FanFic.nl

Babe, you lost me.

4.

Daar stond ze dan, de vrouw die ik om het jaar sinds zes jaar gezien had. De geweldigste vrouw op deze planeet. De vrouw die me gebaard heeft. Mijn moeder. Ze staat met tranen in haar ogen op me te wacht. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht als ze mij eindelijk omhelst. De tranen rollen over haar wangen en ik kan me ook niet meer inhouden. “Welkom thuis, liefje”� Glimlacht ze als we terug naar de auto lopen. “Mam, je moet echt een nieuwe auto.”� Zeg ik grijnzend toen ik de 10 jaar oude volkswagen zag staan. “Je vond hem vroeger zo mooi!”� riep ze gemaakt beledigd. “Ik was 10 mam, weetje, je krijgt wel een nieuwe van me en over 10 jaar weer!”� riep ik lachend uit terwijl ik de sleutel afpakte en achter het stuur ging zitten. Samen zongen we mee met Lady GaGa’s “Bad romance”� die toevallig op replay stond. “Oh mam, ik heb thuis zo gemist!”� riep ik toen ik de deur opende en de eerste stap naar binnen zette. Mijn moeder grinnikte en liep naar de keuken om kersenthee te maken. Zoals altijd, vroeger. “Zo, net alsof er niks verandert is!”� riep mijn moeder blij terwijl we allebei aan onze thee sipte. “Ook leuk dat de tweeling weer terug is, ik heb de familie Kaulitz uitgenodigd voor het eten. Kan iedereen weer bijpraten. “ zei ze alsof er niks aan de hand is. Mijn hart werd ijskoud. Weg was de vrolijkheid die ik zo diep in me had. Ik ga Bill weer zien. Dat was het enige wat door me heen ging. “Is er iets, liefje? Wil je dat ze niet komen? Ik kan het ook afzeggen, al je er geen zin in hebt hoor.”� Zei ze gelijk toen ze mijn stijve blik zag. “Em… nee het maakt niet uit. Gezellig joh!”� loog ik met een neppe glimlach erbij. Ze geloofde me niet helemaal, maar liet het er maar bij zitten. “Wil je even boodschappen voor me gaan doen, liefje?”� vroeg mijn moeder, en ik knikte maar afwezig. Even later stond ik in de supermarkt met een heerlijk lange lijst in mijn handen. Van een jetlag had ik verbazend genoeg geen last, dus zag ik alles helder. Mijn gedachtes gingen het lijstje af; Aardappels, check, Melk, check, Pasta, check, Tomaten, check, Cola afwezig? Zoekend keek ik om me heen naar de afdeling waar het drinken zat. Brood. Koffie. Schoonmaakspul. Bill. Fruit. Hé wacht, even terug; Bill?! Snel liep ik verder naar een plek dat gesloten was en keek terug. Het was Bill echt! Ik herkende hem aan zijn lange elegantie. En aan de hanenkam die jarengeleden zo klein was. Wat nu?! Hem begroeten? Hem negeren? Ik koos voor het laatste en vluchtte naar de kassa, waar de rij veel te lang was. “Kunnen ze er geen kassa bij doen?!”� mompelde ik gefrustreerd in mezelf. “ Inderdaad.”� Hoorde ik een elegante stem achter me. Ik bevroor. Ik kon helemaal niks meer. Mijn gedachtes werden blank. “B…Bill?”� fluisterde ik en draaide me langzaam om.

Reacties: