FanFic.nl

Eerste hoofdstukken van fanfictions die ik misschien nog ga uitwerken

Loaded Smile

Dromerig staar ik uit het raam, de honderden sterren bestuderend van deze mooie oktobernacht. De ene straalt helderder dan de andere, maar dat maakt hem niet minder mooi of mooier. Er is geen een vallende ster, en ergens ben ik daar best blij om, wie weet zou een van mijn zielige wensen wel uitkomen.
De warme hand in de mijne beweegt even, maar ik geef er geen aandacht aan, dat doe ik al een hele tijd niet meer. Af en toe een lief woordje, een zoen of een knuffel, dat is alles wat er van mijn aandacht voor haar overblijft.
Geen filmavondjes meer, geen hele dagen naar de stad trekken om te shoppen, nee daar heb ik geen enkele behoefte meer aan. Ik denk niet dat er voor Gitte veel veranderd is, maar mijn wereld staat helemaal op zijn kop.
De ene dag was ik de zanger van een wereldberoemde rockband, ik had een vriendin, geld, succes, alles wat ik me wensen kon. Nu, slechts twee maanden later ben ik dat voor de buitenwereld nog steeds. Maar de buitenwereld weet nergens van, ze weten niet wat er zich in mijn wereld afspeelt. De twijfels, het verlangen, de tranen, de dromen, niemand die ervan weet, zelfs Tom niet. Ook hij denkt dat ik alles heb wat ik wil, maar alles wat ik heb, ben ik op dit moment liever kwijt dan rijk.
Als ik geen vriendin had, was deze situatie veel eenvoudiger geweest.
Als ik geen zanger was geweest zou dit alles veel makkelijker zijn.
Als ik niet wereldberoemd was, zou het waarschijnlijk nooit gebeurd zijn, of zou het veel simpeler geweest zijn.
Als ik de band niet had, en dan vooral Georg en Gustav, zou er misschien helemaal niets gebeurd zijn, geen twijfels, geen tranen, niets van dat alles.
Als ik niet zoveel geld had, had ik niet zoveel mogelijkheden gehad, opnieuw minder twijfels.
Ik heb veel te veel, en eigenlijk ook weer te weinig. De halve wereld zou met mij willen ruilen, ik heb alles waar zij niet eens van dromen durven. Maar dat ene, dat ik het allerliefste wil, dat heb ik niet. Het is niet te koop, je kan het niet winnen, je kan het alleen krijgen, maar daar zijn tot nu toe nog maar enkelen in geslaagd.
Misschien is het voor mij niet meteen het krijgen ervan het grote probleem, maar de problemen die het met zich meebrengt zijn de grote obstakels.
Hoe ga ik het aan Tom uitleggen?
Hoe ga ik het aan Gitte uitleggen?
Hoe zal David reageren?
Of mam?
En, zou ik moeten verhuizen? Misschien dat we voor iets totaal nieuw gaan, iets wat we beide nog niet kennen?
Maar hoe moet het dan verder met de band?
Moet ik voor een keer misschien aan mezelf denken?
Of is dat te egoïstisch tegenover de rest?
Misschien vervangen ze me, en dan zou ik alleen verder kunnen gaan. Of wij zouden samen verder kunnen gaan.
Ik zucht en leg me neer naast het mooiste meisje dat ik ooit zag. Ik hou ontzettend veel van Gitte, dat maakt dit net zo moeilijk. Iedereen is gewend aan haar, iedereen kent haar en accepteert haar. Ze zouden me raar aankijken als ik vertel wat ik wil. Gitte is bloedmooi, dat weet ik, maar toch, ze zouden het niet begrijpen.
Ze zijn nu allemaal net als ik tot twee maanden geleden was. Voor hen is er op dit moment geen mooier meisje dan Gitte, zij is de perfectie zelf en er bestaat geen geluid, voorwerp of levend wezen dat mooier is dan haar, volgens hen.
Ooit was ik ook zo, betekende Gitte alles voor me en was er niets op deze aarde dat mooier was dan haar, maar ondertussen weet ik wel beter.
Verdomme, Gustav, dit is allemaal jou schuld! Samen met die van Tom, Georg en David. Misschien was het wel een complot. Misschien wilden ze me wel kapot maken, of misschien wil een van hen Gitte wel voor zichzelf.
Ik sluit mijn ogen, probeer niet aan een van de zovele twijfels te denken, en begin dan aan de zoveelste slapeloze nacht.



De rode laptop die ik al enkele uren voor me heb staan maakt een luid zoemend geluid, en enkele seconden later krijg ik de verwachte melding van de lage batterij. Ik meld Gitte even dat ik de kabel van mijn laptop moet zoeken en stel mijn msnstatus in op ‘zo terug’. Met een zucht sta ik recht, maar nog voor ik de tourbus kan gaan afzoeken naar de juiste kabel, hoor ik het codewoord ‘HIGH FIVE!’ dat door mijn broer geroepen wordt.
Ik werp een blik op de rechterbenedenhoek van het laptopscherm. 15 augustus. Ik zucht.
Elke datum die op een 5 eindigt, is het ‘high five-avond’. Dan drinken we met zijn vieren 3 bakken bier leeg en meestal spelen we dan ook enkele onnozele spelletjes.
Ik neem afscheid van Gitte, beloof haar om snel eens te bellen en sluit de laptop dan af. Ik voeg me bij de drie andere bandleden en krijg van Tom meteen mijn eerste flesje bier in mijn handen geduwd.
Het spelletje truth or dare is al begonnen, en ik ben benieuwd wie het arme slachtoffer gaat zijn dat vandaag zo zat zal zijn om elke opdracht zonder probleem uit te voeren.
Ik hoor Georg mijn naam zeggen, met meteen daarachter de opdracht dat ik mijn flesje in een keer leeg moet drinken. De kans om voor truth the kiezen krijg je niet, en is ook totaal zinloos. Het maakt niet uit aan wie je vraagt welke meid degene is waarover je laatste natte droom ging, dat antwoord is toch bij iedereen hetzelfde: Gitte.
Ja, iedereen geilt op mijn vriendin. Ze waren allemaal stikjaloers toen ik zei dat we verkering hadden, maar ze gunden het me wel.
Elke nacht hoor ik wel een van de andere de naam van mijn vriendin kreunen, maar ik vind het niet erg. Gitte is van mij, en noch Tom, noch Georg en noch Gustav zal haar van me afnemen.
Ik zet het flesje aan mijn lippen de drank glijd zo mijn keel binnen. De jongens juichen en enkele slokken later zet ik het lege flesje voor me neer op de grond. Met een grijns kijk ik de drie overige bandleden aan.
“Georg, ga aan David een tampon vragen, voor jezelf!”�
Hij lijkt even te schrikken, maar drinkt dan de rest van zijn flesje bier in een keer leeg en staat recht.
“Let maar eens op!”�
Hij verlaat de ‘woonkamer’ en ik neem alvast een tweede flesje. Ook Tom neemt een flesje uit de bak, maar aangezien er al twee lege flesjes voor hem liggen, vermoed ik dat dit al zijn derde is.
Georg komt, met lege handen, de ruimte weer binnen en we kijken hem raar aan.
“We hebben er geen, ik moet er bij het volgende tankstation maar kopen.”� Hij zet zich weer bij ons en neemt ook zijn derde flesje.
Een half uur, anderhalve bak bier, en een heleboel dwaze opdrachten later is iedereen al serieus zat. De laatste bak zal deze high five-avond dus overleven, en de komende opdrachten zullen niet op al te veel trekken.
Ik drink mijn zoveelste flesje leeg en zie Georg net hetzelfde doen. Hij laat een luide boer en gooit zijn lege flesje dan bij de rest van zijn verzameling.
Wie was nu ook weer aan de beurt?
Oja, Gustav, die is nu nog even zijn levensverhaal aan het vertellen tegen de chauffeur, een opdracht van Tom.
Met een scheve grijns op zijn gezicht komt de drummer de ruimte weer ingewaggeld, ook hij kan niet meer fatsoenlijk op zijn benen staan. De bus versnelt een beetje, Gustav valt om en ligt nu tussen mij en Georg in, en daar blijft hij ook liggen. Op de tast gaat hij op zoek naar een nieuw flesje en de flesopener, en nadat de halve inhoud op de grond ligt en de andere helft in zijn maag, kijkt hij Georg grijnzend aan.
“Ga onze Billy eens een tong draaien.”�
Lachend kijken Georg en ik elkaar aan. Synchroon drinken we opnieuw ons zoveelste flesje leeg en Georg springt dan over de drummer die ons grijnzend aankijkt. Zonder na te denken drukken we onze lippen op elkaar en zijn tong dringt meteen mijn mond binnen. God, die jongen kan goed zoenen!
Wanneer de bus opnieuw versnelt vallen deze keer Georg en ik om, boven op Gustav die ondertussen al in slaap gevallen is. Tom grijnst en springt boven op mij, en dus ook op de jongens waar ik op lig.
Ik gaap een keer en laat daarna mijn ogen dichtvallen.
Dit was een leuke avond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.