FanFic.nl

Last Dance

Een groot huis, de zon vrolijk stralend op een raam aan de voorkant. De felle bundels licht kropen door de gordijnen heen, wierpen zich op het bed, waarop twee jonge mensen lagen.
Bill en Nona.
Links lag Bill, met zijn arm om Nona heen. Beiden lachten en keken naar een oude videoband waarop Nona's eerste danspasjes waren vastgelegd.
Ze nestelde zich beter tegen hem aan en legde haar wang tegen die van hem. Hij glimlachte breed en zij kon niets anders doen dan hem volgen.
‘Weet je, Bill. Eigenlijk haat ik deze film enorm. Toen had ik jou nog niet. En daar lijk ik zo op wat ik zag. Jeweetwel.’
Bill streelde haar door haar haren en kuste haar kruin.
‘Denk je nog vaak aan hem?’
Ze knikte en staarde naar het beeld, terwijl tranen haar ogen vulden. Hij kuste nu haar wang en trok haar steviger tegen zich aan.
‘Weet je, Nona. Free heeft gekozen om te sterven, die dag, zijn verjí¡í¡rdag, om één reden. Zodat jij hem zou herinneren zoals je hem kende.’
Ze schonk hem een waterig glimlachje en kuste zijn lippen heel eventjes maar, en legde toen haar hoofd op haar armen.
‘Weet je, Bill. Ik denk dat je gelijk hebt.’
Ze draaide zich op haar rug en ging onder hem liggen. Hij kuste haar glimlachend en veegde toen de tranen van haar wangen.
‘Stop met huilen, je bent veel mooier als je lacht. En hij zou het ook willen. Geniet van het leven dat je in handen hebt, het is een prachtig exemplaar.’
Ze duwde zich een beetje omhoog en kuste hem weer.
‘Ik haat het zo als je gelijk hebt.’

Jij!
Ja, jij!
Als je dit nu leest, dan ben ik je dankbaar. En meer heb ik niet te zeggen.
Bedankt.

Voor Nadezhda, Sofie, Ariadne, Elise, Bodine, Melisande, Bodie, Kyona, en al die anderen die Last Dance zijn blijven lezen, ondanks de complete prutheid, en het klotepersoontje dat Nona is.
Last, but not least, voor Free. Want hij bestaat. Voor mij toch.

Reacties: