FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*8*

Tom
Ik veeg de laatste druppeltjes water van mijn rug en gooi dan mijn handdoek over een baar zodat hij kan drogen.
“Wil je nog eens gaan, of was het niet wat je verwacht had?”� Ik krijg geen reactie en kijk Bill aan.
Hij zit met een handdoek om zijn benen geslagen in een zetel, met alweer een boek in zijn handen. Boekenfreak.
“Bill?”�
“Huh? Wat?”�
“Of je nog eens wil.
“Ja, tuurlijk!”�
“Is dat niet een ander boek?”� Vraag ik terwijl ik naast hem ga zitten.
“Euh, ja, dit is De Delta Deceptie.”�
“Wat is er met dat ander gebeurd dan?”�
“Die heb ik uit.”�
“Maar, deze heb je ook al bijna uit!”�
“Ja, en?”�
“Hoelang doe je over zo een boek?!”�
“Twee of drie dagen geloof ik.”� Met een open mond kijk ik hem aan.
“Gast, die boeken zijn 400 pagina’s dik!”�
“Het verloren symbool had er 500.”�
“Ik doe minstens een jaar over zoiets!”�
“Hoe kan je dat nu weten? Je hebt nog geen letter van die boeken gelezen.”�
“En dat ga ik ook niet doen.”�
“Waarom niet? Het zijn goede boeken hoor, die moet je echt eens lezen.”�
“Ik moet helemaal niets! Ik lees niet graag dus ook die boeken van jou ga ik niet lezen!”�
Boos sta ik recht en ga in de stuurhut achter het stuur staan. Ik haal het anker binnen en start de motor.
Een halve minuut later vaar ik in het open water, op zoek naar een geschikte duikplek voor beginners. Waarom ik het doe, weet ik niet. Mensen waar ik boos op ben, daar doe ik niets voor, maar Bill… Bill heeft iets dat ervoor zorgt dat je alles voor hem wilt doen. Of misschien is het gewoon vanwege het feit dat hij er niets aan kan doen dat ik boos ben, hij kon niet weten wat hij verkeerd heeft gezegd.
Ik zie een grot waarvan ik weet dat het neen mooie duikplaats is. De boot vaar ik erheen, leg de motor stil en laat jet anker zakken. Ik ga weer het dek op en steek een sigaret op. Niet dat ik rook, maar het helpt tegen stress, zenuwen en woede.
“Wat heb ik verkeerd gezegd?”� Ik kijk om en zie Bill staan zonder boek of handdoek.
Damn, die tepelpiercing ziet er lekker uit!
“Wel?”� Ik zucht, gooi mijn sigaret in het water en kijk Bill aan.
“Het is niets. Je kon het niet weten.”�
“Wat kon ik niet weten?”�
“Het maakt niet uit. Ik vertel het je nog wel.”� Ik loop langs Bill door naar de achterkant van de boot en begin alvast de flessen te vervangen voor de tweede duik, ookal ben ik er met mijn gedachten niet echt bij.
Waarom doe ik hier zo moeilijk over? Het is in deze tijd niet meer ongewoon of iets om je over te schamen, maar toch verberg ik het. Ik wil niet dat iemand het weet, want ik schaam mij er wel voor.
Ik haatte school altijd, en enkel en alleen maar vanwege dat ene. Iedereen wist het toen, de leerlingen die me pestte, de weinige leerkrachten die me probeerde te helpen en mijn ouders die er niet om gaven, allemaal wisten ze het.
“Ben je kwaad op me?”� Ik kijk op en zie Bill me twijfelend aankijken.
“Nee, op jou kan ik niet boos blijven.”� Zijn rechtermondhoek krult een beetje omhoog, maar hij blijft me twijfelend aankijken.
Ik zucht en laat de flessen voor wat ze zijn. Ik ga voor hem staan en lach.
“Kom hier.”� Ik sluit Bill in mijn armen en neem hem stevig vast. “Ik ben echt niet boos op je, maar begin gewoon niet meer over boeken, oke?”�
“Waarom? Ben je bang voor boeken?”�
“Ja, ik heb er elke nacht nachtmerries over en ik ben bang dat ze me komen vermoorden in mijn slaap.”� Zeg ik op een zo serieus mogelijke toon.
“Ow, zal ik dan maar de rest van mijn vakantie bij jou slapen om je te beschermen tegen die enge boeken?”�
“Ja, en dan zal ik jou onder water tegen de enge vissen beschermen.”� Ik voel zijn lichaam schokken en hij duwt me wat van hem af.
“Oke, dit begint te gek te worden.”� We kijken elkaar lachend aan terwijl ik mijn armen nog steeds om hem heen heb geslagen.
Zijn ogen hebben een prachtige glans, en ook zijn lach is prachtig.
“Gaan we weer duiken?”�
“Nee, we moeten nog een uurtje wachten.”�
“En wat wil je in dat uur doen?”� Wel, ik sta hier wel goed…
“Ik weet het niet, wat wil jij doen?”�
“Ik zou mijn boek willen uitlezen.”�
“Ik hou je niet tegen.”�
“Maar, wat ga jij dan doen?”�
“Ik hou me wel bezig.”�
“Weet je het zeker?”�
“Ja, ga maar de boekenfreak uithangen.”� Hij lacht n gaat weer in de zetel zitten met zijn boek.
Mijn handen tintelen wanneer zijn huid verdwijnt en ik lach als ik zie dat hij al helemaal in een andere wereld zit, iets dat ik nooit gekund heb. Ik zucht en ga dan verder met het vervangen van de flessen.

“Tom, moeten we nog lang wachten?”�
“Nee, we kunnen zo gaan. Heb je je boek uit?”�
“Ja, en, wat ben jij aan het doen?!”� Ik kijk op van de gigantische school vissen en zie Bill me lachend, met een opgetrokken wenkbrauw aankijken.
“De visjes aan het voeren. Er lag nog wat brood in de stuurhut.”�
“Dus die vissen geef je gewoon eten, en mij vraag je niet eens of ik iets wil?”�
Ik ga jou echt geen beschimmeld brood geven!”�
“En die arme visjes wel?”�
“Ja, zo zijn ze ziek en dan gaan ze jou niet aanvallen. Dat is mijn manier om jou te beschermen.”�
“Doe toch niet zo onnozel! Ik wil gaan duiken!”�
“Oke, oke.”� Ik leg het overgebleven brood weer in de stuurhut en help Bill dan in zijn trimvest.
Ik geeft hem zijn loodgordel, zwemvliezen en zwembril en help hem dan rechtstaan. Hij springt in het water en ik doe mijn eigen loodgordel om. Mijn trimvest blaas ik op en gooi het bij Bill in het water.
“Tom, kan je een snorkel geven?!”�
“Waarom?”�
“Ik wil naar de visjes kijken terwijl ik op jou wacht!”� Ik zucht, zoek een snorkel en gooi die dan bij hem in het water.
Als Bill tevreden is, trek ik mijn zwemvliezen aan, zet mijn duikbril op en spring met een salto in het water. Ik doe mijn trimvest aan en gooi dan wat water in Bill’s snorkel zodat ik zijn aandacht krijg.
“Kijk maar naar mij, ik ben veel interessanter dan die vissen.”�
We dalen af naar een diepte van vier meter en ik moet Bill even helpen met de druk in zijn vest. Wanneer alle oren geklaard zijn, twijfel ik even, maar neem dan toch zijn hand vast en trek hem mee naar de mooiste plaats van de grot.

[reacties??]

Reacties: