FanFic.nl

This Is Who I Am! [pauze]

Deel 4.

Shane staarde mijn aan met grote ogen. Hij gaf met een trillende hand mijn mobiel terug. “U-uhm h-hi, i-it’s Damian... S-so you w-want to g-go on a date w-with me?”� zei ik met een trillende stem. Ik hoorde gelach van de andere kant komen. “Why not Damian!? Uhm how about tomorrow at the same rock pub we’ve met okay? Cya there then!”� ik hoorde hem ophangen, er kwam een irritante tuut toon op mijn mobiel. Ik zag dat Shane ineens verdrietig keek. Maar ik kon niks meer uitbrengen. Ik was helemaal in shock. Zal ik wel gaan? Kan ik het wel vertrouwen?

Toen ik naar huis liep werd ik gebeld door mijn broer. Ik nam op en kreeg heel wat gescheld naar me kop geslingerd. “Damian je komt nu godverdomme thuis! We moeten praten!”� schreeuwde hij en hing gelijk weer op.

Na een kwartiertje lopen stond ik voor de deur, maar ik wou niet naar binnen... ik voelde de boosheid van mijn broer al door mijn lichaam gaan. Maar ik zal toch moeten... Ik deed de deur open. “Damian ben jij dat!?”� schreeuwde mijn broer van de keuken. “Ja! Ik ben het!”� schreeuwde ik terug. En liep vervolgens naar de keuken. Mijn broer zat aan de keukentafel, hij had rode ogen van het huilen, op de tafel stond een groot fles whisky en een pakje sigaretten. “W-wat is er gebeurd?”� vroeg ik geschrokken. “Jij... Waarom ben je zo veranderd? Je was prima voordat pa en ma overleden.”� Ik keek geschrokken weg. “Waar heb je het over?”� Seth pakte een foto die genomen was nog voor de ongeluk. “Dit ben jij! Waarom moet je zo belachelijk gedragen!? Ze maken je leven kapot! Al dat drank, drugs!”� ik had het gevoel dat hij dit eerder had meegemaakt... het zal toch niet? “Ik was precies zoals jij toen ik jou leeftijd had... Maar Damian maak alsjeblieft niet dezelfde fouten.”� Hij brak weer en begon weer erg te snikken. Ik wist niet wat ik moest doen, hem troosten of gewoon weglopen? Ik koos voor de tweede optie... alles beter dan dit... herinnert worden aan het verleden.

De volgende dag stond ik voor de rock pub waar ik Jared heb ontmoet. De zenuwen gierde door mijn lichaam. Ik stak een sigaret op om te kunnen ontspannen, Shane heeft mij eens een sigaret aangeboden en zo... ben ik verder gegaan. Het is slecht voor me dat weet ik, maar ik weet niet eens waarom ik ben begonnen met roken... Ik hoorde een scooter aankomen rijden wat nog wel een wonder was in deze straat. ’S Ochtends en ’s middags is het helemaal uitgestorven alleen ’s avonds komt er leven in de brouwerij. De scooter stopte bij mij, de jongeman deed zijn helm af en keek me recht in de ogen aan. “U-uhm h-hi J-Jared...”� mompelde ik. Ik nam nog een hijsje van mijn sigaret en gooide het daarna weg. “You bad boy. You know it’s bad for your health.”� Ik knikte verlegen. Hij gaf mij een helm en glimlachte erg handsome naar me. Ik deed de helm op en kwam achter hem zitten. Ik hield hem erg stevig vast om zijn middel, ik liet mijn hoofd op zijn rug leunen. Ik rook zijn heerlijke parfum, hij was de man van mijn dromen. Jared startte de scooter weer en reed vervolgens weg. Op weg naar de plek waar we een paar speciale moment gingen beleven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.