FanFic.nl

is this really happening?

Chapter 9

De volgende ochtend werd ik ruw gewekt door Nick's mobiel, wiens ringtone ironisch genoeg 'Biggest Fan' was. Snel nam hij op. Hij knikte, zie een paar keer ja, hmmde even en hing toen op. Ik keek hem nieuwsgierig aan. 'Dat was pap, hij zei dat we weer naar huis moesten.' Ik knikte, 'waarom waren jullie hier eigenlijk?' 'Voor vakantie.' Antwoordde hij simpel. 'Maar ik ga het even aan de rest vertellen.' En hij liep weg. Een beetje verdwaasd bleef ik achter, maar lang tijd om na te denken kreeg ik niet, mijn telefoon ging. 'Ja?' 'Jasmijn?! Waar ben je?' Klonk mijn moeders stem paniekerig. 'Rustig maar, ik ben bij vrienden.' 'Waarom ben je daar en niet thuis, waar je vader op je zou letten?!' 'Omdat, omdat.' Ik begon te snikken. 'Omdat ik dat niet wil. Niet na wat hij heeft gedaan.' 'Huh?' Klonk mijn moeder verbaasd. 'Ik leg het straks wel uit,' kapte ik het af, als de jongens binnenkomen. 'Doei!' En ik hing op. Nu was het Nick's beurt om nieuwsgierig te kijken. 'Mijn moeder, ze vroeg waar ik was en waarom ik niet thuis was.' Ik huiverde. 'Ik moet het mam vertellen, maar ik durf niet.' Ik keek de jongens hulpeloos aan. Die keken nadenkend. Toen stapte Kevin naar voren. 'Wij kunnen wel meegaan als je dat wilt.' Joe en Nick stonden heftig te knikken. Ik dacht even na maar knikte toen toch. 'Mooi, dat is dan geregeld.' Kevin trok me overeind. 'Dan gaan we dat nu maar even doen.' En hij trok me mee naar buiten. Gedwee liep ik mee, het moet toch ooit, dus waarom niet meteen. Na een korte reis met de limo stonden we voor mijn huis. Ik haalde diep adem en stapte nadat ik de deur open had gedaan naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.