Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Aurora » What the Fuck is going on?
Aurora
What the Fuck is going on?
Elisa (POV)
Toen Bella de volgende dag terug kwam, zeiknat van de regen en helemaal onder de modder, stond het huilen haar duidelijk nader dan het lachen. Ik vroeg er maar niet naar. Toen Alice binnenkwam, keek ook zij niet helemaal vrolijk. Ze moest natuurlijk haar auto weer teruggeven aan Edward. Glimlachend concentreerde ik me op het feit dat Edward de auto niet terug zou brengen. Zo. Helaas kon ik niets veranderen aan het feit dat Bella boos was op Edward. En andersom.
Die nacht, kwam Edward thuis. Glimlachend vertelde hij tegen Alice, dat hij niet boos was dat Bella de dag met Jacob had doorgebracht. Ik begon te lachen en Edward keek me raar aan. Vlug begon ik aan Embry te denken zodat hij niet lang meer in mijn gedachten zou willen zijn. Hij keek me aan met een mengeling van misselijkheid en verwarring. Misschien snapte hij niet waarom ik mijn gedachten voor hem verborg. Esmé begon te praten.
'Die arme Bella was vanmiddag helemaal overstuur, Edward, zou je niet naar boven moeten gaan en met haar praten. Ik weet zeker dat ze het je allemaal vergeeft. Ze heeft je nodig nu!'
Hij knikte en racete geluidloos de trap op. Allemaal spitste we onze oren. We wachten op boos geruzie, maar het enige wat wij hoorden waren smak geluiden van bovenaf.
'Ieww.' zei Emmet met een enorme grijns op zijn gezicht.
Ik lachte met hem mee, 'Make up kisses' zei ik, met een schijnheilig gezicht.
Samen lagen we een hele tijd in een deuk, totdat Esmé ons er op wees, dat we met onze liefdes nog veel en veel erger waren. Snel hielden we onze mond, maar iedere keer dat onze blikken elkaar kruisten begonnen we weer te proesten van het lachen.
Niet heel veel later, ging mijn telefoon. Embry! Ik nam op:
'Elisa!'
'Embry!' achter me hoorde ik kusgeluiden die Emmet maakte. Ik wierp hem een woedende blik toe en liep naar buiten.
'Kom je naar ons plekje?' vroeg hij, met een smekende stem.
'Natuurlijk, ik ben er binnen vier minuten!' snel rende ik naar boven, kleedde me in recortijd om en racete het bos in.
Toen ik aankwam op de boomstam, zat Embry al op me te wachten. Hij had kaarsjes aangestoken. 'Ik wilde er eigelijk een romantische pick-nick van maken,' zei hij grinnikend. 'Maar toen bedacht ik dat dat eigelijk niet echt een goed idee zou zijn.' Ik gaf hem een zachte mep op zijn arm
'Pestkop.'
'AU, dat deed pijn!' zei hij nog harder lachend.
Snel gaf ik hem een kusje op de plek waar ik hem geslagen had.
'Sorry.' zei ik beschaamd.
'GRAPJE Elisa, grapje..' Nu kon ik tenminste meelachen.
Samen schaterden we het uit.
Toen ik de volgende ochtend met een enorme glimlach het huis weer binnen kwam lopen, schrok ik van wat ik aantrof. Mijn hele nieuwe familie zat als versteend op de grond. Niemand zei wat, iedereen staarde in de verte. En ik, ik begreep het niet.
What the fuck, is er hier aan de hand!' riep ik uit. Iedereen schrok op hiervan, die hadden ze niet verwacht.
Carlisle was degene die antwoord gaf op mijn vraag:
'Bella heeft gisteren in haar kamer een bezoekje gehad.'
'Nou en, ze was gisteren bij ons thuis?' Mijn hersenen zochten naar een oplossing.
'Niet van een mens Elisa, van een van ons.'
'Een vampier, in haar kamer?'
'Ja.'
''O.'
'BEGRIJP JE HET NIET.' viel Edward tegen me uit.
'Uh, nee sorry hoor.' zei ik geërgerd.'
'Het kan Victoria zijn geweest!' riep hij woest.
'Wie is die Victoria?' vroeg ik toen, die naamd deed mij ergens een belletje rinkelen. Misschien in mijn mensenherrinneringen..
Reacties:
meeer, meer meer
snel meer,
wil je dat please snel doen.
alsjeblieft....
ik ben zo benieuwd
heeel leuk verhaal! (:
je moet snel verder ! (: