FanFic.nl

Tom in Wonderland

Hoofdstuk 1 deel 1

Het begon Tom stilaan te vervelen om voortduren te moeten luisteren naar de tirade van zijn moeder over ‘het zomaar nemen van pillen’. Hij had die preek al zo’n honderd maal gehoord en kon hem al stil meezeggen in zijn hoofd.
Zijn moeder was net begonnen met te zeggen dat pillen snoepen slecht is voor zijn hersens, toen iets buiten de aandacht trok van de eenentwintigjarige Tom.
Vlak voor het raam passeerde het roze Playboy-konijn.
Dit was niet héél zo merkwaardig, vond Tom; hij vond het zelfs niet eens zo héél ongewoon om het konijn zacht te horen mompelen: “ Te laat! Te laat!”� ( later bedacht hij dat zo’n sprekend konijn toch wel een beetje wonderlijk was, maar toen hij het konijntje voorbij zag lopen, leek het niet zo bijzonder); maar toen het konijn een IPhone uit haar vestzakje haalde om te kijken hoe laat het was en toen nog harder begon te hollen, was Tom toch wel verbaasd. Hij had nog nooit een konijn gezien met een vestje en een IPhone!
Hij liep de tuin in en holde het konijn achterna. Hij was juist op tijd om het konijn te zien verdwijnen in een reuze konijnenhol onder de haag die hun tuin scheidde met die van de buren.
Zonder erover na te denken, kroop Tom het merkwaardige, roze konijn achterna.
Over hoe hij ooit weer uit het hol moest geraken, want het was nogal krap en draaien was niet mogelijk, dacht hij niet na.
Het hol was eerst plat, maar toen verdween de grond plots onder zijn knieën. Hij viel in iets wat het meest leek op een enorm diepe put.
Het hol moest wel bijzonder diep zijn of Tom moest heel langzaam vallen, want er leek maar geen eind aan te komen.
Tom had voldoende de tijd om rond te kijken en vroeg zich af wat er nu zou gebeuren. Hij kon de grond niet zien, want het was te donker, dus keek hij naast hem en zag boekenkasten zonder boeken, relax zetels en Red Bulls langs vliegen. Hij nam er ééntje en deed het open, maar doordat hij nog steeds aan het vallen was, vloog het plakkerige goedje in het rond.
Hij zette het lege blikje terug op een lege boekenplank.
En Tom viel, viel en viel.
Zou er ooit een eind komen aan het vallen?

Reacties: