FanFic.nl

Lifestyle of the wolves [twilight]

3.0 meeting La Push

Het eerste stuk reden we nog door de bossen heen. Af en toe zag ik wat schimmen langs schieten en ik probeerde te kijken wat het was, maar ze waren veel te snel. Als ik het aan Bella vroeg zei ze dat het vast herten waren ofzo, en dat vond ik een goed zat antwoord. We zetten de truck neer naast het politiestation en vanaf daar zouden we het bos inlopen. Dit was ons aangeraden door Charlie omdat je de laatste tijd veel hoorde over verdwenen wandelaars. Zodoende stonden we nu hier en liep ik samen met Bella het bos in.

‘Hoelang is het geleden geweest dat ik jou gezien heb Bell?’ ik glimlachte. Zo noemde ik haar vroeger altijd al omdat ik nooit lange woorden kon zeggen. Charlie noemde haar altijd Bells, maar omdat ik sliste durfde ik dat nooit te zeggen. Ze keek me even aan en haalde een medaillon uit haar broekzak. ‘Dat is nu zo’n 15 jaar geleden, en altijd heb ik deze bij me gedragen.’ Ze glimlachte en deed het medaillon open. Binnenin zat een foto van haar en mij toen we nog peuters van twee waren. Ik glimlachte en greep op dat moment ook in mijn broekzak. ‘Ik heb hem ook altijd nog bij me.’ We keken elkaar aan en op het zelfde moment vlogen we elkaar om de hals. ‘Ik heb je gemist San…’ ‘Ik jou ook bell!’ we lieten elkaar los en samen schoten we in de lach.

Na een tijd in het bos te hebben gelopen en veel bijgepraat te hebben, terwijl ze het niet veel over edward wilde hebben, kwamen we op een strand aan. Daar deden we onze schoenen uit, rolden onze broeken op en liepen langs de kant van het water. Plotseling zag ik een jongen van een kliff af springen zo het water in. ‘WHAT?!’ verstijfd stond ik naar het water te kijken waar de jongen net in was verdwenen, en naast me hoorde ik Bella lachen. ‘Bella, lach niet. Die jongen is nog niet boven!’ ze grijnsde nog een keer en wees toen een stuk naar links waar ook een soort strandje was. De jongen kwam daar het water uit en lachte. ‘Whatthe… hoe kan dit, ik dacht dat die zich te pletter gesprongen was!’ weer keek Bella me aan.

‘Jij lijkt net op mij, toen ik het voor de eerste keer zag.’ Een vragende blik ging haar kant op. ‘Ik was met Jacob de eerste keer dat ik dit zag, de jongen die net sprong, en ik wist ook niet dat dit een sport kon zijn.’ ‘EEN SPORT?’ Bella knikte. ‘De jongens uit La Push doen dit dagelijks als sport als ze zich vervelen ofzo. Mijn blik ging weer naar een nieuwe jongen die nu boven op de kliff stond. Hij werd spelenderwijs van de kliff geduwd en maakte er een salto bij. ‘Jezuss, wat je maar leuk vind om in je vrije tijd te doen.’ ‘Zal ik je anders voorstellen?’ ik knikte en was benieuwd naar de jongens met de vreemde bezigheden.

We waren om het water heen gelopen en een van de jongens had hen al zien komen. Het was de grootste van de groep en ging dreigend voor Bella staan. ‘Wat doe jij hier?’ een boze blik ging van haar naar mij. ‘En wie is dat?’ Bella leek geen angst voor hem te hebben, of was dit maar schijn?

Reacties: