FanFic.nl

Unbreakable [Jasper Whitlock]

21st

http://www-pub.naz.edu:9000/~csick4/whitehorse.jpg

When I see you smile
and know that it's not for me.
That is the moment I will miss you the most.

Ik tilde haar op, liep naar de schaduw. Hail volgde me op de voet, zijn snoet tegen haar hoofd. Zijn neusvleugels zagen net als mijn handen rood van haar bloed, maar de zoete, indringende geur leek hem niet te deren.
Ik zette haar neer op één van de stoelen die er stond, om te voorkomen dat ze nog een keer zou flauwvallen als ze zich zou rechtzetten.
"Hij sloeg me... Hij sloeg me gewoon," zei ze stotterend. Ze hield haar hand tegen haar wang, trok hem terug toen ze het warme vocht voelde. Ze keek naar haar handen en armen.
"Lieve hemel..."
"Rustig, Alexandra, het komt allemaal goed."
"Ik... ik wilde Hail beschermen, anders had hij..." Ze versteende, sprong recht in een vlaag van razernij. Ze wees met een priemend vinger naar de kapitein.
"JIJ! Als jij het nog één keer waagt hem aan te raken, dan beloof ik je op onze lieve Heer dat ik niet zal rusten voor ik eigenhandig je keel heb overgesneden! Beul dat je bent, heb je geen manieren? Zomaar een weerloos dier willen slaan, enkel en alleen omdat jij niet genoeg leider bent om hem te laten volgen! Monster!" Ze ademde zwaar, wankelde, ik ondersteunde haar rug.
"Kalmeer, het is voorbij. Hail is je erg dankbaar." Bij het horen van zijn naam klonk er een opgewekt gehinnik, ze lachte en omhelsde hem.
"Voor jou zou ik alles doen, Hail, echt alles." Hij blies zacht over haar haren. Ik liet haar los. Het paard zou haar alle steun geven die ze nodig had.
"Zoiets heb ik nog nooit gezien." Ik keek om naar de indianen. Hun kopman keek vol respect naar het duo dat onlosmakelijk met elkaar verbonden leek.
"Ik ook niet," beaamde Kolonel Lee.
"We willen het paard niet. Het zou hen verdriet doen," zei de vrouw, "te veel verdriet. Een gescheurd hart herstelt nooit." Kolonel Lee krabde in zijn haar. Hij twijfelde tussen zijn eigen gezag ondermijnen en zijn hart volgen, of nogmaals volharden in zijn besluit en zijn dochter onnoemelijk kwetsen.
"Hail blijft hier," besloot hij zuchtend.
"Maar meneer," protesteerde Willfort, "het is een echte schande, een vrouw die paard rijdt."
"Kapitein, ik heb me bedacht. Zowel wat betreft dat paard als wat betreft het huwelijk. Mijn dochter stemt er volgens mij niet echt mee in." De kapitein werd eerst lijkbleek, daarna rood en vervolgens paars.
Net goed.

Reacties:

BreakingDawn zei op 4 okt 2010 - 17:30:
Ga je snel verder????

BreakingDawn zei op 24 sep 2010 - 14:44:
Super
Deze nieuwe hoofdstukken hebben ervoor gezorgd dat ik vanochtend te laat op school kwam
Wilde het per sé aflezen