FanFic.nl

Unexpected Friendship

56. Who Wounded Them? (Part II: BEAUtifull)

Mateusz' P.O.V.

...Het was mevrouw Rommela waarna ik me meteen realiseerde dat we iets te luidruchtig waren. "Stilte!" Schreeuwde ze in onze oren. "Oké, we zullen stil zijn." Zeiden we snel, zodat we nog een beetje van ons gehoor over zouden houden. Zo luid als ze kwam, ging ze gelukkig wel stil weg. "Wat raar net was ze er nog niet." Merkte Fred op. "Wat het rare is, is dat zij elke dinsdag verdwijnt tussen twaalf uur en twee uur." Zei ik. Dus vanaf nu fluisterde we verder en Lars vertelde: "Voordat we zo ruw verstoord waren wou ik zeggen dat dat teken op dat stukje medallion het wapen is van de familie Beaulangarde." "Wie?" Vroegen we allemaal fluisterend op het zelfde moment. Lars leek verbaasd te zijn en vroeg: "Kennen jullie John Beaulangarde niet?" Nog steeds niet wetende wie die persoon en familie was, vroegen we het weer gezamelijk aan Lars: "Wie is dat?" Lars zuchtte en zei: "John Beaulangarde is de schrijver van de C.M. serie." Maar voordat iemand kon vragen wat die afkorting betekende zei Lars nog steeds fluisterend: "Cyclus van de Maan. Hij had zeven delen geschreven maar heeft al een paar jaar geen boek meer uitgegeven, misschien was het wel zijn laatste boek." "Waar gingen die boeken dan over?" Vroeg Denny nieuwsgierig. "Over menswolven en zijn laatste boek heette: 'De Volle Maan'." "Wacht, wacht, wacht. Wat heeft hij of zijn familie te maken met de aanval op Stella?" Vroeg ik verbaasd. "Ja?" Sprongen Fred en George bij. "Dat gaan we nu dus uitzoeken." Zei Lars met een glans op zijn bril (zoals je altijd in Japanse tekenfilmseries ziet). Hij heeft een idee! Lars zei: "We gaan eerst kijken of er iemand op school is die Beaulangarde heet met de achternaam." Waarop de tweeling antwoorde: "We gaan er achter aan." En weg waren ze. "Ik heb ook een idee." Zei Denny enthousiast maar fluisterend. "Ik ga die boeken lezen en ik kijk of er iets in het verhaal voorkomt zoals de aanvallen op Cas en Stella." "Oké, loop maar even mee dan laat ik zien waar ze staan." Zei Lars. Waarna we met z'n drieën naar een kast toe liepen waar de CM-serie in stond. "Ik ga nu beginnen met lezen. Ik laat jullie wel weten of ik iets vind." Zei Denny waarna hij de boeken in zijn armen naar onze afdelingskamer liep. Daarna gingen Lars en ik op onderzoek uit. We ondervroegen iedereen die we tegen kwamen. (Met uitzondering van Sneep en Vilder.) Toen bedachten we dat Hagrid misschien weet of er iemand op school zit met zo'n achternaam of familie is van die familie.

Aangekomen bij het huisje van Hagrid klopte we op de deur. Een paar seconden later opende de vriendelijke halfreus de deur voor ons. "Hallo Hagrid." Zeiden we enthousiast. "Hallo kinderen. Wat heeft jullie hier gebracht?" Zei Hagrid. "Hagrid, weet jij misschien of er iemand op school zit met de naam Beaulangarde of familie is van iemand die zo heet?" Vroeg ik. "Beaulangarde zeg je. Hmm." Je kon zien dat Hagrid aan het nadenken was. "Oja, toen ik hier nog op school zat als leerling, was er een Lotte Beaulangarde." "Zo heette het zusje van John Beaulangarde ook." Kwam Lars even tussendoor. Waarna Hagrid vervolgde: "Dat klopt, maar ik kan even die naam van haar vriendje, die nu waarschijnlijk haar man is, niet meer herinneren. Hmm. Volgensmij zat er ook het woord 'lang' in zijn achternaam." "Misschien zit hun kind of kleinkind hier nog op school." Zei ik. "Bedankt Hagrid." Zeiden Lars en ik vervolgens en we vertrokken, want het werd al laat. "Graag gedaan kinderen. Hmm. Lang..." Zei Hagrid terwijl we gingen.

Ik stond op en realiseerde me dat het vrijdag was, wat betekende dat het nog een paar uur zou duren tot het eindelijk weekend was. Dus ik kleedde me aan maakte de rest wakker en ging met Lars en Denny naar de Grote Zaal voor het ontbijt. Niet veel later kwam Leona opeens en zei tegen Denny: "Schuif eens op." Waarna ze naast hem op de bank ging zitten. We keken haar vragend aan, maar niet voor lang, want hier kwam haar antwoord: "Een van mijn beste vrienden is morgen jarig en we geven een feestje in onze leerlingenkamer. Ik vroeg me af of jullie ook willen komen." "Ja!" Was het enthousiaste antwoord van Lars. Waarna ik knikte. Maar Denny zei: "Ik weet het niet. Ik moet eigenlijk nog l-" "Please, Denny?" Smeekte Leona, met grote puppyogen. Dat hem blijkbaar overtuigd had, want hij stemde in: "Goed dan." "Dank je. Ik wacht morgen na het avondeten op jullie, bij de grote trap. Nu ga ik Monika zoeken." Zei Leona. Daarna stond ze op en liep ze naar de tafel van Huffelpuf. "Denny, ben je nog steeds bezig met het lezen van die boeken?" Vroeg ik. "Ja, ik ben pas bij deel 2: 'De Rode Gloed'." Antwoordde Denny. "Maar je gaat toch wel mee, hè." Vroeg Lars. "Ja." Zei Denny licht geïrriteerd. "Oké, is iedereen klaar met eten, want we moeten naar de les." Zei ik alarmerend. "Klaar." Zeiden Denny en Lars. "Oké, daar gaan we." Zei ik.

Toen Denny, Lars en ik in de namiddag van zaterdag de Grote Zaal binnen liepen, was de afdelingstafel van Griffoendor bijzonder leeg. We gingen een beetje eten, zodat we niet al te veel honger zouden hebben voordat het feest van Xavier zou beginnen. Na een paar minuten gingen we bij de deur staan om op Leona te wachten. Niet veel later voegde ook Monika en Carlo zich bij ons groepje. "Heey Monika, hoe gaat het met jouw?" Vroeg ik haar. "Nou niet zo goed." Zei Monika en ze gebaarde dat ze even alleen met mij wou praten. Lars, Denny en Carlo gingen een stukje verder op staan. "Wat is er dan?" Vroeg ik bezorgd. "Nou... Ik denk echt dat ik gek wordt." "Waarom?" "Omdat ik weet dat Thomas en Elke Cas en Stella hebben aangevallen." "WAT?! Daar had ik nog niet aan gedacht. Thomas en Elke?" "Ja." "Misschien een rare vraag, maar ken jij iemand die Beaulangarde heet met de achternaam." "Nee." "Oké." "Of wacht eens even. Ik heb die naam wel ergens gehoord. Pff. Euh. Ik weet het niet meer. Maar ik zeg 't je als ik het me herinner." "Oké, gaan we weer bij de groep staan?" "Oké." Nadat we weer bij de groep stonden, kwam Leona opeens snel op ons aflopen en gebaarde dat we haar moesten volgen. Olivier en een andere Griffoendor wachtten ons op bij het portret en namen ons mee naar binnen, terwijl Leona terug naar de Grote Zaal rende. "Ik dacht dat andere afdelingen niet in elkaars afdelingskamer mochten komen." Vroeg Denny nieuwsgierig. "Dit is een uitzondering met de toestemming van Perkamentus" Zei een meisje van Griffoendor, waarna ze vervolgde: "Hoi, ik ben Angelique." "Hoi, ik ben Mateusz." Antwoordde ik. "En ik ben Denny." "En ik ben Lars." "Jij zit toch in het zwerkbal team van Griffoendor?" Vroeg ik. "Dat klopt. Ik ben de jager." Antwoordde ze trots. "Ik ben de wachter van het zwerkbal team van Ravenklauw en Lars is de jager in mijn team." Toevallig klommen toen Leona, Katja, Alicia en Xavier door het potretgat. Dus riepen we allemaal: "Verassing!" Er verscheen een brede grijns op Xavier's gezicht. "Wie heeft dit bedacht?" Vroeg hij lachend. Alicia en Katja duwden Leona naar voren en riepen dat het allemaal haar idee was. Xavier lachte, Leona grijnsde en ze zei: "Gefeliciteerd!" Ze sloeg haar armen om zijn hals en gaf hem een kusje op zijn wang. "Je cadeau ligt nog op mijn slaapzaal, dus dat krijg je straks." Nadat ze dat zei deed ze een stap opzij zodat de rest hem kon feliciteren. Waarna ik hem als 4de feliciteerde met zijn verjaardag. Daarna feliciteerden Monika, Fred, Lars, George, Denny en Carlo hem. Toen iedereen hem had gefeliciteerd was het tijd voor de cadeautjes. Dus Leona ging naar haar slaapkamer. En de rest toverde het even tevoorschijn onder zijn of haar schooluniform en gaf het aan Xavier.

Het feest was superleuk, jammer alleen dat er een aantal zevendejaars, sommige zesdejaars en zelfs een paar vijfdejaars dronken waren. Daar krijgen ze zeker spijt van morgen. Maar iedereen lachtte en danste en daar ging het om. Denny, Lars en ik waren ook aan het dansen. Zo'n 5 minuten later kwam Leona weer naar beneden, sprong op Xavier's rug en gaf hem zijn cadeau en niet veel later trekt George haar opeens mee. Toen zag ik dat Monika op de bank zat te praten met Carlo. Waarna ik even ging eten. "Hoi, ik ben Katja en jij bent?" Vroeg een Griffoendor aan mij. "Hoi, ik ben Mateusz. Een vriend van Leona en de tweeling en de grote broer van Monika." Ik wees Monika aan terwijl ik die laatste zin zei. Ik sprak even met haar en ging daarna terug naar Lars en Denny. Fred en Xavier hadden zich ook bij ons groepje gevoegd. "Is George nog steeds bij Leona?" Vroeg ik. "Blijkbaar, ik ga hem wel even zoeken." Zei Fred. "Nee, ik stuur hem wel hierheen." Zei Xavier. "Oké, is goed." Zei Fred met een smile op zijn gezicht.

Een paar minuten later kwam George naar beneden en zei: "Is Carlo er nog?" "Ja, hij zit nog steeds met Monika op de bank." Antwoordde ik. George liep door naar de bank en ging praten met Monika en Carlo. "Maar oké, is iemand er nog achter gekomen of er iemand op school Beaulangarde heet?" Vervolgde ik. "Nou George en ik zijn er achter gekomen dat er 20 jaar geleden iemand die zo heette bij ons op school zat. Ze heet Olivia en is de dochter van die schrijver." Zei Fred. "Hoe zijn jullie daar achter gekomen?" Vroeg ik. Waarop Fred antwoordde: "We vroegen het aan mevrouw Rommela die blijkbaar een jaargenoot was van Olivia." "Oké, Lars en ik waren bij Hagrid geweest en toen hij bij ons op school zat, zat het zusje van die schrijver, genaamd Lotte, op Zweinstein. En hij zei dat ze een vriendje had die ook 'lang' in zijn achternaam had. En ben jij nog ergens achter gekomen met die boeken, Denny?" "Nou in het eerste deel was er iemand die Alfred Toelang heette verder heb ik nog niets gevonden, maar ik denk dat ik iets op het spoor ben." Toen viel me op dat Leona en Xavier samen naar beneden kwamen. Ze keek de leerlingenkamer rond en zag ons zitten. Ze zwaaide even en ging toen helpen met opruimen. Toen keek ik naar Monika die nu alleen nog maar met George op de bank zat. Waar zou Carlo naar toe zijn gegaan? Na tijdje nog gepraat te hebben over de familie Beaulangarde vertrokken wij naar onze eigen afdelingen.

Reacties:

Roxas16 zei op 23 sep 2010 - 17:29:
LEUK!
snel verder?