken,’ riep Kevin vanuit de keuken. ‘Dat verklaart ook deels die dorre lucht,’ mompelde ik tegen Joe terwijl we samen richting de keuken liepen. Frankie en Danielle zaten al aan tavel, Kevin schepte net hun bord vol. Langzaam gingen we erbij zitten. ‘Mmmmm, lekker! Stampot!’ zei Joe in een poging goed over te komen. Iets wat hopeloos mislukte, omdat het geen stampot maar soep bleek te zijn. Eigenlijk was het eten best wel lekker, het zag er alleen niet uit. ‘Waarom eten we eigenlijk zo vroeg?’ vroeg Joe. [Met zijn mond vol natuurlijk.] ‘Vroeg?’Kevin wierp een schuine blik op de klok. Tien voor half acht. Waren we echt zo lang weggeweest? ‘Ik snap het niet, zo lang zijn we niet gebleven, toch Joe? We hebben alleen maar een beetje gepraat…’ ‘En geknuffeld, een film afgekeken, de marathon gelopen…’ Joe ging nog even door met het opnoemen van dingen die we allemaal gedaan zouden hebben. Maar toen drong het tot me door, over tien minuten gingen ik en Joe naar een feest. ‘Joe!’schiet op!’ ik trok Joe uit zijn stoel omhoog en stond zelf ook op. Maar Joe maakte geen aanstalten op zich om te gaan kleden. ‘Ik ga me zolang ik leef niet mooi maken voor Jessica, en trouwens, ik ben al sexy genoeg van mezelf.’ Joe haalde grijnsend zijn hand door zijn haar. Dus was ik weer de enige die me er zorgen om maakte dat we naar een gala feest misschien een pak moesten aantrekken. Ik wierp er Joe een toe en snelde toen zelf naar de badkamer. Nadat ik mijn pak aan had beet ik mijn haar goed. Terwijl ik dat deed hoorde ik gestommel in de woonkamer. Botte klanken drongen tot me door. Het moest Jessica wel zijn, want ik hoorde Joe`s ego in elkaar storten. Of hij liep weer ergens tegenaan. Toen ik de kamer weer inkwam was Joe al weg.
Even later stonden er weer mensen voor onze deur. Deze keer geen kwaadaardige, ik integendeel. Ik deed open en liet Emma en Brit binnen. Emma zag er echt prachtig uit. Haar jurk glitterse in het vage licht dat de kroonluchter aan het plavond op haar wierp. De donker rode stof paste goed bij haar zwarte schoenen met hak. Als haar haar niet zo mooi opgestoken zag had ik er nu doorheen willen aaien. En Brit? Ja, die zag er ook prachtig uit. Al was ik niet degene die daar over hoorde te oordelen. Ze had nu eigenlijk niemand om zo mooi voor te zijn. Toch probeerde ze nog over mijn schouder te kijken. ‘Joe is al weg…’ ‘Oh’zei ze teleurgesteld.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.