FanFic.nl

I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}

In Brummen ~1~ [Dat is dus een dorp in Gelderland]

PoV Kevin:
-tijdsprong-
Ik omarmde Dani die naast me op de bank van onze limo zat. Het beeld van de grote zwarte auto stak zwaar af tegen het kleine dorpje dat we inreden. Mensen keken ons raar aan, dit zagen ze waarschijnlijk niet vaak. Ik wist nog niet zeker of ik me hier nou wel op mijn gemak zou voelen. We zouden maar een weekje blijven, Dani en ik, maar Joe en Nick bleven langer. En ik had met ze te doen. Joe geniette meestal erg van de aandacht die hij kreeg, maar Nick en ik vonden het eerder vervelend worden. En dan nu dit kleine dorpje. Emma woonde eigenlijk in een ander dorp, maar ze logeerde voor de handigheid bij Fay. Dus werd Nick daar voor de deur afgezet. We wilden eigenlijk wachten tot Nick binnengelaten werd maar Joe moest en zou door naar Brit toe. Ik zou straks eerst met Dani naar het dorp gaan, ik heb gehoort dat er een juwelier zat, echt hoe is het mogelijk in dit pietepeuterige dorpje, en ik wilde wat voor Danielle kopen.


PoV Brit:
Ik zat in tijdnood. Nog krap een kwartier voor Joe kwam! Ik had het gevoel dat ik wat aan het vergeten was. Ineens schoot het me te binnen. Ik stuiterde de trap op en gooide de deur van mijn kamer open, en werd over spoelt met posters. De muuren, deuren en het plavond, alles zat vol met Jonas Brothers posters. Als een gek trok ik alles eraf en propt het liefdevol achter mijn bed. Zo. Toen ging de deurbel.

PoV Emma:
En toen ging de deurbel. Fay was me voor en stormde op de deur af ze trok hem open en zag toen Nick staan. Ze reageerde precies hetzelfde als toe ik hem voor de eerste keer had gezien, het enige verschil was dat Fay het ook uitte. 'OMG Nick! Jij bent Nick! Dè Nick! OMG!' toen begon ze te gillen. Ik kon er niks aan doe maar dit was de eerste keer dat ik me voor Fay schaamde. Ik stapte langs Fay heen en probeerde haar achter mijn rug te verbergen. 'Euhm, sorry, ik kon niet..' Maar Nick onderbrak me. 'Emmaaaaaaaaaaaaaaa!' Nick sprong op me waardoor ik bijna al mijn botten brak. Maar niet heus En het kon me ook eigenlijk niks schelen. 'Nickyyy!' Alle energie in onze omhelzin pakte een beetje verkeert uit en we vielen op de grond. 'Ahhh' hoorde ik Fay's stem lief achter ons. Ze was van haar gillen bekomen.

PoV Brit:
Ik kreeg spontaan een lach op mijn gezicht toen ik vanuit mijn slaapkamer raam Joe op het pad voor mijn huis zag staan. Rennend liep ik de trap weer af, maar ik wachtte even met open doen tot de limo weg was. Ik trok de deur open met zo'n kracht dat die tegen de deur van de wc aankwam en een grote kras veroorzaakte. Maakt niet uit, was al vaker gebeurt. Ik bestede er totaal geen aandacht aan, alles ging naar Joe. Hij tilde me op en draaide me rond. De mouwen van zijn leren jack plakten op mijn armen en ik zou er geen probleem mee hebben als ik het nooit meer los zou krijgen. 'Hey', zei Joe, vlak voordat onze lippen elkaar raakten. Joe trok zijn jack met een hand uit en wierp het achter me in de gang. Toen drukte hij zich nog meer tegen me aan. Heel even stopten we de kus, maar onze voorhoofden raakten elkaar nog steeds aan. 'Heum, Joe?' 'Ja?' 'We staan midden in de voortuin.' 'Is dat een probleem?' Ik dacht even na, 'nee, eigenlijk niet.' Ik probeerde mijn armen ní²g meer om Joe heen te krijgen, voor zover als dat mogelijk was, en begeleide hem toen naar binnen. Ik gooide de deur achter ons dicht en meteen drukte Joe me er met mijn rug tegen aan. Onze hoofden raakten elkaar nog steeds. 'Ik heb je gemist' fluisterde ik. En Joe dacht hetzelfde.

PoV Kevin:
Terweil Dani en ik langs de etalages van verschillende kleine winkeltjes liepen moest ik steeds denken aan wat Joe en Nick nu aan het doen waren. Tegen het einde van de middag zouden we versamelen bij het huis van Brit. Danielle stoote me aan, ze wees naar een zilveren armbandje in de etalage van de juwelier.Ik lachte, Dani had een goedde smaak. 'Ik koop hem voor je' zei ik, hand in hand liepen we de winkel in. De winkelier werd net gebelt toen hij ons wilde helpen. 'Ik stuur mijn dochter, een ogenblik gedult alstublieft.' Hij drukte op een zendertje en nam daana zijn telefoon op. Zijn dochter verscheen bijna direct daarna in een gangpat achter ons. Ze kwam me ergens bekend voor. En toen drong het tot me door. Jessica. Een schik reactie volgde...

dot dot dot...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.